Skinfaxi - 01.12.1994, Blaðsíða 21

leg að seint verður trúað. Sterkan svip settu
fimleikasýningarnar, sumar mjög fjöl-
mennar, aðrar byggðar upp af mjög góðu
fimleikafólki. Þá var mikil stemming í
kring um þjóðdansana. Leiksýningar, settar
upp af dönsku ungmennafélögunum, voru
stanslaust á dagskrá í leikhúsum borgar-
innar og á kvöldin var dansað í tjöldum út
um alla borg við hina fjölbreytilegustu
músik, sem margar þekktustu hljómsveitir
Dana léku.
Skipulagi mótsins virtist í engu áfátt.
Allar tímasetningar stóðust nákvæmlega
og rútuferðir um svæðið ásamt góðum
leiðarvísum, sáu fyrir því að auðvelt var að
komast þangað sem fyrirhugað var á
undraskömmum tíma.
Hinn glaðbeitti hópur, sem fór til Damnerkur
teknir tali og spurðir um nokkur praktisk
atriði. Skyldi þeim upplýsingum komið
beint til forystu UMFI, ef þar kynnu að
finnast hugmyndir sem að gagni mættu
koma við þróun landsmótshalds á íslandi.
Mættum við miklum skilningi á erindi
okkar og vorum reyndar spurð að því sér-
staklega um leið og við yfirgáfum svæðið,
hvernig okkur hefði gengið að kynnast
landsmóti DGI. Létum við vel yfir, en tók-
um fram að fyrir svo fámennan hóp væri
engin leið að fylgjast með öllu því sem um
væri að vera.
Einhver okkar tóku þátt í leiknum.
Strandblak var afþreying sem allir máttu
reyna undir góðri leiðsögn. í fótboltanum
var stundum hægt að „kíkja inn“ með lið
búin til að staðnum, síðan var keppt á litl-
um velli með 5 eða 7 manna lið. Við Helgi
á Hallfreðarstöðum skráðum okkur í
„götuhlaup", svona til að vera með í ein-
hverju. Varð sú þátttaka söguleg. Helgi er
mikill trimmari og þolgóður og varð fljót-
lega með fyrstu mönnum í hlaupinu. Hvarf
hann úr minni augsýn á fyrstu metrunum.
Aftur á móti hugsaði ég fyrst og fremst um
það að gefast ekki upp á miðri leið. Var
síðan hlaupið um götur Svendborgar,
fannst mér leiðin ekki vera vel merkt,
a.m.k. ekki miðað við það sem við eigum
að venjast í Egilsstaðamaraþon. Það teygð-
ist á hópnum og reyndi ég að missa ekki
sjónar af næstu mönnum, svo að ég týndi
ekki leiðinni. Ekki gafst ég upp, en mjög
voru síðustu tveir kílómetrarnir erfiðir,
enda hitinn á milli 30 og 35 stig á móti sól.
Þegar marki var náð spurði ég um
Helga og hvar í röðinni hann hefði verið.
Hafði þá enginn séð til hans, hann hlyti að
vera einvers staðar á eftir!!! Leið góð
á vegum UMFI.
stund áður en hann skilaði sér ásamt
nokkrum öðrum. Hafði hann þá hitt á fé-
lagsskap nokkurra garpa, sem þótti leiðin,
5 km, allt of stutt og skruppu 2-3 kflómetra
til viðbótar, svona til þess að koma al-
mennilega út á sér svitanum. Helgi hafði
nú ekki hugsað sér að hlaupa alla þessa
vegalengd, en tungumálaerfiðleikar og lé-
leg brautarmerking hafði leitt hann á þessa
glapstigu.
Dóra á Fáskrúðsfirði skrapp hins vegar í
fótbolta ásamt nokkrum fleirum og hafði
gaman af, og mörg okkar drifu sig á dans-
gólfið í þjóðdönsunum, þegar gestum var
boðin þátttaka.
Aðalsmerki mótsins
Segja má að aðalsmerki landsmótsins í
Svendborg hafi verið fjölbreytni, svo ótrú-
Frábær ferð
Engin leið væri að telja upp allt það
sem fyrir augun bar, það færi einfaldlega
allt í graut, en myndir þær sem fylgja grein
þessari ættu að gefa hugmynd um atburði
helgarinnar, þegar 11 íslenskir ferðalangar,
gleymdu amstri hversdagsins og gáfu sig
dönsku andrúmslofti á vald, þrungnu þeirri
glaðværð og frjálslyndi sem þeirri ágætu
nágrannaþjóð okkar er svo eiginleg.
Vil ég að lokum þakka ferðafélögum
mínum fyrir stórkostlegan félagsskap og ó-
gleymanlegar samverustundir á Suður-
Fjóni dagana 30. júní - 3. júlí 1994, og for-
ystu Ungmennafélags íslands fyrir að hafa
fengið tækifæri til þessarar ferðar, sem
heppnaðist eins og best varð á kosið, og á
örugglega eftir að hafa sín áhrif á landsmót
ungmennahreyfingarinnar á næstu árum.
Mikill fjöldi áhorfenda mœtti á mótið eins og sjá má.
Skinfaxi
21