Heimilistíminn - 03.03.1977, Blaðsíða 14
ævintýralegar, að manni finnst
heil teiknistofa nauðsynleg til að
framkvæma þær. Og allt þarf að
gerast í hvelli. Annars var það
eiginlega íþróttunum að kenna að
ég fékk áhuga á verkfræði. T.d.
fékk ég hugmyndina að hönnun
tækja til neðansjávarkvikmynd-
unar þegar ég stundaði köfun.
— Hvert er eiginlega aðalstarf
yðar?
— Ég er júdóþjálfari í Lenin-
grad. Nýlega hönnuðum við
Mark Grishof, landsl iðsþjálfari,
sérhæfðan æfingasal fyrir júdó-
menn. Ég hef hvergi séð sal sem
jafnast á við hann,
— Getið þér ekki sagt okkur
eitthvað forvitnilegt í sambandi
við starf yðar í kvikmyndaheim-
inum?
— Af nógu er að taka! Hlustið
nú bara. Um áramótin 1970-71
var ég staddur í Kongó, nálægt
Brazzaville. Við vorum að taka
Massarskí þjálfar nú aðra
áhættuleikara
eru öll hættuleg atriði sem bílar
eru með í, sviðsett af mjög hæf i-
leikaríkum verkfræðingi hér á
Lenfilm, Dimtrí Sjúlkin heitir
hann.
— En þú ert líka eins konar
verkfræðingur. Þú hefur tækni-
lega menntun, auk íþróttamennt-
unarinnar, ekki satt?
— Mér hef ði aldrei dottið það í
lug, að verkfræðikunnátta mín
ætti eftir að nýtast á svona
óvenjulegan hátt. En stundum
eru hugmyndir leikstjóranna svo
14
n