Morgunblaðið - 12.05.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. MAÍ 2006 35
MINNINGAR
✝ Atli Þór Hauks-son fæddist á
Landspítalanum 10.
apríl árið 2004.
Hann lést á gjör-
gæsludeild LSH
hinn 4. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Haukur
Steinn Ólafsson, f.
19. jan. 1983, og
Ásta María Sig-
marsdóttir, f. 16.
maí 1983. Foreldrar
Hauks eru Ólafur
Örn Haraldsson og
Sigrún Richter. Foreldrar Ástu
Maríu eru Sigmar Sigurðsson,
kvæntur Jónínu Dagmar Ásgeirs-
dóttur, og Guðlaug Hreinsdóttir,
gift Kristni Hugasyni. Bræður
Hauks eru Haraldur Örn, f. 8.
nóv. 1971, kona hans er Ásdís
Pétursdóttir, f. 17.
mars 1976, og Örv-
ar Þór, f. 13. jan.
1975, kona hans er
Guðrún Árdís Öss-
urardóttir, f. 10.
okt. 1975. Börn
þeirra eru Kristín
Hekla, f. 10. maí
2001, og Össur Ant-
on og Andrea, f. 13.
feb. 2004. Systkini
Ástu Maríu eru
Hjalti Hreinn, f. 4.
okt. 1980, kona
hans er Hulda Ósk
Jóhannsdóttir, f. 6. mars 1980,
Sigrún Marta, f. 21. júní 1985, og
Rósa Kristinsdóttir, f. 26. júlí
1993.
Útför Atla Þórs verður gerð
frá Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Atli Þór var ljúfasti drengurinn í
öllum heiminum. Hann grét aldrei og
vildi bara láta faðma sig og strjúka.
Hann kunni ekki að halda höfði eða
ganga og var hann því alltaf litla ung-
barnið okkar. Hann var ofboðslega
hraustur og sterkur. Þrátt fyrir ítrek-
aðar lungnabólgur náði hann sér allt-
af fljótt aftur og fékk aldrei kvef eða
aðrar pestir. En nú er elsku litli
drengurinn okkar farinn. Hann sýndi
mikinn styrk og þrek í baráttu við
flogaveiki og lungnabólgur. Hann var
hetjan okkar allra. Við höfðum alltaf
trú á að læknarnir myndu ná stjórn á
flogaveikinni og að Atli Þór myndi
byrja að þroskast betur og ná meiri
styrk. Er hann lést í örmum okkar á
gjörgæslu Landspítalans eftir þriggja
daga veru í lungnavél söng ég fyrir
hann þetta lag sem einkennir tilfinn-
ingar okkar núna:
Litla smáin, lofið fáin,
Lipurtáin gleðinnar.
Ertu dáin út í bláinn,
eins og þráin sem ég bar?
(Halldór Laxness.)
Við trúðum alltaf að sterki strák-
urinn okkar myndi sigrast á veikind-
um sínum eins og svo oft áður. En nú
er hann farinn og því er erfitt að trúa.
Minning hans lifir í hjörtum okkar um
alla tíð. Við viljum þakka öllum sem
sáu um litla drenginn okkar á spít-
alanum, Greiningarstöðinni, Lyngási
og Rjóðrinu.
Ásta og Haukur
(mamma og pabbi).
Við spyrjum drottin særð, hvers
vegna hann
hafi það dularfulla verkalag (J.H.)
að gefa okkur og lífinu fallegan
dreng sem vekur ást, birtu og von en
kalla hann síðan til sín eftir tveggja
ára harða baráttu og vonbrigði.
Atli Þór var kröftugur og sérstak-
lega fagur drengur þegar hann fædd-
ist fyrir rúmum tveimur árum. Hann
hafði greinilega erft marga af falleg-
um dráttum úr svip foreldra sinna og
aðrir kepptust við að sjá svipmót
þessarar eða hinnar ömmunnar eða
afans hjá þessum nýkomna herra-
manni í fjölskyldunni. Mest hlökkuð-
um við til að fylgjast með þroska hans
og fá að vita hvern mann hann hefði
að geyma. Og persónueinkenni hans
komu fljótlega fram. Þarna var á ferð-
inni ljúflingur. Hann naut þess að fá
hlýju en var býsna ákveðinn og lét að
sér kveða þegar hann vildi fá mat sinn
og atlæti sem fólki á hans aldri til-
heyrir. Til sögunnar var kominn ein-
staklingur sem með vexti og þroska
yrði sennilega gæfumaður; gæti notið
sín og aðrir fengju notið hans.
En Atli Þór og við öll fengum ekki
að sjá þessar vonir rætast. Nokkru
eftir að hann fæddist varð ljóst að
hann var flogaveikur og síðar fylgdu
önnur erfið veikindi. Þrátt fyrir ítar-
legar rannsóknir og stöðuga hjálp
bestu lækna var ekki hægt að komast
að raunverulegri ástæðu veikindanna.
Heilbrigðiskerfi og starfslið þess
gerði allt sem hægt var og seint verð-
ur þeim fullþakkað Barnaspítala
Hringsins, læknunum Ýri, Pétri og
Gillian hjúkrunarfræðingi og fjölda
annarra. Mest lögðu foreldrarnir á sig
og voru alltaf tilbúnir að verja nýja
víglínu eftir því sem hopa þurfti fyrir
veikindunum. Von þeirra og þrek var
staðfast til síðustu stundar. Atli Þór
háði þessa varnarbaráttu af miklum
hetjuskap því að hann var sterkur að
upplagi. En þar kom fimmtudaginn 4.
maí á gjörgæsludeildinni að mannleg-
ur máttur hafði lagt allt sitt af mörk-
um en það hafði ekki dugað til. Hér
réðu æðri máttarvöld.
Við lærðum margt af Atla Þór.
Hann kenndi okkur baráttuþrek og
hvernig hægt er að elska án skilyrða.
Hann gaf okkur öllum ómælda gleði
og við fengum að umvefja hann ást og
umhyggju. Það var mikil hamingja.
Þeim mun dýpri er sorgin. Þeir for-
eldrar sem hafa eignast fatlað barn og
gefið því allar stundir sólarhringsins,
allar sínar bænir og lífskrafta þekkja
björtustu vonir og bitrustu vonbrigði.
Getum við með trega fallist á að
drottinn megi kalla þann fljótt til sín
sem hefur þurft að þjást mikið?
Megi andi Atla Þórs fljúga frjáls
frá þrautum og lifa í hjörtum okkar.
Afi og amma í Frostaskjóli
Ólafur Örn og
Sigrún Richter.
Í hvert sinn sem barn fæðist eigum
við vonir um að það verði heilbrigt og
geti átt eðlilegt líf og miðum þá við
það líf sem við þekkjum, það er að all-
ir geti gengið, tjáð sig og tekið fullan
þátt í því samfélagi sem við búum í.
Elsku Atli Þór, fyrstu vikurnar eft-
ir að þú fæddist leit út fyrir að þú
værir fullkomlega heilbrigður svo
hraustlegur, sterkur og fallegur. En
svo kom í ljós að svo var ekki og smám
saman gerðum við okkur grein fyrir
að þú áttir við veikindi að stríða.
Þú kenndir okkur svo margt á þinni
stuttu ævi. Þeirri reynslu búum við
alltaf að og munum nýta til góðs fyrir
okkur og alla í kringum okkur.
Elsku litli kútur, við sjáum þig fyrir
okkur hlaupandi á litlu tásunum þín-
um í græna grasinu hjá guði í leik með
öllum englabörnunum.
Nýr engill er kominn í englaliðið og
hann skín skært.
Með hjartans kveðju, elsku vinur.
Sigmar afi og
Jónína amma.
Atli Þór, litli frændi minn, er farinn
frá okkur. Hann er lagður af stað í
langferð til að skoða fjarlæg lönd. Í
hjörtum okkar finnum við að honum
líður vel, laus undan baráttu við erfið
veikindi.
Atli Þór var sérstaklega fallegur
drengur með augu sem gátu brætt
hjarta hvers sem var. Ég man vel
þegar ég hélt á honum á fyrstu mán-
uðunum, hversu hraustur og heil-
brigður hann var. Þetta voru góðar
stundir sem nú eru orðnar svo verð-
mætar í minningunni. Það efaðist
enginn um að hann myndi ná sér þeg-
ar hann greindist með flogaveiki, en
baráttan fram undan var erfiðari en
nokkurn gat grunað.
Ég kveð minn litla frænda með
mikilli sorg og söknuði og þakka fyrir
stundirnar með honum, þó að þær
væru allt of fáar. Minningin um Atla
Þór mun lifa með okkur um alla tíð.
Elsku Haukur og Ásta. Þið hafið
staðið ykkur svo vel í baráttunni við
veikindi litla drengsins ykkar. Betri
foreldra er ekki hægt að hugsa sér.
Guð gefi ykkur styrk til að komast í
gegnum þessa miklu sorg.
Haraldur Örn Ólafsson.
Elsku Atli Þór. Núna gengur þú
uppréttur og frjáls á meðal æðri
máttarvalda og horfir á dýrðina með
fallegu bláu augunum þínum.
Við munum alltaf sakna nærveru
þinnar sem var einlæg og sérstök.
Það var mikið í þig lagt, ungi drengur,
en því miður var hlutskipti þitt erf-
iðara en flestra annarra barna. Þú
stóðst þig eins og hetja í þinni miklu
þrautagöngu, en gafst okkur öllum
um leið mikla gleði. Hvíldu í friði,
elsku vinur.
Guð blessi ykkur, elsku Haukur og
Ásta, á þessum erfiðu tímum. Þið búið
yfir einstaklega sterkri samheldni og
ást sem mun ávallt veita ykkur styrk.
Minningin um einstakan dreng mun
lifa að eilífu.
Sjá harminn yfir horfnu, fögru barni.
Í hug og svip er klökkvi táragjarn
sem flestra orða hryggðin heita varni.
– Ó, hjartans barn!
Og þó er ljúft og létt á það að minna
að lífið á sér fagran dularheim.
Þú vitjar þaðan aftur allra þinna
og ert með þeim.
Er ýfist sál af lífsins hendi hrjúfri
og hugur dapur býr við þungt og strítt
þá finnst sem lítið barn við barm sig
hjúfri
og brosti hlýtt.
Þá hvíslar barnsleg engilsrödd í eyra
þeim yndisleik er gleður dapra sál.
Sem opinberun hugur fær að heyra
sitt hjartans mál.
Þá glitrar aftur geisli í hverjum skugga.
Í gleði lyftist hugur vonagjarn.
Slíkt eilíft vald á ástin til að hugga.
– Ó, elsku barn!
Svo fjarri er því að draumar lífsins deyi
þótt dragi sorg á augun móðu og reyk.
Þú brosir enn og ert á góðum vegi
í yndisleik.
(Guðm. Ingi Kristj.)
Ykkar
Örvar Þór, Guðrún Árdís,
Kristín Hekla, Andrea og
Össur Anton.
Til eru ekki þau orð sem geta lýst
því hversu sárt ég á eftir að sakna þín,
engillinn minn, fallegasti strákurinn í
öllum heiminum. Við áttum svo góðar
stundir saman, kúrðum í sófanum
heima hjá mömmu þinni og pabba, þú
sofnaðir alltaf í fanginu á mér og Ásta
hafði orð á því að ef þú værir búinn að
vera erfiður og vildir ekki sofna væri
nóg að kalla bara í Mörtu og þá sofn-
aðir þú um leið. Ég fann alltaf svo
mikinn frið hjá þér, alltaf ef mér var
búið að líða illa gat ég komið til þín og
þá varð allt gott á ný. Ég man hvað
það var gaman hjá okkur á jólaballinu
á Lyngási, þú varst uppi á sviði í leik-
ritinu klæddur í jólasveinabúningi og
við sungum svo jólalögin. Sætasti
jólasveinn í heimi.
Í matarboðum var ég yfirleitt rokin
frá matarborðinu á undan öllum hin-
um til að knúsa litla kútinn minn, ég
átti alltaf erfitt með að kveðja þig og
fór ekki fet fyrr en ég var búin að
smella á þig þúsund kossum. Svona
var þetta hjá okkur, Atli Þór, alltaf að
knúsast og posast saman.
Manstu í brúðkaupinu hjá mömmu
þinni og pabba þegar allir voru að
dansa vals? Þá kom Marta uppáhalds-
frænka og tók þig í fangið. Litli prins-
inn varð að fá að vera með í dansinum.
Atli Þór, ástin mín eina, hvað ger-
um við án þín? Það er svo margt sem
mig langar að segja en kem því ekki í
orð, þú kemur og heimsækir mig í
draumaheimi og við verðum saman á
ný. Ég veit að guð mun passa þig vel
þar til við hittumst aftur á himnum.
Aldrei mun ég gleyma þér, engillinn
minn, þú munt alltaf hafa stóran sess í
hjarta mínu. Ég kveð þig með tárum,
ég sakna þín svo, ég trúi því ekki hve
fljótt þú varst tekinn frá okkur, en við
munum geyma allar góðu minning-
arnar um þig og þær góðu stundir
sem við áttum saman. Góða nótt, litli
engill, sofðu rótt.
Þín uppáhaldsfrænka
Marta.
Það er ólýsanlega erfitt að setjast
niður og skrifa minningargrein um
lítinn dreng sem manni finnst að hefði
mátt vera hjá okkur svo miklu lengur.
Það er líka erfitt að skilja hvað lítill
drengur hefur þurft að ganga í gegn-
um á stuttri ævi. Það eina sem hugs-
anlega getur hjálpað manni er að vita
að nú er hann kominn til Guðs þar
sem hann getur fengið að njóta alls
þess sem hann gat ekki notið meðan
hann var hér hjá okkur. Hann getur
núna hlaupið um, borðað allt sem
hann langar í og leikið sér að vild. En
tómarúmið sem fráfall hans skilur eft-
ir sig er mikið og vonum við að með
tímanum takist okkur öllum að læra
að lifa með þessu og minningarnar
um yndislegan lítinn dreng ylji okkur
um hjartarætur.
Elsku Ásta og Haukur, okkur fjöl-
skyldunni í Hlíðarbyggð 51 hefur allt-
af þótt við eiga smápart í Atla Þór þar
sem þið bjugguð hjá okkur þegar
hann fæddist. Það var svo gott og
gaman að hafa ykkur í húsinu og
söknum við ykkar oft. Það hefur verið
einstakt að fylgjast með ykkur sjá um
drenginn ykkar. Þið hafið miðað allt
ykkar líf út frá honum og gert allt sem
hugsast getur til að gera líf hans sem
allra best. Það er ekki hægt að segja
að við vitum hvað þið eruð að ganga í
gegnum núna, það getur enginn sagt
sem ekki hefur lent í þessari erfiðu
lífsreynslu en við getum verið til stað-
ar fyrir ykkur og reynt að veita ykkur
alla þá huggun og stuðning sem hægt
er. Atli Þór var yndislegur, duglegur
og einstaklega fallegur drengur sem
barðist eins og hetja í veikindum sín-
um og getið þið verið stolt af honum
og öllu því sem þið gerðuð fyrir hann,
enginn hefði getað gert það betur.
Megi góður Guð styrkja ykkur og
fjölskyldur ykkar á þessum erfiða
tíma og gefa að minningin um Atla
Þór lifi í hjörtum okkar allra um
ókomna tíð.
Vera, Þórarinn, Eva,
Tinna, Hildur og Unnar.
Elsku hjartans vinur. Nú er komið
að kveðjustund og hetjulegri baráttu
þinni lokið. Stundirnar sem við áttum
saman voru fallegar, ljúfar og góðar
og verða geymdar á besta stað í
hjarta mínu þar til við hittumst á ný.
Þau ljós sem skærast lýsa
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau hraður bylur
og dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
sem kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þó burt úr heimi hröðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik G. Þórleifsson.)
Elsku Atli Þór, ég bið Guð að leiða
þig og vernda og gefa mömmu þinni
og pabba og öðrum aðstandendum
styrk í sorginni.
Þín
Hanna.
Vertu sæll, litli vinur.
Ég sendi innilegustu samúðar-
kveðjur til mömmu þinnar og pabba.
Maður sér ekki vel nema með hjartanu. Það
mikilvægasta er ósýnilegt augunum.
(Úr bókinni um Litla prinsinn.)
Ykkar vinkona,
Ýr Sigurðardóttir.
Í dag kveðjum við litla vin okkar,
Atla Þór, með mjúku kinnarnar og
björtu augun.
Við höfum öll fylgst með stuttu lífs-
hlaupi fallegs drengs og baráttu hans
við veikindi. En nú er baráttan á enda
og eftir sitja minningar um ljúfan
dreng. Atli Þór mun lifa í hugum okk-
ar og hjörtum.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(S. Jónsson frá Presthólum.)
Við sendum fjölskyldu Atla Þórs
okkar innilegustu samúðarkveðjur og
megi Guð styrkja ykkur þessi erfiðu
spor.
Foreldrar, börn og starfs-
fólk leikskólans Kjarrið.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín.
Líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
(St. Th.)
Guð er kem ég upp til himna má ég snerta
stjörnurnar?
Ég vil ekki koma í heimsókn, heldur til að
búa þar …
(Jónas Friðrik.)
Þessar fallegu laglínur koma í hug-
ann í dag þegar við kveðjum litla vin
okkar, Atla Þór. Hann kom á Lyngás í
maí 2005, þá rétt orðinn eins árs. Við
eigum margar yndislegar minningar
frá þessu tæpa ári sem hann var hjá
okkur á A-stofu. Hetjan okkar með
fallegu augun og „mohawk“-klipp-
inguna sem heillaði hvern þann sem
kynntist honum. Á tveggja ára af-
mælisdaginn fékk Atli Þór Spiderm-
an-kórónu, og þá þýddi ekki að mæta í
neinu nema Spiderman-bol í stíl. Töff-
arar klikka sko ekki á smáatriðum!
Okkur er einnig minnisstæð síðasta
vikan hans hjá okkur á A-stofu. Okk-
ar maður var orðinn tveggja ára töff-
ari og farinn að ferðast með rútunni
til og frá Lyngási. Þessa síðustu viku
mætti Atli Þór á hverjum degi í sum-
arjakkanum og Puma-skónum og
aldrei voru sólgleraugun langt undan.
Hann fór með okkur út í gönguferðir,
tók þátt í allri dagskrá og var svo
flottur að unun var að fylgjast með.
Við erum þakklát fyrir að hafa fengið
svona yndislega viku með honum áð-
ur en hann var kallaður til æðri starfa.
Við sjáum Atla Þór fyrir okkur hlæj-
andi og hlaupandi um á himnum í
flottu Puma-skónum með sólgleraug-
un.
… fæ ég englavængi tvo?
Vill Guð kannski fá pínulítinn engil til að
pússa regnbogann?
(Jónas Friðrik.)
Elsku Ásta og Haukur, við biðjum
Guð að styrkja ykkur í sorginni og
gefa fullvissu um eilíft líf. Minningin
um yndislegan dreng lifir í hjörtum
okkar allra.
Kveðja.
Vinir á A-stofu, Lyngási.
Hann Atli Þór var sólargeisli og
óskabarn foreldra sinna. Það fór ekki
fram hjá neinum sem til þekkti. Við
minnumst þess hve eftirvænting
þeirra var mikil á meðgöngunni og
hvað Ásta blómstraði. Tilhlökkunin
leyndi sér ekki. Og svo fæddist þessi
myndarlegi og fallegi drengur með
augu sem brætt gátu mestu harð-
jaxla.
En í ljós kom að ekki var allt með
felldu og hefur verið aðdáunarvert að
fylgjast með hetjulegri baráttu ungra
foreldranna fyrir lífi og heilsu litla
sonarins. En allt kom fyrir ekki og
sorgartíðindin bárust um lát Atla litla.
Mann setur hljóðan og hugsar til
þeirra sem sárast syrgja. Minninguna
um lítinn fallegan dreng geymum við í
hjarta okkar.
Elsku Ásta og Haukur. Megi guð
og allar góðar vættir vera með ykkur
og veita ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Fjölskyldunni allri og öðrum að-
standendum vottum við okkar dýpstu
samúð.
Guð geymi þig, litli vinur.
Ásgerður, Högni,
Gunnhildur og Ágústa.
ATLI ÞÓR
HAUKSSON