Íslendingaþættir Tímans - 19.01.1980, Blaðsíða 14

Steinun Ólöf Helgadóttir
F. 17. mal 1912
D. 23. nóvember 1979
Frú Steinunn Ólöf Helgadóttir aö Blóm-
vallagötu 2 i Reykjavik andaöist þann 23.
nóvember síöastliöinn. Andlát hennar bar
aömeö sviplegum hætti erhiin var á ferö i
London meö eiginmanni sinum.
Steinunn var fædd á Isafiröi þann 17.
mai' áriö 1912, dóttir hjónanna Sesselju
Arnadóttur prests á Kálíatjörn og Helga
Eirikssonar frá Karlskála viö Reyöar-
fjörö. HUn óist upp I stórum systkinahópi
og giftist eftirlifandi manni sinum Har-
aldi Agústssyni Þórarinssonar frá
Stykkishólmi, siöar stórkaupmanni I
Reykjavik, þann 31. júli voriö 1931. Hana
lifa ennfremur börn þeirra hjóna tvö, As-
geröur og Agúst og þrjár dótturdætur.
Steinunn var sérstæö kona aö allri gerö.
Ung aö árum læröi hún aö taka til hendi á
umsvifamiklu heimili. Góöir hæfileikar
uröu henni ættarfylgja 1 húsfreyjustööu á
Blómvallagötunni i Vesturbænum. Þar er
einna faliegast i höfuöborginni, og þaöan
gefur sýn fráhæfilegu sjónarhorni til Esj-
unnar og Snæfellsjökuls. Þar er Landa-
kotstúniö og ekki nema steinsnar vestur i
fjöruborö og niöur á höfn. Mitt i þessum
ævintýraheimi var Blómvallagatan sjálf,
og þar bjó Steinunn i næstum þvi hálfa
öld. Einhvern veginn finnst mér aö hún
hljóti aö hafa komiö meö þetta fallega
götunafn meösér, og vissuhef ég fyrir þvi
aö bjartara varö og blómskrúöugra á
þessum slóöum viö hennar tilkomu. Hún
féll vel aö hverfinu og hverfiö vel aö
henni. A heimili hennar var sjaldhafnar-
blær jafnt hiö ytra sem innra. Hún og
maöur hennar, Haraldur, voru samhent
fólk. Til þeirra sóttu háir sem lágir, for-
kólfar athafnalifsins I borginni, stór-
bændur og þingmenn utan af landi, gam-
alt fólk af elliheimili I grenndinni, lista-
mennsem eitthvaö áttu mótdrægt I svip-
inn og litil börn til aö orna sér viö hlýju og
skilning. Þau hjónin geröu sér ekki
mannamun, heidur skipuöu þau öllum I
öndvegi án þess aö spyrja nafna.
Steinunn var fjölhæf húsfreyja og féll
aldrei verk úr hendi. Fljót var hún aö
galdra fram veizlur handa margmenni.
Þaö geröi hún án erfiöismuna og ræddi þá
samtlmis viö gesti sina um heima og
geima. Persónutöfrum sinum og æsku-
Séra
Garðar
Þorsteinsson
fyrrverandi prófastur
F. 2. des. 1906.
D. 14. aprfl 1979.
Glaöur og var
á góöum stundum
vinum meö,
sem voru margir.
Leiftruöu gjarnan
litrikar sagnir
og orökyngi
eigi skorti.
Ræöur flutti
rómi sterkum,
málefni kæru.
meitluöum oröum.
Frásagnir margar
festust i minni,
lýsandi glöggar
og listrænar.
Þótti stundum
þykkjuþungur,
oröhvass
svo undan sviöi.
En aumt sjá
ekkert mátti.
Hjartahlýr
og huggari sannur.
Far þú heill
til framtlöarlanda,
séra Garöar
sonur Þorsteins.
Drottinn þér
dýrlegur fagnar
i upprisudagsins
eilifu birtu.
Kvatt nú hefur
klerkurinn góöi,
prófasturinn trausti,
prýöi stéttar.
Fátækum var
faöir og bróöir,
auðnulitlum
útrétti hendi.
Hljóður nú drjúpir
Hafnarfjörður.
Missir stór
i margra huga.
Horfinn er
og héöan farinn
merkur maöur.
En minning lifir.
Vinnusamur
og verkahygginn.
Fastmótaö
fas og geröir.
Embættisstörf
einstök löngum.
Af sóknarbörnum
sinum virtur.
Guöi lof
glaöur flutti.
Þess báru vitni
blessunaroröin.
Lyfti þar sálum
meö ljúfum tónum,
svanurinn glæsti
i söngsins heimi.
Á páskadagsmorgun
15. april 1979
Eirikur Pálsson
frá ölduhrygg.
14
Islendingaþættir