Morgunblaðið - 23.03.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MARS 2007 33
ÞAÐ er kunnara en frá þurfi að
segja að þótt jafnrétti til náms sé við
lýði á Íslandi í orði kveðnu, er það
ekki þannig í reynd. Ýmsir ein-
staklingar og hópar
búa við lakari að-
stæður hvað mennt-
un snertir, vegna
þess að þeim er ekki
gert kleift að afla sér
þeirrar menntunar
sem almennt er í
boði. Þetta á til dæmis við um blinda.
Þess vegna hafa hagsmunasamtök
blindra barist fyrir því að blindum
og sjónskertum verði tryggð við-
unandi þjónusta í skólum landsins.
Nýlega átti ég þess kost að sækja
kynningarfund sem Blindrafélagið
efndi til og var sjónum beint að
stjórnmálamönnum, bæði í
landsmálum og sveitarstjórn-
armálum. Þar var kynnt afar áhuga-
verð skýrsla sem tveir breskir sér-
fræðingar hafa unnið og tekur á
stöðu blindra og sjónskertra nem-
enda innan íslenska skólakerfisins.
Sjónstöð Íslands telur að hér á landi
séu um 120 blind og alvarlega sjón-
skert börn. Þau eiga að sjálfsögðu
allan rétt á viðhlítandi úrræðum í
skólakerfinu til að sitja við sama
borð og sjáandi einstaklingar. Í
grein sem Ágústa Gunnarsdóttir, rit-
ari Blindrafélagsins, ritar í Morgun-
blaðið 12. mars sl. kemur fram að að-
stæður blindra og sjónskertra voru
til muna betri á árum áður, en þær
hafa versnað mjög eftir að sérdeild
fyrir blind og alvarlega sjónskert
börn var lögð niður. Þar voru þá
starfandi sérmenntaðir blindrakenn-
arar sem gátu leiðbeint og veitt ráð-
gjöf öðrum kennurum sem höfðu
sjónskerta nemendur í sinni umsjá.
Bresku ráðgjafarnir leggja til
margvíslegar aðgerðir til að bæta
menntun blindra og sjónskertra á Ís-
landi. Ein af tillögum þeirra er að
stofna þekkingar- og ráðgjafarmið-
stöð í skólamálum. Það er talið afar
þýðingarmikið að koma slíkri mið-
stöð á laggirnar en verkefni hennar
yrðu m.a. að semja staðla fyrir land-
ið, þróa samþætta þjónustu við
blinda og sjónskerta námsmenn með
þátttöku þeirra og í samvinnu við
stofnanir á sviði menntamála o.fl.
Með aðalbækistöð í Reykjavík og að-
gengilegri gagnamiðstöð yrði unnt
að veita slíka þjónustu í sveit-
arfélögum um land allt.
Áopnum fundi á vegum Blindra-
félagsins í febrúar sl. um menntun-
armál blindra og sjónskertra, undir
yfirskriftinni „Þurfa blindir mennt-
un?“, var ályktað um þessi mál. Í
ályktun fundarins segir:
„Fundurinn skorar á mennta-
málayfirvöld að beita sér nú þegar
fyrir því að sett verði á fót þekking-
ar- og ráðgjafarmiðstöð í skólamál-
um blindra og sjónskertra.
Í skýrslu sem samin hefur verið af
tveimur breskum sérfræðingum,
þeim John Harris og Paul Holland,
og gerð var fyrir tilstuðlan Blindra-
félagsins, kemur glöggt fram að
brýn nauðsyn er á að stofna slíka
miðstöð. Fundurinn leggur áherslu á
að fyrrnefnd skýrsla verði höfð að
leiðarljósi þegar skipulögð verður
þjónusta við blinda og sjónskerta
námsmenn.
Fundurinn skorar á menntamála-
yfirvöld að tryggja að allir grunn- og
framhaldsskólanemendur landsins
hafi jöfn tækifæri til að afla sér
menntunar.
Fundarmenn telja að tími um-
ræðna og vangaveltna sé liðinn og
tími framkvæmda runninn upp.“
Það eru sannarlega orð að sönnu
að tími aðgerða sé runninn upp. Til-
lögur um að þekkingarmiðstöð verði
komið á fót og hún vistuð hjá
Blindrafélaginu og/eða Sjónstöð Ís-
lands hafa legið í menntamálaráðu-
neyti, en ráðuneytið mun ekki hafa
talið heppilegt að slík miðstöð yrði
rekin af þeim aðilum. Engar aðrar
lausnir eru þó í sjónmáli. Nú þarf að
taka til hendinni og tryggja blindum
og sjónskertum nemendum
vafningalaust rétt sinn til náms til
jafns við aðra og það á að sjálfsögðu
að gera í samstarfi við Blindra-
félagið og Sjónstöðina. Það er vel
hægt og tækni hefur fleygt fram á
undanförnum árum sem gerir allt
starf í þessa veru auðveldara. Ís-
lenskt samfélag getur ekki verið
þekkt fyrir að mismuna nemendum
með þeim hætti sem blindir og sjón-
skertir búa við.
Blindir þurfa betri menntun
Eftir Árna Þór Sigurðsson:
Höfundur skipar 2. sæti á
lista VG í Reykjavík norður.
RAGNHEIÐUR Elín Árnadóttir, frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins í
Suðvesturkjördæmi, skrifar skrítna grein í Morgunblaðið á sunnudag.
Þar afflytur hún af enn meiri íþrótt en fyrr málflutning Samfylking-
arinnar í jafnréttismálum. Lesendum til fróðleiks skal
þess getið að Ragnheiður Elín gagnrýndi í upphafi að for-
maður Samfylkingarinnar hefði tekið langan vinnudag
kvenna til umræðu á Kvennafundi Samfylkingarinnar og
taldi það vera merki um að karlar í Samfylkingunni hefðu
ekki áhuga á jafnréttismálum.
Ég leiðrétti þann misskilning hennar, bar vitni um
áhuga karla í Samfylkingunni á jafnréttismálum og benti
henni á að meiri ábyrgð kvenna að jafnaði á heimilisstörfum réttlætti
fyllilega að langur vinnudagur kvenna væri ræddur á málefnalegan hátt
á fundi Kvennahreyfingar Samfylkingarinnar. Á þessu svari byggir
Ragnheiður Elín þá furðulegu staðhæfingu sína að ég og formaður Sam-
fylkingarinnar viljum að konur fari aftur inn á heimilin til að sinna
heimilisstörfum svo karlar fái ekki samviskubit!
Nú er það ljóst af þessu að það er á mörkunum að hægt sé að eiga
málefnaleg skoðanaskipti við Ragnheiði Elínu um þessi mál. Það er sér-
staklega dapurlegt að sjá unga konu leggjast svo lágt að gera Ingibjörgu
Sólrúnu upp fráleitar skoðanir í kastþröng í pólitísku skítkasti.
Samfylkingin hefur árum saman lagt gríðarmikla áherslu á jafnrétt-
ismál og stefna flokksins verið í fararbroddi að þessu leyti. Formaður
Samfylkingarinnar, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, er sá stjórnmálamaður
íslenskur sem hefur náð mestum mælanlegum árangri í framkvæmd jafn-
réttisstefnu í löngu stjórnmálastarfi. Hæst ber þar að sjálfsögðu glæsi-
lega framgöngu hennar í að jafna hlut kvenna og karla í ábyrgð-
arstöðum hjá Reykjavíkurborg og að draga þar úr kynbundnum
launamun.
Nú er Samfylkingin enn sem fyrr í fararbroddi jafnréttisumræðu á Ís-
landi. Það er vegna þess að jafnaðarmenn þola ekki mismunun á ómál-
efnalegum forsendum og hreyfing jafnaðarmanna var stofnuð til að
koma í veg fyrir slíka mismunun og tryggja öllum jöfn tækifæri. Jafn-
réttisstefna Samfylkingarinnar á því djúpar rætur meðal jafnt karla og
kvenna í flokknum. Við viljum raunhæfar aðgerðir til að bæði kyn geti
samræmt fjölskylduþátttöku krefjandi störfum á vinnumarkaði. Við vilj-
um líka, öfugt við Sjálfstæðisflokkinn, raunhæfar aðgerðir til að útrýma
kynbundnum launamun.
Ragnheiður Elín getur að vild afflutt metnaðarfulla stefnu Samfylking-
arinnar í jafnréttismálum. Það breytir ekki því að Sjálfstæðisflokkurinn
stendur nú einn gegn nýju frumvarpi til jafnréttislaga, sem felur í sér
margþætta réttarbót í jafnréttisbaráttunni og meðal annars markvissar
aðgerðir til að draga úr kynbundnum launamun. Ég ítreka: Hann stend-
ur einn í fortíðinni. Atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum er því ljóslega
atkvæði greitt fortíðarhyggju í jafnréttismálum.
Enn af körlum og jafnrétti
Eftir Árna Pál Árnason:
Höfundur er lögfræðingur og skipar 4. sætið á lista
Samfylkingarinnar í Suðvesturkjördæmi.
FRJÁLSLYNDI flokkurinn
varð til vegna óánægju hóps sjálf-
stæðismanna með fiskveiðistjórn-
unarkerfi Sjálfstæðisflokksins og
vantrú á að þeir
þingmenn flokksins
sem höfðu talað fyr-
ir breytingum
stæðu við stóru orð-
in. Sú vantrú hefur
átt rétt á sér því
stefna þeirra þing-
manna Vestfjarða Einars Odds
Kristjánssonar og Einars Kristins
Guðfinnssonar, sem á heimaslóðum
hafa látið sem þeir vildu breyt-
ingar, hefur ekki mátt sín neins
innan Sjálfstæðisflokksins.
Handlangarar útgerðarinnar
En sennilega var stefnan líka
aðeins í orði en ekki á borði þar
sem Einar Kristinn hefur ekki
breytt neinu til betri vegar fyrir
Vestfirði né aðra landshluta þrátt
fyrir að hann hafi nú þá bestu að-
stöðu sem hugsast getur til að
standa fyrir breytingum, sestur í
stól sjávarútvegsráðherra. Auðvit-
að var aldrei neinn vilji hjá sjálf-
stæðismönnum, hvorki þeim nöfn-
um né öðrum, til að breyta. Þeir
eru handlangarar útgerðarinnar og
hafa alltaf verið.
Og aftur klofnar
Sjálfstæðisflokkurinn
Nú er annar óánægjuhópur bú-
inn að lýsa vantrausti á Sjálfstæð-
isflokkinn og undirbýr framboð af
kappi undir forystu Ómars Ragn-
arssonar og Margrétar Sverr-
isdóttur. Það fólk sem hyggst
koma sér fyrir í fylkingu þeirra er
ósátt við umhverfisstefnu Sjálf-
stæðisflokksins sem metur öll
náttúrugæði í megawöttum.
Grænn fálki blekkir ekki þá stuðn-
ingsmenn Sjálfstæðisflokksins sem
unna náttúru Íslands og vilja varð-
veita hana fyrir komandi kynslóðir
frekar en bleika slikjan sem sjálf-
stæðismenn brugðu yfir sig fyrir
borgarstjórnarkosningarnar
gerði.
Og enn eitt flokksbrotið
Aldraðir hafa margir treyst
Sjálfstæðisflokknum best fyrir
kjörum sínum og verið tregir til
að segja skilið við hann. Nú ber
svo við að þeir hafa ákveðið sér-
framboð til að reyna að komast
útúr þeim smánarkjörum sem
þeim hafa verið búin af stjórn-
arflokkum undanfarinna ára. Ekki
undir hatti samtaka aldraðra
heldur hafa óánægðir ein-
staklingar, þar með talið þekktir
einstaklingar úr starfi Sjálfstæð-
isflokksins, tekið sig saman og
undirbúa framboð.
Þangað leitar klárinn…?
Þessir hópar eru ósáttir við að
auðlindir sjávar séu færðar í
hendur örfárra aðila sem geta þar
með leikið sér með lífsafkomu
fólks og tilvist heilla byggðarlaga.
Og framganga Sjálfstæðisflokks-
ins einmitt þessa dagana þar sem
hann, einn flokka á Alþingi, tregð-
ast við að tryggja ævarandi sam-
eign þjóðarinnar á auðlindum
lands og sjávar í stjórnarskrá
verður varla til að hindra för fyrr-
nefndra hópa frá flokknum. Ekki
svo að það sé harmsefni en hitt er
verra að Sjálfstæðisflokkurinn
beitir þeim brögðum öllum sem
hann kann til að komast hjá að
standa við þetta ákvæði stjórn-
arsáttmálans. Nú reynir á Fram-
sókn en þjóð veit að þeir hafa
stuðning Samfylkingarinnar og
annarra stjórnarandstöðuflokka
til að koma þessu mikilvæga rétt-
lætismáli í höfn og þurfa því ekki
að láta Sjálfstæðisflokkinn kúga
sig í þessu máli.
Við fáum fljótlega að sjá hvort
framsóknarklárinn ætli enn að éta
sinu úr lófa Sjálfstæðisflokksins.
Sundrung á hægri vængnum
Frá Önnu Kristínu Gunnarsdóttur:
Höfundur er þingmaður Samfylk-
ingarinnar í Norðvesturkjördæmi.
MENGUN, mengun, hrópa grænir með hneyksl-
unartón, en rista þessi hróp djúpt í vitundina? Frést hef-
ur að 600 manns hafi sótt grænt þing. Til þingsins komu
aðeins tveir eftir vistvænni leið. Þá hafa 598 manns kom-
ið notað hina eftirsóttu mengandi leið. Það er létt að lýsa
hneykslan sinni á mengun. Þó það sé hinsvegar þakk-
arvert er hitt þó umhugsunarvert hvort hróp hóps séu
trúverðug þegar hann hefur útbíað andrúmsloftið um
nær 4.000 kg af CO2 til þess að sækja hneykslunarsam-
komu um mengun. Grænir eru reyndar ekki einir við
þessa útbíun, fleiri koma þar að og í því sambandi má
vísa á bílastæði framhaldsskólanna. Því miður er tölu-
verð reynsla af að upphrópanir séu ekki ávísun á gott
mannlíf og góða afkomu. Flokksleiðtogar fara oft mik-
inn við að lofa sig sjálfa en tala niður til annarra, en því
miður eru orð flokksleiðtoga ekki traustur mælikvarði á
það sem koma skal. Margur slíkur hefur setið á ráð-
herrastóli og er eftirtekjan ekki ávallt beysin og margir
hafa verið svo litlir, þrátt fyrir mikinn vaðal, að minn-
ingin geymir ekki afrekaskrá þeirra. Einn slíkur lands-
faðir hélt til Egyptalands og tók sundsprett í ánni Níl, að
sjálfsögðu var hann myndaður og hans getið. Hinsvegar
er í mínu minni alveg fyrnt yfir hvaða afrek hann vann í
sinni ráðherratíð. Leiðandi landsfeður eru allir með
sjálfhannaða geislabauga. Allir eru þeir miklir umhverf-
isinnar að eigin sögn, þeir setja lög um þjóðgarða og
náttúruleg verndarsvæði. Í kjölfarið eru skipaðar gæslu-
nefndir og til verða sjálfskipaðir gæsluhópar. Svo virðist
sem meginmarkmið svonefndra náttúruverndara sé að
tryggja að almennur borgari fái ekki að líta hina vernd-
uðu dýrð, nema þeir fjárfesti í mengunarspúandi dreka.
Hvernig væri að snúa við blaðinu og gera allt landið,
dreifðar byggðir og þéttbýli að hreinu landi sem skylt
væri að umgangast með virðingu? Ég sé fyrir mér að þá
væri unnt að ganga um Kvosina í Reykjavík að lokinni
menningarhátíð án þess að vaða rusl og að umgengni á
útihátíðum myndi breytast og verða til fyrirmyndar.
Hver maður yrði hvattur til að líta sér nær og draga úr
mengun af sínum völdum og til að planta trjám til að
mæta mengun af hans hálfu. Þá mætti skylda fyrirtæki
til að styðja við ræktun til að mæta þeirri mengun sem
það veldur. Vissulega er hægt að hrópa á torgum en
hyggilegra er að skoða vel bjálkann í eigin auga. Vand-
inn er líklega þar. Látum ekki fagurgala villa okkur sýn.
Hverjir eru umhverfissinnar?
Frá Steinari Steinssyni:
Steinar Steinarsson,
Holtagerði 80, Kópavogi.
Vegna mikils aðstreymis aðsendra greina í aðdraganda alþingiskosninganna verður formi þeirra greina,
sem lúta að kosningunum, breytt. Er þetta gert svo efnið verði aðgengilegra fyrir lesendur og auka mögu-
leika Morgunblaðsins á að koma greinunum á framfæri fyrir kosningar.
Alþingiskosningar
Á SÍÐASTA degi þingsins voru
samþykkt mikilvæg lög um kynferð-
isafbrot. Margar jákvæðar rétt-
arbætur var að finna í umræddu
frumvarpi. Má þar
nefna breytingar á
nauðgunarákvæð-
inu og setningu
eins árs lágmarks-
refsingar í kynferð-
isafbrotum gegn
börnum.
Allsherjarnefnd þingsins gerði
síðan nokkrar breytingar á frum-
varpinu og þar á meðal afnám fyrn-
ingarfrests í alvarlegustu kynferð-
isafbrotum gegn börnum.
Mitt fyrsta þingmál eftir að ég
settist á Alþingi laut að því að af-
nema fyrningarfrest í kynferð-
isafbrotum gegn börnum. Á hverju
ári þessa kjörtímabils hef ég svo lagt
frumvarpið fram.
Mjög margir hafa barist fyrir af-
námi þessa fyrningarfrests. Sam-
tökin Blátt áfram söfnuðu t.d. 23.000
undirskriftum til stuðnings frum-
varpi mínu. Ég er sannfærður um að
hvað almenningur sýndi vilja sinn
sterkt í þessu máli hefur haft allt um
það að segja að þessi breyting varð
að veruleika. Fjöldinn allur af hags-
munaðilum lýsti einnig yfir stuðn-
ingi við þetta baráttumál. Og síðan
má ekki gleyma þeim einstaklingum
sem hafa komið fram í umræðunni
og sagt sína sögu. Þeirra framlag er
ómetanlegt.
Með þessu skrefi mun réttarvernd
barna í samfélaginu aukast til muna.
Samkvæmt gömlu lögunum voru öll
kynferðisafbrot gegn börnum fyrnd
þegar þolandinn náði 29 ára aldri en
hefði frumvarp ráðherrans farið
óbreytt í gegn hefði þessi fyrning-
arfrestur einungis verið lengdur um
4 ár. En 40% þeirra sem leita til
Stígamóta eru eldri en 30 ára þannig
afnám fyrningarfrests með öllu, eins
og nú hefur verið gert, mun skipta
mjög marga mjög miklu máli.
Það er mikilvægt að tekið sé tillit
til sérstöðu þessara brota og að
komið sé í veg fyrir að kynferð-
isafbrotamenn njóti þess að-
stöðumunar sem þeir hafa gagnvart
börnunum. Það er einnig afar mik-
ilvægt að þolendur kynferðisbrota
fái ekki þau skilaboð frá kerfinu að
ekki sé hægt að leita réttar síns
vegna þess að tímafrestur sé runn-
inn út.
Þá vil ég fagna þeirri þver-
pólitísku samstöðu sem myndaðist á
þinginu um þetta mikla þjóðþrifa-
mál. Við getum öll fagnað þessari
niðurstöðu. Ég hef leyft mér fullyrða
að þetta eru ein þýðingarmestu lög
sem þetta þing samþykkti því þau
taka til grundvallarhagsmuna fólks.
En baráttan gegn kynbundnu of-
beldi heldur áfram og margt er
ógert eins að gera kaup á vændi
refsiverð, endurskoða nálg-
unarbannið og réttargæsluúrræði,
auka fræðslu og setja sérstakt laga-
ákvæði um heimilisofbeldi.
Þýðingarmestu lögin
Eftir Ágúst Ólafur Ágústsson:
Höfundur er varaformaður
Samfylkingarinnar.