Réttur - 15.07.1935, Qupperneq 10

eftir að hafa aðrar mikilsverðar afleiðingar og að
vísu ánægjulegri. Hann afsannar eins rækilega og á
verður kosið allar þær villukenningar, sem reynt hefir
verið að rökstyðja með þessari viðreisnarstefnu
Eoosevelts.
Á árunum fyrir kreppuna, þegar auðvaldinu hafði
tekizt að festa sig í sessi til bráðabirgða, uppgötvuðu
lærimeistarar sósíaldemókrata kenninguna um hinn
,,skipulagða kapítalisma“. Hinn skipulagði kapítal-
ismi var, að þeirra sögn, síðasti áfanginn á leiðinni til
sósíalismans, fordyrið að hinu sósíalistíska skipulagi.
Auðvaldsskipulagið myndi af sjálfsdáðum vaxa fram
til sósíalismans, byltingin var óþörf. Og þeir bentu á
Bandaríkin sem ágætasta dæmið um hinn skipulagða
kapítalisma. Ford varð þeirra spámaður.
En svo kom kreppan, þessum herrum að óvörum.
Og kreppan staðnæmdist engan veginn við túngarð
Bandaríkjaauðvaldsins. Þetta klassíska land kapítal-
ismans varð að stöðva helming framleiðslutækja
sinna, reka fimmtán milljónir vinnandi manna út í
hungurtilveru atvinnuleysisins. Nú voru dýr hin góðu
ráðin.
En þá kom Koosevelt, eins og engill af himnum of-
an. Og hann varð nú óðara allra krata spámaður. •—
Fimmáraáætlun Sovétríkjanna var þegar farin að bera
.glæsilegan árangur, hafði vakið á sér athygli og vin-
sældir verkalýðsins um allan heim. Hugmyndina mátti
nota. ,,Áætlun“ varð kjörorð stýrimannanna á auð-
valdsfleytunum. Roosevelt semur sína allsherjar áætl-
un, Hitler sína fjögraáraáætlun og Alþýðuflokkurinn
aðra fjögraáraáætlun. Og vissulega tókst að sannfæra
margan sósíaldemókratískan verkamann um, að hér
væri fundin leiðin, sem komið gæti í staðinn fyrir bylt-
inguna, að hægt væri að reka þjóðarbúskap auðvalds-
ins eftir allsherjar áætlun, verkalýðnum til hagsbóta.
Með óförum Roosevelts er þessi fagri draumur á
enda. Hvað á nú til bragðs að taka til þess að bjarga
130