Tíminn - 29.11.1987, Blaðsíða 2

2 Tíminn
Sunnudagur 29. nóvember 1987
ð Flóki hvatti
mig áframu
- segir Nína Björk Árnadóttir í
spjalli um fyrstu skáldsögu sína,
„Móðir, kona meyja“
í REYKJAVÍK og á AKUREYRI
laugardag og sunnudag, 28. og 29. nóvember
kl.13 til 17
OPEL
CHEVROLET
MONZA
verö frá kr. 536.000,-
OPEL
BiLVANGUR
HÖFÐABAKKA 9 SÍMI 687300
(REYKJAVÍK)
VELADEILD
óseyrí 2
Sími 22997/21400
(AKUREYRI)
Nína Björk Árnadóttir er
löngu þekkt af Ijóðum sínum,
sem þótt hafa bera vitni um
næmleika og viðkvæmni sem
minnir á grein sem bærist
fyrir minnsta andvara og
kannske hefur engin kona
túlkað kvensálina eins vel í
íslenskri Ijóðlist og hún, allt
frá því er hún fyrst kom fram
með Ijóðakverið „Ung ljóð,“
árið 1965. Ýmsum kom því á
óvart að einmitt hún skyldi
verða til þess að vekja upp
mesta storm sem risið hefur í
kring um íslenskt skáldverk í
seinni tíð, eins og öllum er í
fersku minni að gerðist eftir
sýningu sjónvarps á leikriti
hennar „Líf til einhvers,“ nú
á þessu ári.
Og Nína heldur áfram að
sýna á sér nýjar hliðar, því
fyrir skemmstu kom út fyrsta
skáldsaga hennar, „Móðir,
kona meyja“, sem þegar hef-
ur fengið mjög góðar viðtök-
ur gagnrýnenda. Við heim-
sóttum Nínu nú í vikunni og
ræddum við hana um hina
nýju bók - sem hún tileinkar
Alfreð Flóka, myndlistar-
manni, sem Iátinn er fyrir
skömmu.
„Já, við Flóki vorum gífurlega
náin, en honum kynntist ég um
það leyti sem ég var að útskrifast
úr leiklistarskólanum og þá var
ég byrjuð að slá mér upp með
honum Braga, sem ég enn er
skotin í. Þá þekktust þeir Flóki
frá árunum á Laugavegi 11, þar
sem þeir voru saman í gömlu
intelligensíunni. Dagur Sigurð-
arson kynnti mig honum og
Annettu vinkonu sinni. Bragi
var þá úti á landi að kenna og ég
sat í festum hér í Reykjavík og
þá heimsótti ég Flóka oft og við
töluðum um Braga og ljóðin
mín. Þetta var 1965 og Flóki
teiknaði fyrir mig mynd, sem ég
átti að gefa Braga. Hann teikn-
aði líka fleiri myndir fyrir mig og
þar á meðal eina af mér, sem þú
sérð hérna. Hann var gífurlegur
brunnur og það var eiginlega allt
svo gott og gaman við hann.
Bókina tileinka ég honum og
m.a. vegna þess að fyrir hann las
ég fyrstu kaflana og hann hvatti
mig áfram. Það var mikils virði,
því það eru svo fáir sem maður
hefur til að tala við um þetta -
fáir sem skilja það, hafa tíma og
talent til þess og eru innspirer-
andi. Ég lauk við bókina á
klaustri í Kaupmannahöfn, en
þar hef ég aðgang að til vinnu og
þar var ég stödd, þegar ég frétti
látið hans. Það lá því beint við
að tileinka honum bókina. Ég
sakna hans mikið.“
Var það gamall draumur að
rita skáldsögu?
„Nei, ég hafði ekki mikið
hugsað um þetta, en margir
höfðu sagt mér að ég gæti það