Íslendingaþættir Tímans - 19.01.1980, Blaðsíða 6

Edilon Guðmundsson
Hinn 30. september s.l. lést á sjúkrahús-
inu i Stykkishólmi Edilon Guömundsson
frá Stóra Langadal, 76 ára aö aldri, eftir
stutta veruþar. Kalliðkom skyndilega, en
hann veiktist sama dag og hann lést.
Hann hafði veriö heilsuhraustur mestan
hluta æfi sinnar, bar sig alltaf vel og vildi
ekki ræða mikiö um sjálfan sig þó hann
gerði sér grein fyrir aö skjótt gæti dregið
til loka, enda áöur fengiö aövörun. Nokkr-
um dögum fyrir andlátiö haföi hann sam-
band við mig og kom þá fram æðruleysi
hans eins og oft áöur og aö hann væri
sáttur við allt og tilbúinn I þá ferð, sem
allir eiga fyrir höndum. Hygg ég aö hon-
um hafi ekki veriö óljúft að kveöja á þann
hátt, sem varö.
Edilon fæddist 27. september áriö 1903
aö Svlnaskógi á Fellsstörnd. Foreldrar
hans voru hjónin Þórdls Ivarsdóttir og
Guðmundur Hannesson. Hann ólst upp
hjá þeim til 6 ára aldurs, en fór þá aö
Valshamri á Skógarströnd til Jóns Jóns-
sonar og Kristinar Daníelsdóttir. Systkini
hans voru mörg og var hann þriöji í röð
þeirra. Barnahópurinn var þvi stór og
fyrir mörgum að sjá. Það þætti a.m.k. á
þeim timum, sem viö lifum nú.
Arið 1929 var mikiö gæfuár fyrir Edilon,
en þá kvæntist hann Elinu Stefánsdóttur
ættaðri frá Stöövarfiröi, traustri og vel
gerðri konu. Hún lést fyrir tveimur árum.
Samband þeirra var gott og hann leyndi
þvi ekki að fráfall hennar var honum
mikill missir og oft kom söknuöur i huga.
Elln var hin trausta eiginkona og
myndarleg húsmóöir. Þar sem þau gengu
um var alltaf snyrtilegt utan húss sem
innan. Heimili þeirra var hlýlegt og þar
var gott að koma, enda voru þau bæöi
gestrisin. Þau hófu búskap I Barmi i
Skarðsströnd og voru þar I fimm ár. Áriö
1937 flytjast þau aö Stóra Langadal á
Skógarströnd og búa þar til ársins 1966,
siðustu árin meö syni sinum og tengda-
dóttur, en bregöa þá búi og flytjast til
Stykkishólms þar sem þau dvöldu til æfi-
loka. Edilon var jafnan kenndur viö Stóra
Langadal þar sem hann dvaldi lengst. Þar
naut hann sin vel og bætti jöröina aö
ræktun og húsakosti. Skógarströnd var
lengi vel illa sett með samgöngur, þar
skorti vegi og ár voru óbrúaöar. Aödrættir
fóru þvi fram á sjó og flytja þurfti allar
vörur og varning sjóleiöis og siðan á hest-
um frá sjó. Viö þær aöstæöur tókst Edilon
meö aöstoö sins fólks aö byggja upp öll
hús á jöröinni þannig, að þaö telst góöur
húsakostur ennþá. Mörg aukahandtökin
hafa þá verið viö flutninga á byggingar-
6
efni, umfram þaö sem nú er. Þegar þau
hættu búskap var skilið viö ræktaöa og vel
uppbyggöa jörö. Æfistarfiö var þvi mikið
en fjölskyldan var samhent og ákveöin I,
að þetta skyldi gert. Held ég þó, aö
veraldleg auöæfi hafi ekki veriö um of, en
þetta sýndi hvaö hægt var aö gera, ef vilj-
ann og áræðiö vantaði ekki. Hann veitti
búfé sinu góða aðhlynningu og hafði sér-
Þegar lifið brosir við ungu fólki er dauö-
inn það sista sem það hugsar um. Það
sem grípur hug þess allan eru dásemdir
lifsins i margbreytni sinni. Gleöin og
þráin eru óbeizlaöar, næstum öfga-
kenndar. Athafriirnar ærslafullar.
Hugsunin bjartsýniskennd og reynslan
litil. Gleði hjartans tær.
Á Þjóðhátiðarvori 1974 útskrifaöist lifs-
glaður hópur Hvanneyrarbúfræöinga,
strákasamkunda aö öllu leyti nema þvi aö
i hópnum var ein staúlka, Hallveig
Magnúsdóttir frá Hrafnabjörgum i
Arnarfiröi. Þetta mátti heita einkenni-
legur hópur, skemmtilega samansettur.
Það ljómaði birta frá þessum hóp á hinu
islenzka vori. Æ siðan ljómaði hún þar til
fyrir skömmu að fyrir hluta hennar dró
ský lifsörlaganna. Þann 5. nóvember
barst okkur skólabræðrum Hallveigar
staka ánægju af aö umgangast þaö. Hann
átti alltaf hesta sér til ánægju og naut þess
að bregða sér á hestbak.
Eftir að Edilon flutti til Stykkishólms
stundaði hann vinnu við fiskverkun og
allan þann tima vann hjá sama verkstjór-
anum. Sýndiþað trygglyndi hans, en hann
var traustur vinur vina sinna. Hann var
ötull og ósérhlifinn við alla vinnu.
Edilon varð aldrei gamall, að manni
fannst, alltaf hress, einbeittur og hrein-
skilinn, en að baki sló hlýtt hjarta. Hann
átti gott með að umgangast unga sem
gamla, lét sér annt um velferð sins fólks
og var góður nágranni. Elin og Edilon
eignuðust fjögur börn. Elsta son sinn
Agnar misstu þau á unga aldri og var það
þeim mikill harmur. Hin eru Fjóla búsett
i Stykkishólmi gift Benedikt Jónssyni,
Svavar i Stykkishólmi kvæntur Huldu
Magnúsdottur og Hreinn I Reykjavik
kvæntur Stefaniu Valgarðsdóttir. Edilon
var jarðsettur aö Narfeyri eftir athöfn I
Stykkishólmskirkju 6. október s.l. að viö-
stöddu fjölmenni.
Að leiðarlokum eru bornar fram þakkir
frá mér og fjölskyldu minni fyrir tryggð
og vináttu á liðnum árum.
Leifur Kr. Jóhannesson
andlátsfregn hennar.
Hallveig var prúð, lltillát, fremur
feimnisleg i viökynningu, drengur góöur
og félagi, bauð af sér góöan þokka. Yfir
mjög góðum námshæfileikum bjó hún,
einnig leikhæfileikum. Meöal annars vann
hún til verðlauna fyrir frábæran árangur
á lokaprófi i búfjárfræðum og fór meö
stórt hlutverk i skólaleikriti. Hun var efni
i góðan bónda, þaö sýndi áhugi hennar á
náminu.
Viö strákar af samkundu lifsgleöi
skiljum ekki gátu lifsörlaganna, en sjáum
jafnframt hluta af birtu hóps okkar skina
skært I sölum þess herra, sem lifi okkar
stjórnar.
Aðstandendum Hallveigar sendum viö
okkar innilegustu samúöarkveöjur.
Blessuð sé minning kærrar skólasystur.
Skólabræöur frá Hvanneyri.
Islendingaþættir
Hallveig Magnúsdóttir
Hrafnabjörgum — Arnarfirði