Tíminn - 31.10.1976, Qupperneq 30

Tíminn - 31.10.1976, Qupperneq 30
30 TÍMINN Sunnudagur 31. október 1976 Missir ek dönsku e Þokkabót — Fráfærur Strengleikar ★ ★ ★ ★ + >'£nqill dðuátths Gasolin — Gasolin Epic PE 34149/FACO ★ ★ ★ ★ Gasolin GMT\ cjybeátxt tbWc- pUXocMssci áxs Ted Nugent — Free For AIl Epic PE34121 /FACO ÞAÐ hlýtur ao teljast dálltið furðulegt, aö þrátt fyrir öll hin menningarlegu samskipti, sem eru I millum Norðurlandanna, er popptónlist hinna Norður- landanna okkur svo til algjör- lega óþekkt. Ekki er gott aö segja, hver ástæðan er, en ekki er óliklegt, að það sé sama gamla sagan, þ.e. að ráðamenn liti á popptónlist sem eitthvert hundóm erkilegt fyrirbrigði, sem ekki taki að hlusta á, hvað þá flytja það til annarra Ianda. Það er þó ekki meiningin aö ræða þetta hér, heldur þá stað- reynd, að hin Noröurlöndin hafa engu siður en við haft hinum ágætustu hljómsveitum á að skipa. Þar hafa Danir verið einna fremstir i flokki, og lík- lega hafa einhverjir heyrt minnzt á hljómsveitirnar Savage Rose og Secret Oyster. Sú hljómsveit, sem hefur þó boriö höfuð og herðar yfir aðrar danskar hljómsveitir á siðustu árum, er hljómsveitin Gasolin. Hljómsveitin Gasolin er fyrir margra hluta sakir nokkurð merkileg og gætu islenzkir poppararmargtlært af henni og ferli hennar. Gasolin var stofnuð áriö 1969 af þeim Kim Larsen, Wili Jonsson, Franz Beckerlee og Sören Berlev. Fyrsta plata hljómsveitarinnar kom siöar út árið 1971 og markaði hún þátta- skil i dönsku poppi. Platan var fyrsta danska rokkplatan, sem eingöngu var sungin á dönsku og hefur hljómsveitin sföan sungið á sinu móðurmáli á öllum plötum sinum. Þetta er atriði, sem vert er að gefa gaum. A þeim tima, sem Gasolin var að byrja þótti það bara hallærislegt að syngja á dönsku, og allar hljómsveitir á þeim tima sungu á ensku, alveg eins og hefur tiðkazt hér á landi undanfarin ár. En Kim Larsen, frumkvöðullinn að stofnun hljómsveitarinnar, var alls ekki á þeirri skoðun, að syngja bæri á ensku. Hann taldi, að meðan þeir væru að syngja fyrir danska áheyrendur, ættu þeir skilyrðislaust að syngja á dönsku, en ekki ensku. Einnig taldi hann, að það ætti engin áhrif að hafa á frama- Hljómhstarmenn hér á landi, einsog annars staðar, sem sett- ireru undir þann hatt, er kennd- ur er við popp, eiga þaö flestir sameiginlegt að fjalla i textum sinum um fánýta hluti. Heiðar- legar undantekningar eru þó til á þessu, en obbi þess skáldskap- ar — ef skáldskap skal kalla — sem þessir hljómlistamenn láta fara frá sér, er litiö merkilegur og meirihlutinn innantómt orða- gjálfur. Islenzkir popphljómlistar- menn hafa veigrað sér við þvi, að fjalla i textum sinum um ýmis atriði i islenzku þjóðlifi, sem gagnrýnisverð eru. Ástæöan er bæði sú, að þeir þora ekki að takast á við viðfangs- Alla tíö hefur það veríð draum- ur og keppikefli hvers tonlistar- manns, að ná vinsældum og verða frægur. Sumum tekst þetta aldrei, aðrir veröa frægir á einni nóttu, og enn aðrir eru mörg ár aðskapa sér nafn. Einn af þeim, sem staöið hafa f ströngu i mörg ár, er Ted Nugent, en það var loksins nií i sumar, sem hann komst á for- síður poppblaöanna eftirfjórtán ár sem rokktónlistarmaður. Nugenthóf feril sinn i Detroit árið 1962, þá þrettán ára gam- all. Stuttu siðar fluttist hann með foreldrum sinum til Chicago og stofnaði þar hljóm- sveitina The Amboy Dulies. Sú hljómsveit hélt saman i nokkur ár og náði töluverðum vinsæld- um i Chicago, en Nugent var alltaf ákveðinn i að fara aftur til Detroit, og þegar hann lauk skólanámi 1967, fór hann meö hljómsveitina með sér þangað. Þar starfaöi hljómsveitin si"ðan allt til ársins 1975 með nokkrum mannabreytingum að visu. A þessum árum gaf hún út 12 LP-plötur, auk nokkurra litilla, en árangurinn var enginn, þangað til á siðasta ári, að hljómsveitin komst á samning hjá Epic. Forráðamenn Epic komu þó fljótlega auga á það, að Nugent var eini frambæriíegi maðurinn i hljómsveitinni, og var hún þvi lögð niður, en Nugent gerður að sólólista- manni. 1 fyrra kom út platan „Ted Nugent” og vakti hún þó nokkra athygli. 1 kjölfar hennar fór Nugent I hljómleikaferð um þver og endilöng Bandarikin, og loks þá fékk Nugent umbun erfiðis sins — áheyrendur flykktust á hljómleika hans og gagnrýnendur hældu honum á hvert reipi. I september s.l. kom út önnur plata hans, Free For All, og er það sú plata, sem er hér til um- fjöllunar. Um þessa plötu hefur það verið sagt i erlendri plötu- gagnrýni, að hér sé á ferðinni ein bezta rokkplata ársins af þyngri gerðinni, þ.e. tónlistin flokkast undir þungt rokk (sem sumir nefna hávaðarokk), en i rauninni eru lögin öll það melódisk, að þau eru flest auðgripin. Eftir að hafa hlutsað á plöt- una i nokkrar vikur, get ég ekki annað en verið sammála þeirri skoðun, að hér sé um eina al- beztu rokkplötu ársins að ræða, og án efa geta þeir, sem hafa hlustað á hana, verið mér sam- mála. A plötunni eru niu lög, sex eftir Nugent, en þrjú eftir aðra meðlimi hl jómsveitarinnar, sem verið hefur með honum s.l. ár, en þeir eru Derek St. Holm- es, sem leikur á rythmagitar og syngur, Rob Grange, sem leikur á bassa, og Cliff Davis, sem leikur á trommur. Allt eru þetta óþekktir menn fyrir utan þann siðasttaida, sem er brezkur og lék eitt sinn með hljómsveitinní IF. Eins og áður segir, eru lögin af þyngstu gerð, en um leið svo skemmtilega melódisk og gripandi, aö maður man ekki eftir öðru eins i háa herrans tið. Það er einna helzt, að Deep Purple, þegar þeir voru upp á sitt bezta, gætu staðizt saman- burð. Við þá kosti, sem þegar hafa verið taldir upp, má bæta þvi, að Nugent sýnir snilldartakta á Frh. á bls. 39 lang$oltin pyngja landhelgi i bland ef tékkinn c hár og $$$$$$ klingja í Ijóði sinu Verndarhöndin segir m.a. um herinn: Þörf er nú að þekkja vel hver leiðir þjóðvillinga biðjandi um her, þá verndarhönd er yfir börnin breiðir en barnablóðið undir nöglum ber. Þessi plata Þokkabótar er sú þriðja I röðinni, áöur hafa komið út Upphafið og Bætiflákar. Sú efnið, og kannski ekki siöur sú, aðþeirhafa ekki getu til þess að semja góöa texta, enda eru þeir hljómlistarmenn fremur en skáld. Herseta Bandarikjamanna á Miðnesheiði hefur orðið mörgu skáldinu að yrkisefni, og eins hafa aörir listamenn tjáö hug sinn til setu bandariska hersins hér á landi með ýmsum hætti. Popphljómlistarmenn hafa svo til leitt þennan ófögnuð hjá sér, en þó ekki alveg, og má i þvi sambandi minna á lag Þokka- bótar á Kreppu-plötunni, Hag- vaxtartimburmenn. Nú hefur þessi sama hljóm- sveit — Þokkabót — sent frá sér hljómplötu að nafni Fráfærur. önnur hlið þessarar plötu fjall- ar eingöngu um herinn og her- setuna, áhrif þessarar setu á menningu okkar og þjóðlíf. Nefnist þessi laga- og ljóða- flokkur Fráfærur. Þaö er einkar ánægjulegt að hlýða á þetta verk Þokkabótar og heyra skoðanir þeirra á þessu umtalaða fyrirbrigði, senxhreiðrað hefur um sig i ná- grenni Keflavikur. Fyrsta lag Þokkabótar i þessum flokki nefnist Aðför — það hefst á þessum ljóðlinum: A silfruðum vængjum kom her yfirhafið með kókflösku i klónum og slæptisthérum. Hann krunkaði á skjáinn og bauð okkur tyggjó, og meira kók til að slökkva okkar menningarþorsta. Hér verða ekki raktar til hlit- ar þær skoðanir, sem fram ‘ koma á plötunni, en Þokkabót- armenn koma viða við i textum sinum um herinn. Þeir fjalla að miklu leyti um áhrif hans hér á landi, menningaráhrif og pen- ingaáhrif, þ.e. þann gróða, sem ýmsir hópar þjóðfélagsins hafa af veru hans. Einnig fjalla þeir um Aronskuna og að sjálfsögðu herinn sjálfan. Um Aronskuna, sem svo hefur verið nefnd, yrkja Þokkabótarmenn á þenn- an hátt i ljóði sínu Ofboð: Til leigu er land landvættir $júkar, siðarnefnda kom út i fyrra og er hún að þvi leyti sambærileg við Fráfærur, að B hliðin hefur að geyma samfelltverk um ákveð- ið tema. A Bætiflákum var það sólarhringurinn, nú er það her- inn. A-hlið beggja platnanna hafði að geyma sjálfstæð lög með textum úr ýmsum áttum. Það er með vilja gert, að gera B-hlið þessarar nýju plötu að sérstöku umræðuefni, fram yfir A-hliðina. Fráfæru-hliðin er bæði athyglisverðari á allan hátt og sýnir jafnframt raun- verulega getu hljómsveitar- manna, bæði hvað snertir tónlist ogtexta. Einmitt þar tekst þeim lika bezt upp. Þokkabótarmenn virðast vera komnir niður á fastan kjarna i

x

Tíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.