Morgunblaðið - 23.03.2007, Blaðsíða 38

38 FÖSTUDAGUR 23. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Árni BreiðfjörðGuðjónsson
fæddist í Ytri-
Drápuhlíð í Helga-
fellssveit 4. júlí
1919. Hann lést á
dvalarheimilinu Ási
í Hveragerði 13.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Árna
voru þau Jónína
Þorbjörg Árnadótt-
ir, f. á Litlu-Þúfu í
Miklaholtshreppi
23. mars 1891, d. 7.
júní 1980, og Guð-
jón Jóhannsson, f. á Skildi í
Helgafellssveit 4. júní 1886, d. 5.
okt. 1973. Systkini Árna eru
Berta, f. 1914, d. 2003, Gunnar, f.
1915, Anna, f. 1917, d. 1986, og
Kristrún, f. 1924.
Árni ólst upp á
Hofsstöðum í Helga-
fellssveit en flutti til
Reykjavíkur um
1940. Í Reykjavík
vann hann sem
verkamaður í mörg
ár. Nokkur ár vann
hann í Hreðavatns-
skála og síðustu 35
árin í Hveragerði, á
Hótel Ljósbrá og við
Gróðrarstöðina
Grímsstaði.
Árni kvæntist
ekki en átti stóran
frændgarð auk systkina sem hann
hélt ætíð góðu sambandi við.
Árni verður jarðsunginn frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði.
Væntumþykja, hlýja og þakklæti
er það fyrsta sem kemur upp í huga
mér þegar ég hugsa til frænda. Ég
þekki ekki annað en að hann sé hluti
af lífi mínu og tilveru, þar af leiðandi
eðlilegt að ég hugsi til baka um allt
það sem hann gerði fyrir mig. Hjá
honum var ég fallegasta barnið og
fríðust af öllum fríðustum í heimi.
Hann sagði oft: „Mikið er hún
Dagga mín falleg.“ Og þegar hann
sagði það leið mér líka eins og mið-
depli alheimsins og gerði allt til að
gleðja hann. Ég man eftir mér á
fimmta árinu sitjandi við eldhús-
borðið, angan af kaffi og tóbaksreyk
liggur í loftinu, mér líður svo vel því
ég veit að frændi er að elda hafra-
graut fyrir mig, ég er svo örugg hjá
honum. Önnur minning, við tvö að
fara í bæjarferð, ég er uppáklædd í
blúndukjól og lakkskóm, veðrið ynd-
islegt og sólin skín. Það var svo
gaman að fara á flakk með frænda,
ég fann hvað ég var honum mikils
virði, sérstaklega þegar við mættum
einhverjum sem hann þekkti. Þá
montaði hann sig af mér og ég end-
aði jafnvel á því að kalla hann
pabba. Í einni ferðinni var keypt
dúkka og hún skírð Árný og mitt
fyrsta barn fékk nafn frænda. Að
eðlisfari var Árni dulur og flíkaði
ekki tilfinningum, en með fólkinu
sínu leið honum vel, var hrókur alls
fagnaðar og vildi allt vita um okkur.
Frændi fylgdist vel með öllu, undi
hann sér tímunum saman í bíltúrum,
vildi sjá hitt og þetta, fann alltaf upp
á einhverju nýju til að skoða. Árni
var skemmtilega ýtinn ef hann vildi
fá sitt fram og byrjaði strax und-
irbúning þess. Undirbúningurinn
fór þannig fram að hann lét líta svo
út að hann vildi endilega bjóða mér
eitthvað og fá á þann hátt ósk sína
uppfyllta. Mér er minnisstætt þegar
hann langaði út í Heiðmörk, þá byrj-
aði hann á því að tala um hvað það
gæti verið gaman fyrir mig og börn-
in að fara þangað og ekki þarf að
spyrja að leikslokum, við tvö sitjandi
úti í Heiðmörk með nesti. Ferðalög
áttu vel við hann, þá naut hann sín
vel, hann var mikið náttúrubarn og
þegar keyrt var fram hjá bæjar-
stæðum horfði hann alltaf eftir um-
gengni og væri hún ekki nógu góð
að hans mati tók hann svo til orða:
„Þeir eru duglegir við að punta
landið hér á þessum bæ.“ Árni var
snyrtimenni og til er saga sem lýsir
því hversu illa hann þoldi slæma um-
gengni. Þegar hann vann á Hreða-
vatni kom þar að maður sem henti
sígarettustubbum á hlaðið, þá fauk í
frænda, hann tíndi upp stubbana og
henti þeim inn í bílinn með þeim
orðum að hann gæti tekið þetta með
í bæinn. Návist Árna var góð og
hann kom sér alls staðar vel, hann
hafði þann eiginleika að geta látið
fólk hlæja þegar hann var í stuði. Þá
bjó hann til sögur af sjálfum sér og
ef maður fór að efast um sannleiks-
gildi þeirra svaraði hann alltaf:
„Þetta er sko ekki lygimál.“ Ef þetta
svar kom fyrir vissum við að sann-
leikurinn var ekki í fyrirrúmi. Ver-
aldleg gæði voru ekki númer eitt hjá
frænda, hann safnaði ekki sjóðum
en var samt ríkur af góðvild og göf-
uglyndi, skuldaði aldrei neinum
neitt, ekkert var keypt nema hann
ætti fyrir því, betra að vera fátækur
frjáls en ríkur þræll, það var hans
mottó.
Dagbjört Ósk Steindórsdóttir.
Árni frændi minn er dáinn. Skrít-
ið en varanlegt, hann var jú orðinn
87 ára. Þegar ég sit hérna og reyni
að hnoða einhverju saman sé ég
hann sitja fyrir framan mig með
sinn yndislega kímna svip og hrista
hausinn yfir frænku, hann vildi enga
væmni.
Hann var engum líkur, sérvitur
sögumaður sem var öllum góður en
samt ekki allra. Hans mottó var ekki
að safna veraldlegum auðæfum, það
skipti hann engu máli, ef hann átti
mat og sígarettur var hann góður.
Ekki skemmdi fyrir að fara í bíltúr
og gefa krökkunum sælgæti.
Að hafa Árna í Karfavoginum hjá
okkur var yndislegt, hann alltaf
vaknaður á undan öllum og eldaði
hafragraut handa okkur fyrir skól-
ann, fór með okkur að kaupa eitt-
hvað fallegt og aldrei man ég eftir
að hann hafi skammað okkur. Hann
þusaði kannski eitthvað í barminn ef
við vorum mjög slæm en svo var það
búið. Hann lá ekki ofan í hlutunum,
það sem var búið þurfti ekki að ræða
meira. Hann dæmdi engan mann og
gerði gott úr öllu og ef það var tor-
sótt setti hann á svið leikþátt og allt
endaði í hlátri, mikið á ég eftir að
sakna hans.
Sveitin hans fyrir vestan var hon-
um alltaf ofarlega í huga, hann varð
að fara vestur á hverju sumri til
Gunnars, bróður síns, og hans fólks
og honum leið einstaklega vel þar.
Ég bið góðan Guð að blessa frænda
minn og taka á móti honum.
Anna.
Það er margt sem kemur upp í
hugann við andlát Árna frænda.
Árni var ömmubróðir minn en alltaf
fannst mér hann samt meira í afa-
hlutverkinu gagnvart mér og systk-
inum mínum. Árni var alinn upp á
Hofsstöðum í Helgafellssveit og
sagði hann mér ótal sögur úr æsk-
unni. Þær voru margar alveg magn-
aðar, t.d. þegar hann skrifaði nafnið
sitt á skautum eða þá stóð á stýri og
hnakk á hjólinu sínu í gegnum
Hólminn svo að bæjarbúar horfðu
agndofa á. Frændi var nefnilega
gæddur þeim hæfileika að geta fært
í stílinn, en þess sáust merki þegar
hann byrjaði að ranghvolfa augun-
um í frásögnum. Reyndi ég þá að-
eins að draga úr hjá þeim gamla en
hann bætti jafnharðan í og tókst á
enn meira flug. Mikið ofboðslega gat
maður oft hlegið að honum í þessum
ham og átt skemmtilegar stundir.
Árni lifði kannski svolítið óvenjulegu
lífi, andstætt við það sem gerist í
dag. Hann lagði ekkert upp úr ver-
aldlegu drasli eins og hann kallaði
það, skuldaði heldur engum neitt og
heiðarlegri mann er erfitt að finna.
Árni vann við garðyrkju í Hvera-
gerði, bjó þar en átti sitt annað
heimili hjá foreldrum mínum. Ég
man hve gott var að hafa hann á
heimilinu hjá okkur því Árni hafði
svo góða nærveru. Árni var mörgum
kostum gæddur en hafði þann veik-
leika að þurfa að vökva sálartetrið
hressilega af og til. Oft var sláttur á
Árni Breiðfjörð
Guðjónsson
✝ Elva Hólm Þor-leifsdóttir, fyrr-
um kaupkona og
húsmóðir í Kefla-
vík, fæddist á
Siglufirði 10. apríl
1936. Hún andaðist
á sjúkrahúsi í
Bandaríkjunum 6.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Elvu
vori hjónin Þorleif-
ur Hólm múr-
arameistari, f. á
Siglufirði 26. maí
1910, d. á Siglufirði
18. apríl 1986, og
Jóhanna Sesselja Jónsdóttir hús-
móðir, f. á Hauganesi við Eyja-
fjörð 26. mars 1905, d. á Siglu-
firði 7. júní 1989. Elva var
næstelst 6 systkina. Elstur er
Hafsteinn, f. 3. feb. 1935. Kona
hans er Helga Jónsdóttir, f. 10.
des. 1933, búsett á Siglufirði,
þau eiga 3 börn á lífi. Sverrir, f.
23. feb. 1942, d. 19. apríl 1942 á
Siglufirði. Kristinn Jón, f. 2. júlí
1943, kona hans er Margrét Guð-
mundsdóttir, f. 1. mars 1946, bú-
16. mars 1958. Búsett í Banda-
ríkjunum. Börn hennar eru:
Sverrir Auðunsson, f. 1. okt.
1975, búsettur í Keflavík, Garðar
Auðunsson, f. 16. feb. 1979, og
Sonja Carlson, f. 5. júlí 1984, bú-
sett í Bandaríkjunum. 2) Ella
Sesselja, f. í Keflavík 31. des.
1959, maður hennar er John D.
Wanros. Börn hennar eru: Elva
Hólm Hreinsdóttir, f. 14. sept.
1978, Sandra Stefani Leitsch, f.
23. jan. 1986, og Isabel Sif
Leitsch, f. 19. sept. 1991. Þau eru
búsett í Bandaríkjunum. 3) Þor-
steinn, f. í Keflavík 5. okt. 1961,
kona hans er Magnea Inga Magn-
úsdóttir, f. 13. des. 1963. Börn
þeirra eru: Magnús Sverrir, f. 22.
sept. 1982, Þorsteinn, f. 24. des.
1988, og Jenný, f. 19. sept. 1991.
Þau eru búsett í Keflavík. 4)
Sverrir Jón, f. 21.des. 1963, d. 2.
júní 1979.
Langömmubörnin eru sjö.
Elva ólst upp hjá foreldrum
sínum á Hvanneyrarbraut 17 á
Siglufirði eða þar til hún lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Siglufjarðar 17 ára gömul,
þá fluttist hún til Keflavíkur í at-
vinnuleit.
Útför Elvu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í Hólmbergskirkjugarði í
Keflavík.
sett á Akureyri, þau
eiga þrjú börn.
Þyrí Sigríður, f.
21. apríl 1946, d. 21.
okt. 1977 í Hafn-
arfirði. Maður henn-
ar var Már Jónsson,
f. 5. des. 1940, bú-
settur í Hafnarfirði.
Óskírð, f. 8. sept.
1947, d. 8. sept.
1947.
Hinn 15. Júní
1958 giftist Elva
Magnúsi Þorsteins-
syni leigubifreiða-
stjóra, f. í Höfnum á
Reykjanesi 6. des. 1933, d. 17.
júlí 1997 í Keflavík. Þau skildu.
Magnús var sonur hjónanna Þor-
steins Kristinssonar, f. 5. sept.
1905 í Gröf á Höfðaströnd í
Skagafirði, d. 8. feb. 1967, og
Erlendínu Magnúsdóttur, f. 9.
júní 1911 í Traðarhúsum á Kal-
marstjörn í Höfnum, d. 6. okt.
1986. Elva og Magnús eignuðust
fjögur börn, þau eru: 1) Þyrí, f. í
Keflavík 20. mars 1958, maður
hennar er Jóhann Maríusson, f.
Ekki hvarflaði að mér fyrir um
mánuði þegar ég kvaddi hana
mömmu mína og hélt heim á leið
ásamt Magneu konu minni eftir
stutta heimsókn til Bandaríkjanna,
að það hefði verið í síðasta sinn sem
ég fékk að kveðja hana með kossi.
Hún sem var orðin svo hress eftir
um það bil viku legu á sjúkrahúsi.
Þegar við fórum heim leit allt svo
vel út hjá henni, en nokkrum dög-
um síðar var hún aftur lögð inn og
kom ekki meira heim. Mamma
hafði búið í Virginíu síðustu tuttugu
árin hjá Ellu systur minni og haldið
með henni heimili ásamt börnunum
hennar. Börnin mín þrjú hafa alltaf
litið upp til ömmu sinnar og þótt
mjög vænt um hana, þau koma til
með að sakna hennar mikið enda
amma þeirra alltaf verið þeim svo
góð. Mamma var mikil handavinnu-
kona og eru handverk hennar úti
um allt, hún átti tvær hannyrða-
verslanir á sínum tíma og var
handavinna alla tíð hennar aðal-
áhugamál. Mamma var ákveðin og
sjálfstæð kona og fór sínu ætíð
fram. Mér er minnisstætt þegar ég
var lítill þá kom hún einn daginn
heim með litasjónvarp sem hún
hafði keypt en þá voru þau nýkom-
in á markað og hún var fljót að
kaupa eitt fyrir okkur krakkana.
Bíladella var eitt af hennar stóru
áhugamálum, alltaf varð hún að
keyra um á fínum og helst nýlegum
bílum og hún átti það til að brenna
til Reykjavíkur og panta sér einn
nýjan án þess einu sinni að nefna
það við pabba sem var nú ekki allt-
of hrifinn af því og vildi hafa putt-
ana í þessum bílamálum hennar en
hún lét ekki segjast.
Ekki var nú lífið hennar alltaf
dans á rósum og átti hún sína
slæmu kafla í lífinu eins og við öll.
Mamma missti systur sína sem að-
eins var 32 ára og síðan bróður
minn aðeins tveimur árum síðar, en
hann var ekki nema 16 ára þegar
hann lést árið 1979 og náði hún
aldrei að jafna sig alveg á því.
Mamma var kona orða sinna og
stóð við það sem hún sagði. Hún
var mjög rík kona af barnabörnum
og áttu þau stóran sess í hjarta
hennar, alltaf var hún að tala um
þau og monta sig af þessum fjölda
sem hún átti. Elsku mamma, ég
kveð þig nú og þakka þér fyrir allt.
Ég bið algóðan guð að styrkja okk-
ur öll á þessari sorgarstundu.
Þinn sonur,
Þorsteinn.
Elsku amma. Þá er komið að
kveðjustund, kveðjustund sem við
áttum ekki von á því við ætluðum
að koma til þín um páskana en í
staðinn kemur þú til okkar. Hvort
sem við komum eða hringdum til
þín, þá gladdirðu okkur alltaf jafn-
mikið. Við verðum ævinlega þakk-
látt fyrir þær stundir sem við áttum
saman og þótt þær hafi ekki verið
eins margar og við hefðum viljað þá
munum við aldrei gleyma þeim.
Sérstaklega þegar við hittumst
núna síðast um páskana í fyrra þeg-
ar öll þín fjölskylda kom saman á
sjötugsafmæli þínu. Það var ein
besta stund lífs okkar beggja og að
sjá þig svona glaða þá mun ávallt
gleðja okkur. Þú verður alltaf í hug
okkar og hjarta. Við elskum þig
amma.
Þorsteinn og Jenný.
Elsku amma, þá hefur þú kvatt
okkur í bili og munum við kveðja
þig með miklum söknuði. Þó að
fjærlægðin á milli okkar hafi verið
mikil vorum við alltaf með hugann
hjá þér. Og vil ég þakka þér fyrir
allar frábæru stundirnar sem við
áttum saman og þá sérstaklega síð-
ustu ár sem að við hittumst reglu-
lega og þær verða mér ávallt of-
arlega í huga.
Þú kallaðir mig alltaf Sverraling-
inn og ég hafði gaman af því. Ég
var svo lánsamur að heimsækja þig
undanfarin þrjú ár og áttum við
alltaf góðar stundir saman og þá
sérstaklega þegar við settumst nið-
ur á kvöldin í rólegheitum og þú
fórst að segja mér sögur af afa og
pabba þegar þeir voru yngri, þú
hafðir svo gaman af því og við hlóg-
um mikið þegar þú sagðir mér vill-
ingasögurnar af pabba. Hláturinn
þinn var alltaf svo skemmtilegur að
ég hló alltaf meira þegar þér fannst
eitthvað fyndið, þú og pabbi áttuð
það sameiginlegt að láta aðra hlæja
með ykkur.
Ég og Guðrún ætluðum að koma
með Kristínu Emblu til þín í haust
svo að þú fengir að sjá gullmolann
okkar. Það hefði svo sannarlega
verið gaman, en ég veit að þú ert
alltaf nálægt henni og okkur og
mun ég segja henni hversu frábær
amma þú varst, þó að fjarlægðin á
milli okkar hafi verið mikil síðustu
20 ár.
En það sem skiptir okkur mestu
máli er það að við vitum að þú
kveður okkur mjög sátt, þú eign-
aðist þrjú barnabarnabörn á und-
anförnum 10 mánuðum og fleiri eru
leiðinni, dóttir þín hún Ella frænka
sem er frábær kona og hefur verið
þín stoð og stytta í rúmlega 20 ár
giftist frábærum manni á síðasta
ári. Pabbi og mamma komu þrisvar
sinnum í heimsókn á síðastliðnu ári,
Þorsteinn og Jenný komu til þín um
páskana, ég og Guðrún höfum kom-
ið til þín síðustu þrjú ár og þó að þú
hafir verið orðin lasin gafstu okkur
alltaf alla þá orku sem þú áttir þeg-
ar við komum til þín og sýndir okk-
ur ávallt með því hversu ánægð þú
varst að fá okkur í heimsókn. Einn-
ig áttum við frábæra tíma með þér
á 70 ára afmælinu þínu í fyrra þar
sem allir voru samankomnir til að
gleðjast með þér og njóta þess að
vera í kringum þig, nema Guðrún
sem var komin átta mánuði á leið
með Kristínu Emblu en þær voru
með hugann hjá þér. Það var eft-
irminnilegt að sjá alla samankomna
í fyrsta sinn í mörg ár og ég held að
þetta verði ein af okkar bestu minn-
ingum um hvað þú varst orðin rík
af börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum.
Elsku amma og langamma, ég
Guðrún og Kristín Embla kveðjum
þig með miklum söknuði og þökk-
um dýrmæta tíma sem við áttum
saman og munt þú lifa í minningum
okkar um ókomna tíð.
Hvíldu í friði og ró hjá afa og
Sverri frænda.
Magnús Sverrir, Guðrún
Sædal og Kristín Embla.
Elsku hjartans mamma okkar.
Hvernig er hægt að skrifa minn-
ingargrein um mömmu sína, sér-
staklega mömmu eins og þig, þar
sem þú ert ennþá hjá okkur í huga
og hjarta? Þú ert og verður ætíð
hjá okkur.
Það er svo erfitt að hugsa til þess
að þú sért farin, að við eigum ekki
eftir að sjá þig aftur.
En minning þín lifir í hjarta og
huga okkar allra. Það er eins og þú
hafir bara skroppið frá og við eig-
um von á þér á hverri stundu.
Hvernig getum við byrjað á að
þakka þér fyrir öll þessi ár sem við
áttum saman. Við sem vorum alltaf
allar þrjár bestu vinkonur heima á
Íslandi sem hér úti í Bandaríkj-
unum í þessi ómetanlegu 19 ár sem
við áttum saman. Það er sérstakt
og ekki hægt að lýsa því með orð-
um. Þú gafst okkur þá ómetanlegu
gjöf að vera mamma okkar og besta
vinkona, það eru ekki allir svona
heppnir. Þú gerðir það sem þú elsk-
aðir að gera og það var að vera
mamma okkar og amma. Þú hugs-
aðir alltaf fyrst um okkur og svo
um þig, þangað til við fengum þá
gjöf að fá að hugsa um þig. Ekkert
veitti okkur meiri heiður. Styrkur
Elva Hólm
Þorleifsdóttir