Morgunblaðið - 27.01.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JANÚAR 2006 35
UMRÆÐAN
SÍÐASTLIÐINN áratug hefur
rekstrargrundvöllur íþróttafélaga í
Reykjavík verið aftur og aftur til
umfjöllunar innan borgarkerfisins.
Íþrótta- og tómstundaráð hefur haft
forsögu í málaflokknum og má segja
að þessi umræða hafi gengið í end-
urnýjun lífdaga við hverjar sveit-
arstjórnarkosningar um áratuga
skeið. Eins lengi og ég man hafa
lausnir borgarinnar verið skamm-
tímalausnir, það er að slökkva
verstu eldana hverju sinni og þá
helst í kyrrþey.
Kveðið hefur við nýjan tón hjá
ÍTR síðustu þrjú árin. Svo virðist
sem með endurnýjun ráðsins eftir
síðustu sveitarstjórnarkosningar og
tilkomu nýs formanns, Önnu Krist-
insdóttur, hafi ferskir vindar tekið
að blása um ganga stofnunarinnar.
Á þessum fáu árum hefur meira
fengist framgengt en allan áratug-
inn þar á undan í að tryggja rekstr-
argrundvöll félaganna. Málefni
íþróttafulltrúa hefur loksins fengið
farsælan endi, þjónustusamningar
undirritaðir við öll hverfafélögin og
byggingarkostnaður endurreikn-
aður með tilliti til þátttöku Rvk. Allt
þetta hefur skilað okkur marga ára-
tugi fram á veginn.
Þarna hafa margir komið að máli,
stjórn Íþróttabandalags Reykjavík-
ur, forsvarsmenn íþróttafélaganna,
starfsmenn ÍTR og síðast en ekki
síst okkar ágætu kjörnu borg-
arfulltrúar í stjórn ÍTR undir for-
sæti Önnu síðasta kjörtímabilið. Það
er eftirtektarvert að undir hennar
forsæti hafa gamlar og góðar hug-
myndir ásamt nýjum náð fram að
ganga og þá óháð því úr hvaða pólí-
tíska armi þær voru upprunalega
komnar. Hagur iðkenda íþrótta-
félaganna hefur fengið að njóta sín
og þá lætur árangurinn ekki á sér
standa.
Það er gamall og góður siður að
þakka fyrir sig. Það ætla ég að gera
m.a. með því að rölta niður í Laug-
ardalshöll á laugardaginn kemur,
rita nafn mitt í gestabók og styðja
Önnu í hennar baráttu. Ég hvet alla
vildarmenn og iðkendur íþrótta-
félaga í Reykjavík til að gera slíkt
hið sama.
BIRGIR GUNNLAUGSSON,
varaformaður Fjölnis.
Þakka það
sem vel er gert
Frá Birgi Gunnlaugssyni:
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
VEGAGERÐIN og þingmenn
Norðausturkjördæmis ásamt meiri-
hluta sveitarstjórnar Vopnafjarðar,
sem virðist áhugalítill um samgöngu-
mál, halda Vopnafirði í gíslingu hvað
landsamgöngur varðar, með seina-
gangi í uppbyggingu Norðaust-
urvegar frá Vopnafirði inn á hring-
veg, nánar tiltekið frá Teigi inn að
Hölkná, sem eru ca. 24 kílómetrar .
Á fyrri langtímaáætlun vegagerð-
arinnar átti þessum framkvæmdum
að vera lokið árið 2010, á sama tíma
og vegurinn um Tjörnes. Vegurinn
um Tjörnes var kláraður árið 2004 og
byrjað verður á vegi yfir Öxarfjarð-
arheiði næsta sumar svo glöggt má
sjá að í Norður-Þingeyjarsýslu býr
fólk sem hefur áhuga á að hlutirnir
gerist. Það kæmi okkur ekki á óvart
að framkvæmdum á Öxafjarðarheiði
yrði lokið áður en byrjað verður á
tengingunni við Vopnafjörð.
Það er í höndum heimamanna að
segja til um leiðarvalið, síðan er það í
höndum þingmanna og peningavalds-
ins að útvega peninga til fram-
kvæmdanna og að síðustu er það
verkefni vegagerðarinnar að sjá um
byggingu vegarins. Það er ömurlegt
til þess að hugsa að nú á tímum séu
notaðar sömu aðferðir við vegabætur
á helstu samgönguleið Vopnfirðinga
og notaðar voru um og upp úr miðri
síðustu öld, það er að nota leir fyrir
ofaníburð. Margoft hefur sýnt sig að
slíkur ofaníburður getur verið stór-
hættulegur eftir bleytur og frostnæt-
ur.
Þann 11. desember 2002 var hald-
inn opinn kynningarfundur um vega-
mál á Vopnafirði, þar sem fulltrúar
Vegagerðar ríkisins kynntu valkosti
sem unnið hafði verið að varðandi
tengingu Vopnafjarðar við þjóðveg
eitt. Fulltrúar þessir voru Einar Þor-
varðarson, Sveinn Sveinsson, Reyð-
arfirði og Gunnar Jóhannsson, Ak-
ureyri. Hreppsnefndir Vopna-
fjarðarhrepps og Skeggjastaða-
hrepps voru á fundinum, en alls voru
á fundinum um 90 manns. Mikill
áhugi var fyrir tengingu Vopna-
fjarðar, Bakkafjarðar og nærsveita
við þjóðveg eitt með nútímalegu sniði.
Á fundinum var lögð á það mikil
áhersla að reynt yrði sem kostur er
að flýta framkvæmd verksins þannig
að unnt yrði að ljúka verkinu árið
2007. Kynntar voru tvær leiðir, Hofs-
árdalsleið og s.k. Hofshálsleið sem
liggur um Vesturárdal. Á máli manna
á fundinum var ljóst að miðað við þær
leiðir sem til skoðunar væru þá væri
eina vitið að velja leiðina niður Hofs-
árdal, enda þótt sú leið væri nokkuð
dýrari. Þá væri nokkuð ljóst að hún
lægi mun lægra í landi og væri af
þeim sökum mun betri
lausn til framtíðar.
Í lok fundarins kom
fram eftirfarandi álykt-
un frá sveitarstjóra,
Þorsteini Steinssyni og
þáverandi oddvita Emil
Sigurjónssyni, til
stjórnvalda um flýtingu
þessa mikilvæga verk-
efnis:
„Opinn kynning-
arfundur um vegamál
haldinn í Félagsheim-
ilinu Miklagarði
Vopnafirði 11. des. 2002
hvetur til þess að yfirvöld samgöngu-
mála flýti umhverfismati á leiðinni
um Hofsárdal, þannig að mögulegt
verði að hefja framkvæmdir árið 2004
og ljúka þeim eigi síðar en 2007.
Skorað er á þingmenn og samgöngu-
yfirvöld að sjá til þess að nægir fjár-
munir fáist til verksins. Fundurinn
hvetur hreppsnefndir Vopnafjarð-
arhrepps og Skeggjastaðahrepps til
að fylgja málinu fast eftir.“
Tillaga þessi var samþykkt sam-
hljóða á fundinum. Nú er árinu 2005
að ljúka og ekki höfum við heyrt af
því að búið sé að ákveða með val á leið
og trúlega ekki hægt að byrja á um-
hverfismati fyrr en leiðin hefur verið
ákveðin. Þannig er ljóst að þær
hreppsnefndir sem falið var að fylgja
málinu eftir hafa sofið á verðinum.
Okkur, sem þetta ritum, finnst að
vinna hefði átt eftir tillögu sveit-
arstjóra og oddvita hér að framan og
viljum við skora á alla þá sem málið
varðar að bretta nú upp ermar og láta
verkin tala.
Það skal að lokum á það bent að
verði valin leið um Vesturárdal en
ekki Hofsárdal, má alveg eins reikna
með 10 til 15 ára framkvæmdatíma
þar sem hægt verður að áfangaskipta
verkinu á þeirri leið.
Vopnafjörður í gíslingu
Alexander Árnason og
Baldur Helgi Friðriksson
fjalla um samgöngumál
’Það er ömurlegt til þessað hugsa að nú á tímum
séu notaðar sömu aðferð-
ir við vegabætur á helstu
samgönguleið Vopnfirð-
inga og notaðar voru um
og upp úr miðri síðustu
öld, það er að nota leir
fyrir ofaníburð.‘
Baldur Helgi
Friðriksson
Alexander Árnason er rafvirkja-
meistari og Baldur Helgi Friðriksson
er læknir.
Alexander
Árnason
ÉG TEK undir orð sr. Bjarna
Karlssonar og annarra presta og
leikmanna sem ritað hafa og rætt á
jákvæðum nótum um rétt samkyn-
hneigðra til hjónavígslu og annarra
mannréttinda. Lærisveinar Meist-
arans frá Nasaret hafa oft í tímans
rás þurft að staldra við, hugsa sitt
mál og móta svo í orð-
um skoðanir sínar af
einlægni, kjarki og
hispurslaust eins og sr.
Bjarni hefur gert.
Á postulafundinum
voru lærisveinarnir
ósammála: Áttu bara
gyðingar að heyra
fagnaðarerindið en
ekki heiðingjar? Gyð-
ingar notuðu orðið Ky-
rios um Guð einan. Og
Guð var bara einn.
Mörgum þótti það guð-
last að nota sama orðið
yfir Guð og Jesú. Sagði Hann ekki
að boðin um góðu fréttirnar ættu að
berast út um allan heim? Á þeim
tímum reyndist erfitt að túlka þau
orð. En þeir sættust.
Hvernig brást Meistarinn frá
Nasaret við reglum, siðum og venj-
um gyðinga, lögmáli Gamla testa-
mentisins? Hann gekk um og gerði
gott og braut meðal annars reglur
hvíldardaganna. Lögmálið var liðið.
Reglugerðarbáknið var gott svo
langt sem það náði. En Hann var
kominn til að uppfylla lögmálið og
frelsa menn undan okinu. En frels-
inu fylgir ábyrgð. Hann minnti alla
sem hann mætti á ábyrgð á eigin lífi.
Hjá honum fundust ekki und-
anbrögð. Hann var hvorki geðlaus
né hafði óskiljanlegt langlundargeð.
Hann hafði sínar skoðanir og fór
ekki dult með þær. Hann bauð öllum
til sín, faðmur hans var ætíð opinn.
Hann ræddi aldrei um að líkþráir,
fatlaðir, efasemdarmenn, toll-
heimtumenn eða „öðruvísi“ menn en
vinir hans hefðu ekki öll réttindi á
við aðra lærisveina hans. Hann
mætti öllum með góðvild og skilyrð-
islausri elsku.
Ekki voru allir kristnir sammála
um hvaða rit skyldu tekin með í
Biblíunni á sínum tíma og í næstu
útgáfu Biblíunnar hér á landi munu
hin svokölluðu apók-
rýfu-rit fylgja með.
Engar ritning-
argreinar hljóða upp á
úrskurð um hvaða
bækur, guðspjöll og
bréf postula og læri-
sveina Jesú skyldu tek-
in með í Biblíunni.
Kristnir menn þurftu
að koma sér saman um
það. Þeir þurfa ávallt
og á öllum tímum að
staldra við og hugsa
sitt mál.
Þvílíkar deilur urðu
um trúarjátningu kristinna manna
árið 325 – þar sem samþykkt var
meðal annars að Jesús væri Guð,
Kyrios, en Kyrios var notað um keis-
arann í rómverska heimsveldinu og
vissu kristnir menn að þeir hættu lífi
sínu með þessari játningu. Og þeir
sættust, en þegar tímar liðu skiptust
þeir í 3 megin trúardeildir.
Ekki eru allir mótmælendur sam-
mála um barna- eða fullorðinsskírn.
Jesús blessaði börnin en var sjálfur
skírður fullorðinn. Mótmælendur
innbyrðis og kaþólskir eru ekki á
eitt sáttir um fermingu en eru samt
systkin í trúnni. Ekki eru kristnir
menn sammála um einstaka liði
trúarjátningarinnar t.d. upprisu
holdsins og upprisu mannsins …
Óþarfi er að telja meira. Kirkjan
sem stofnun er í eðli sínu íhaldssöm.
Styrkleiki hennar getur falist í
stöðugleika. En einmitt í stöðugleik-
anum getur veikleiki hennar leynst.
Allt hefur sinn tíma. Og stundum er
tíminn kominn. Engin uppskrift er
til í Biblíunni um allar hefðir, siði,
tón, tal eða prédikun sem hæfir á öll-
um tímum, í öllum samfélögum, und-
ir öllum kringumstæðum í öllum
heimsálfum. Því fer fjarri. Nýir
tímar kalla oft á nýja sýn frá öðrum
sjónarhóli.
Kaþólska kirkjan og mótmæl-
endur eru ekki á eitt sáttir um
sakramenti kirkjunnar og mótmæl-
endur innbyrðis ekki sammála um
ýmsa helgisiði og áherslur varðandi
náðarmeðul, lækningagáfur, spá-
dómsgáfur o.s.frv. – hver telur sig
gera rétt eins og Biblían og sam-
viskan segir honum.
Hvað einkenndi líf Jesú að mínu
mati, orð hans, starf og anda – orð
og athöfn? Auðmýkt, innsæi,
ákveðni, öryggi, alúð, en umfram allt
kærleikur sem elskar allt og kallar
til sjálfsábyrgðar. Og þykja mér
fleiri atriði í Nýja testamentinu
mæla með vígslu samkynhneigðra
en á móti.
Við hjónavígslu samkynhneigðra
er alveg víst að alvara og ábyrgð
muni ríkja þar á bæ. Ég tek því ein-
dregna afstöðu með því að samkyn-
hneigðir eigi kost á hjónavígslu inn-
an kirkjunnar. Hér þarf kristið fólk
að staldra við, hugsa sitt mál og taka
ákvörðun. Einn af leyndaradóm-
unum á bak við frið, lífsgleði og jafn-
rétti felst í virðingu fyrir öllum
mönnum og skilningi á lífsgildum
þeirra.
Kirkjan og samkynhneigð
Þórir S. Guðbergsson
fjallar um kristna kirkju
og samkynhneigð ’Nýir tímar kalla oft á nýja sýn frá öðrum
sjónarhóli.‘
Þórir S. Guðbergsson
Höfundur er félagsráðgjafi,
kennari og lífeyrisþegi.
AÐ UNDANFÖRNU hefur það
verið býsna áhugavert að fylgjast
með framvindu þeirrar umræðu er
snýr að kjaramálum leikskólakenn-
ara. Á sama hátt og
það gæti verið áhuga-
vert að fylgjast með
fransk-búlgarskri
kvikmynd um vatns-
hræddan kafara, hvor-
ugt nær nokkurri
skiljanlegri átt en þó
má gera ráð fyrir að
kvikmyndinni ljúki
fyrr eða síðar. Maður
veit ekki með hitt.
Nýverið sendu nem-
ar á lokaári við leik-
skólakennaraskor
KHÍ frá sér þá yfirlýs-
ingu að óvíst væri
hvort þeir byðu fram
starfskrafta sína í
þágu leikskólanna að
lokinni útskrift. Nem-
arnir hyggjast bíða og
sjá hvernig tilvonandi
starfsumhverfi þeirra
þróast áður en þeir
taka ákvörðun um
hvort þriggja ára nám
í leikskólafræðum sé í
raun ekkert nema
fróðleg og sniðug tímasóun.
Hér er því ekki bara um að ræða
starfandi leikskólakennara sem hafa
flestir haft nægan tíma til að velta
vöngum og fárast yfir arfaslakri
samningagerð síðustu ára svo og því
almenna skilningsleysi sem þeir oft-
ar en ekki mæta þegar kemur að
þeirri miklu ábyrgð sem starfinu
fylgir. Nemar í greininni eru hins
vegar einstaklingar sem hafa án efa
beðið þess með óþreyju að geta
gengið til verks og látið reyna á þá
menntun sem þeir kusu sér, fullir
áhuga og metnaðar í garð fyrirliggj-
andi verkefna. Hagsmunaaðilar
ættu því að taka þessa yfirlýsingu
mjög alvarlega, það hefur eitthvað
heilmikið farið úrskeiðis þegar kons-
ertpíanisti kýs frekar að spila á kon-
fektdollur.
Upphaf umræðunnar má rekja til
þeirrar launahækkunar sem náði
meðal annars til ófaglærðra starfs-
manna á leikskólum Reykjavíkur og
lagði nánast að jöfnu kjör þeirra við
kjör fullmenntaðra leikskólakenn-
ara. Sjálfur fagna ég þessari launa-
hækkun hinna ófaglærðu enda eru
þeir oftar en ekki yfirgnæfandi
meirihluti starfsfólks í
leikskólum borgarinnar
og þess vegna nauðsyn-
legt að stemma stigu
við starfsmannavelt-
unni sem líklega er
hvergi örari en hjá
Leikskólum Reykjavík-
ur.
Að sama skapi fagna
ég viðbrögðum leik-
skólakennara en með
hækkuninni fannst
þeim ómaklega vegið að
sinni menntun. Ég er
þó engu að síður þeirrar
skoðunar að þeir hefðu
fyrir löngu átt að krefj-
ast úrbóta á sínum eigin
forsendum og í ljósi eig-
in gildis en ekki bara
„af því hinir fengu“.
Ófaglærðir starfsmenn
eiga sitt réttmæta til-
kall til fyrrgreindra
kjarabóta enda ósjald-
an um að ræða fólk með
jafnknýjandi hugsjónir
og þær sem leikskóla-
kennarar hafa að leiðarljósi.
Það er þó vitaskuld afar jákvætt
að þessi kjarabót ófaglærðra skuli
hafa hrundið af stað þeirri miklu um-
ræðu sem nú stendur yfir og gera
má ráð fyrir að eigi eftir að koma til
góða þeim sem mestu máli skipta
þegar leikskólinn er annars vegar,
þ.e. starfsfólki, foreldrum og börn-
um.
Hvorki leikskólakennarar né ófag-
lærðir fá bílinn sinn til að ganga á
engu nema hugsjóninni, fólk ætti
ekki að þurfa að flýja bæjarfélög eða
fela prófskírteini til að leggja
áherslu á þá einföldu staðreynd. Og
kafarar eiga ekki að vera hræddir
við vatn.
„Það vantar
spýtur …
Hilmar Örn Óskarsson
fjallar um kjör starfsfólks
á leikskólum
Hilmar Örn
Óskarsson
’ Hvorki leik-skólakennarar né
ófaglærðir fá bíl-
inn sinn til að
ganga á engu
nema hugsjón-
inni …‘
Höfundur er umboðsmaður Morgun-
blaðsins á Blönduósi og fyrrverandi
starfsmaður Leikskóla Reykjavíkur.