Heimilistíminn - 06.06.1974, Síða 41

— Það segi ég þér ekki, sagði mamma.
Svo teygði Jón sig aftur yfir á skrifborðið. En
hann tók ekki böggulinn hennar litlu stystur.
Hann tók langan og kringlóttan pakka. Litla
systir andvarpaði þungt. Mamma og Jón
brostu. Jón tók pappirinn utan af pakkanum.
Þetta var gjöfin hans pabba. Nú munaði
minnstu að Jón stykki á náttfötunum upp úr
rúminu. Hann hafði fengið plötuna Jimi
Hendrix in the West, sem hann hafði alltaf
dreymt um að eignast.
— Ég verð að spila hana strax! sagði Jón og
leit á plötuspilarann, sem hann hafði fengið i
fermingargjöf. — Ég get ekki beðið. Nú mátti
engu muna, að litla systir færi að gráta. Tárin
voru komin fram i augun á henni og þessi ljóti,
leiðindakökkur i hálsinn á henni. — Ætlarðu
ekki að skoða gjöfina mína fyrst? spurði hún
hálfkjökrandi. — Ég bjó hana til sjálf handa
þér.
— Jú, gerðu það endilega, sagði mamma,
sem minntist þess nú allt i einu, hve langi litla
systir hafði átt leyndarmál, sem enginn mátti
vita. Mamma mundi eftir öllum garnspottun-
um og sokkunum, sem litla systir hafði snikt út
úr henni og öllum stundunum, sem hún hafði
eytt ein fyrir lokuðum dyrur, þegar hún hefði
getað verið úti að sippa með Gunnu og Siggu.
— Auðvitað, ég ætlaði að gera það, sagði Jón
og skrökvaði nú agnarlitið, þó að það sé ljótt að
skrökva. — Ég var að striða henni.
— Það er ljótt að striða, sagði litla systir.
— Jón seildist eftir pakkanum og reif utan af
honum jólapappirinn. sem litla systir hafði
vafið gjöfina sina i. Það komu tveir boltar úr
pakkanum, annar gulur og hinn fjólublár og
grænröndóttur. Nei, þetta var eitthvert kvik-
indi, Búkurinn var röndóttur og hausinn gulur.
Kvikindið hafð grænt nef og grænar hendur,
tölur fyrir augu, augnabrúnir; brúnt hár og
blátt skegg (við verðum að muna, að litla syst-
ir varð að nota garnspotta) og svo var það með
brúna húfu.
— Þetta er gjöfin mín til þin, sagði litla syst-
ir hreykin. — Hann heitir kvikindið hann Jón og
hann á að sofa hjá þér á kvöldin, svo að þú
verðir ekki hræddur, þégar þú ert búinn að
slökkva ljósið.
Jón var hrifinn af kvikindinum honum Jóni.
Mamma var hrifin af honum lika, en hún var
sérstaklega hrifin af þvi, að litla systir skildi
gera þetta alein og enginn hjálpa henni né
segja henni til. Pabbi var lika hrifinn.
— Við erum bara búnir að fá eina handa-
vinnukonuna enn á heimilið, sagði pabbi. —
Hvað ætlarðu að gera við kvikindið, Jón?
— Kvikindið hann Jón á að sofa á rúminu
hans Jóns allt,af nema þegar ég fæ hann lánað-
an, sagði litla systir ákveðin.
— Ég ætla a hafa hann fyrir aukavinnuna
mina i handavinnu, svaraði litla systir.
Þá hló stóri Jón. — Lá að, sagði hann. —
Þarna sló hún tvær flugur í einu höggi. Gaf
mér afmælisgjöf og lauk við aukahandvinnuna.
En sögunni var svo sem ekki lokið með
þessu. Pabbi tilkynnti Jóni, að hann hefði á-
kveðið að leyfa honum að skreppa til Kaup-
mannahafnar til frænku sinnar, ef hann tæki
gott landspróf. Þig getið imyndað ykkur, hvort
Jón var ekki duglegur að lesa eftir það. Hann
las alla daga og öll kvöld. enda var prófið eftir
þvi. Hann fékk langt yfir átta. Pabbi sendi
strax skeyti til frænku og hún sendi annað
skeyti á inóti og bað um, að Jón kæmi sem
fyrst, þvi að hún væri að fara í sumarleyfi. Það
gekk þvi harla mikið á um daginn. Pabbi þurfti
að fá gjaldeyri fyrir Jon og kaupa farseðil og
mamma þurfti að setja i töskurnar. Ég veit
ekki, hvernig á þvi stóð en i flýtinum flæktist
41