Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 46

46
B É T T D R
1960. Þegar þetta er ritað liggur fimmti hluti togaraflotans bund-
inn í höfnum vegna fjárhagsvandræða. Nokkrir togarar hafa
farið undir hamarinn og er jafnharðan siglt í þanghafið. Vetrar-
vertíðin var að meira eða minna leyti stöðvuð á annan mánuð
og sumsstaðar fast að tveim mánuðum vegna verkfalla, sem leiddu
af „viðreisnar"aðgerðunum og ríkisstjórnin reyndi eftir mætti að
hindra að leystust. Aframhaldandi samdráttur í verðmætissköpun
útvegsins blasir því við, ef ekki verður gerbreytt um stefnu.
Samdrátturinn í framleiðslu útvegsins er auðvitað alvarlegasti
þáttur þeirrar allsherjar lömunar framleiðslustarfanna, sem af
„viðreisninni" leiðir, en þó engan veginn hinn eini, sem gjalda
þarf varhuga við. I landbúnaði og iðnaði sjást þegar glögglega
fingraför „viðreisnarinnar".
Árið 1959 var sérlega óhagstætt í mestu landbúnaðarhéruðum
landsins en árið 1960 eitt með hinum hagstæðustu. Framleiðslu-
tölur eru því ekki sambærilegar, en ef meðaltal af aukingu þess-
ara tveggja ára er athugað kemur í ljós að meðalaukning er 1,8%
í kjötframleiðslunni og 3,3% í mjólkurframleiðslunni. Neytendum
fjölgar árlega um rösk 2% og er því auðsætt að framleiðsluaukn-
ing tveggja síðustu ára er nálægt lágmarki þess, sem innanlands-
þörfin krefst. Samdráttur er því háskalegur fyrir þjóðarbúskapinn
og stöðug aukning nauðsynleg. En hún er því aðeins möguleg að
eðlileg fjárfesting í byggingum og ræktunarframkvæmdum geti
átt sér stað. En því fer fjarri að nú sé svo búið að landbúnaðinum.
Byggingar útihúsa sem er eitt grundvallarskilyrða framleiðslu-
aukningar, hafa verið sáralitlar á sl. ári og mega nú heita stöðv-
aðar. Skurðgröftur hefur minnkað um 15% á sl. ári. Ræktunar-
framkvæmdir drógust saman og þrátt fyrir nokkra aukningu rækt-
unarlands minnkuðu áburðarkaup bænda stórlega. Sýnir sú stað-
reynd glögglega hve aðþrengdir bændur eru af „viðreisninni" og
hve framkvæmdir, sem gætu staðið undir stækkun búa og fram-
leiðsluaukningu eru þeim torveldar eða jafnvel útilokaðar. I land-
búnaðinum er stefnt að stöðnun ekki síður en á öðrum sviðum og
kann hún innan tíðar að leiða til þess, að hann megni ekki að
fullnægja neyzluþörfinni.