Tíminn - 24.07.1977, Blaðsíða 23

Sunnudagur 24. júli 1977.
23
Ífm§jtu
Helgarsagán
o
ÁTTI ALLT
Tessa
hafði
heitið því
að verða
aldrei
ástfangin
aftur. En
ástin spyr
ekki um
leyfi,
þegar hún
ber að
dyrum í
gervi fimm
áradrengs.
Hann var
móður-
laus.....
A minna en einum mánuöi var
húsið tilbúið að öliu leyti, bæði úti
við og inni.
Tessa Trent hafði beðið þessa
svo lengi, að hún gat varla trúað
þvi að stundin væri komin. öll
samtölin við smiði, rafvirkia.
veggfóðrara, pipulagningarnenn
og fleira og öll öreiðan sem verið
hafði i húsinu hafði virzt ætla að
standa til eilifðar. En skyndilega
höfðu þeir ekki meira að gera, af-
—■hentu henni lyklana, kvöddu og
óskuðu henni góös gengis. Hún
var orðin húseigandi.
Húsið stóð skammt frá ár-
bakkanum, reist úr gulum múr-
steini og dökkum viði, og glugga-
hlerarnir og karmarnir utan um
háu smárúðugluggana voru
málaðir dökkgrænir. Smiðajárns-
grindur voru umhverfis svalirnar
og steinhellur á pallinum og mjór
hellustigur lá niður að ánni, en
þar var litil bryggja sem beið
þess að bátur yrði bundinn við
hana.
Tessa fékk sér kaffi i bolla og
fór með út i garðinn. Það var svo
kyrrt og rólegt hérna, þótt húsið
væri ekki langt frá London með
allan sinn hávaða, ryk og fólk á
hraðferð.
Hún leit yfir limgerðiö og virti
fyrir sér húsið hinum megin.
Ennþá var ,,Til sölu”-skiltið á
flötinni fyrir utan það. Hún þoldi
ekki tilhugsunina um það að stór
og hávær fjölskylda kynni að
kaupa það og krakkar færu að
leika fótbolta á flötinni og fleygja
steinum i ána. Hún gatekki annað
en brosað að sjálfri sér, þetta var
ekki fallega hugsað, en hún hafði
hlckkað svo óskaplega til að vera
i friði og ró. Hvilik umskipti frá
ibúðinni, sem hún hafði haft i
London, á fjórtándu hæð í risa-
stóru fjölbýlishúsi úr gleri og
stáli, og hávaðinn frá umferðinni
var kominn inn i stofu um leið og
gluggi var opnaður.
Kaldur gustur kom frá ánni og
hún lauk úr bollanum og fór inn
aftur. Hún þyrfti snemma á fætur
morguninn eftir, þvi hún starfaði
enn i London og þurfti að aka
þangaö. Ekkert haföi breytzt hjá
Trent & Co.
Þetta haföi allt byrjað fyrir tiu
árum, þegar Tessa var háfættur
unglingur, sautján ára, og hafði
fengið sitt fyrsta starf i borginni.
Hún var góður vélritari og hefði
orðið prýðis einkaritari eða skrif-
stofustúlka hjá einhverjum, en
hún var of sjálfstæð til sllks. Hún
vildi eignast eitthvað. Það var
svo með láni frá föður sinum og
samþykki bankans, að hún hóf
rekstur vélritunarstofu. Hún fékk
aðrar duglegar vélritunarstúlkur
með sér og þær tóku að sér verk-
efni fyrir ýmis fyrirtæki. Hún
gerði vel við stúlkurnar sinar og
þær urðu kyrrar hjá Tessu, sem
alltaf færði út kviarnar og nú var
svo komið að hún hafði yfir þrjá-
tiu manns i vinnu. Nú var ekki aðf-
einsum vélritunarvinnu að ræða,
heldur rak hún vörubila,
flutningabila, gluggaþvottaþjón-
ustu og sendlamiðstöð. Allir höfðu
nóg að gera þvi Tessa og fyrirtæki
hennar þjónuöu viðskiptavinum
sinum vel.
1 fjögur ár haföi hún sjálf unnið
tólf tima á dag, en nú geröi hún
lítið annað en stjórna hinum.
Einu sinni hafði hún lika oröiö
ástfangin.
Har.n var hávaxinn.myndarleg-
ur og metnaðargjarn. Hann hafði
þurft á þjónustu fyrirtækisins aö
halda og um leið og hann kom inn
á skrifstofu Tessu varð hún óvið-
ráðanlega ástfangin fyrsta sinn á
ævinni. Allt var aðlaðandi við Ho-
ward Beaumont, frá grásprengdu
hárinu niður að handsaumuðum
tizkuskónum. Nú komu kvöld-
verðarboð i skini kristalsljósa-
króna, ökuferðir um borgina og
kossar heima hjá henni. Endirinn
varð sá, að Howard dró glæsileg-
an demantshring á fingur henni.
En þessir hamingjutímar tóku
enda. Howard var i kaupsýsluer-
indum i Bandarikjunum, þegar
hann hitti Maribel Cunningham,
einkadóttur oliukóngs. Banka-
innistæöa föðurins og fegurö
dótturinnar urðu of mikil freist-
ing fyrir Howard og hann sendi
Tessu skeyti þess efnis aö trúlof-
un þeirra væri slitið, þvi hann
ætlaði að kvænast Maribel.
Þetta tók á Tessu, en hún lét
ekkert á þvi bera. Hún grét i ein-
rúmi, en það vissi enginn, þvi i
vinnunni var hún jafn dugleg og
ákveðin við stjórnina. Enginn
vogaði sér aö áreita ungfrú Trent,
og fyrirtækið stækkaði enn. Tessa
fór aftur að vinna tólf tima á dag,
hún þarfnaðist þreytunnar til að
geta sofið og loks komst hún yfir
þetta með Howard, en það hafði
skilið eftir ör. Hún ákvaö að verða
aldrei framar ástfangin og hún
hafði staðið viö það.
Hún átti draumahúsið sitt og
hafði ró og frið, að minnsta kosti
þangað til einhver keypti húsið
við hliðina. Hún vaknaði snemma
á morgnana og skrapp sem
snöggvast niöur aö ánni áður en
hún ók til London. Hún átti þetta
allt og allt var þögult og friðsælt
nema fuglar, sem áttu hreiður i
tré við ána. Fiskarnir vöktu i ánni
og stöku sinnum sýndist henni
bregða fyrir ref, rétt eins og rauð-
gulu striki I grasinu. Þetta allt jók
á innri rósemi hennar og hún naut
ökuferðarinnar til borgarinnar og
fannst hún öðlast meiri orku með
hverjum deginum.
Auðvitað kom fólk til að skoða
húsið við hliðina. t eitt skiptið var
þaö feitlagin eldri kona með þrjá
geltandi hunda og það fór hrollur
um Tessu, þegar hún horfði á þá
og hugsaði um refinn sinn, en sem
betur fór sást konan ekki aftur.
Þá kom fjölskylda sem i voru þrir
unglingar, sem léku badminton á
flötinni og fleygöu flöskutöppum I
grasið, en hún hvarf lika. Onnur
fjölskylda kom og virtist róleg, en
það fór aftur hrollur um Tessu,
þegar hún sá að húsbóndinn var
með riffil um öxl, en húsiö var
óselt áfram.
En svo var það síödegis á
laugardegi, að stór, lágur bill
kom og nam staðar við hliðiö. Út
úr honum steig maður, sem leiddi
litinn dreng. Drengurinn var á að
gizka fimm ára, klæddur stutt-
buxum og bol. Enga móður var aö
sjá, aðeins manninn og drenginn.
Þeir dvöldu um stund inni i hús-
inu, en komu svo út aftur. Tessa
beiö þess að heyra drenginn reka
upp öskur, fara að sparka bolta
eða hlaupa niður að ánni meö
veiðistöng, en ekkert heyrðist,
hann hljóp ekki né kallaöi. Eina
hljóöið var þegar drengurinn
dýfði stóru tánni í vatnið. Þeir