Réttur - 01.02.1925, Blaðsíða 1

Locarno og friðurinn.
I haust sátu helstu utanríkismálaráðgjafar Vestur- og
Mið-Evrópuríkjanna á ráðstefnu í Locarno, einhverri feg-
urstu borginni í Sviss, ásamt ýmsum öðrum stjórnskör-
ungum. Voru þar gerðir samningar milli Pýskalands ann-
ars vegar og Frakklands, Belgíu, Englands, Ítalíu, Pól-
lands og Tschekoslowakiu hins vegar. Hafa samningar
þessir af ýmsum verið álitnir eitthvert mesta spor, sem
stigið hafi verið í áttina til friðar. Er því rjett að athuga
nokkuð, hvernig þeim sje háttað og hverjar afleiðingar
sje líkast til að þeir hafi.
Eiginlega eru það fimm samningar, sem þarna hafa
verið gerðir: A) Samningur milli Pýskalands, Belgíu,
Frakklands, Stórabretlands og Ítalíu; B) Gerðadómasam-
þykt ntilli Þýskalands og Belgíu; C) Gerðadóma-
sanrþykt milli Pýskalands og Frakklands; D) Gerða-
dómasamningur milli Pýskalands og Póllands; E) Gerða-
dómasamningur milli Þýskalands og Tschekoslowakiu.
Auk þess hafa svo Frakkland, Pólland og Tschekoslow-
akia gert þar samning sín á miili, sern þó aðeins kemur
þeim ríkjum við. Er tilætlun þeirra, að hjálpa hvort öðru
við að fá framkvæmt ákvörðunum samninganna, er á þurfi
að halda, svo að þetta er einskonar bandalag.
Aðalatriði höfuðsamningsins eru þau, sem nú skal
greina: Sanmingsaðiljar tryggja hver fyrir sig að varð-
veita óskert landamæri þau milli Pýskalands og Belgíu
og ntilli Pýskalands og Frakklands, sem ákveðin voru
nteð friðarsamningnum í Versölum 28. júní 1919, og
tryggja, að haldnar verði ákvarðanir þær, sem settar voru
1*