Skinfaxi - 01.12.1994, Blaðsíða 22

Lýðveldishlaup UMFÍ ‘94
átak
Ometanlegt
- segir Kjartan Guðjónsson, elsti þátttakandinn, sem enn leggur að
„Ég hef haldið uppteknum hætti að fara
þessa vegalengd, þótt lýðveldishlaupinu sé
lokið og mun halda því áfram í vetur eftir
því sem færð leyfir. Svona átak eins og Lýð-
veldishlaup UMFÍ er ómetanlegt því það
ýtir við manni. Ég var að vísu duglegur að
hreyfa mig áður en það hófst, en það varð til
þess að ég fór þessa þrjá kílómetra á hverj-
um degi þá daga sem hlaupið stóð yfir.”
Þetta sagði Kjartan Guðjónsson, elsti
þátttakandinn í Lýðveldishlaupinu ‘94, sem
fór 3 kílómetra þá 99 daga sem hlaupið
stóð yfir. Kjartan er 87 ára að aldri og dvel-
ur á Hrafnistu í Hafnarfirði. Hann var hinn
brattasti þegar Skinfaxi leit inn til hans í
haust, sagðist hafa frestað gönguferðinni
vegna heimsóknarinnar, en myndi bara
leggja í hann þegar blaðamaður væri farinn.
Kjartan hefur skráð samviskusamlega
hversu oft hann hefur farið 3 kílómetrana
eftir að hlaupinu lauk þann 21. ágúst sl. A
miða, sem lá á borðinu hjá honum mátti sjá
að í september gekk hann 28 sinnum og var
búinn að ganga 26 sinnum í október þegar
blaðamaður hitti hann að máli.
„Ég fer alltaf af stað klukkan níu á
morgnana og geng í um það bil klukkutíma
og tíu mínútur,” sagði hann. „Ég hresstist
mjög þegar ég fór að fara þetta reglulega í
Lýðveldishlaupinu. Ég hef haft afskaplega
gott af þessu.”
Kjartan er frá í Hlíð undir Austur-Eyja-
fjöllum. Hann fór snemma til sjós og var
sjómaður í 42 ár. Þegar hann lét af sjó-
mennskunni fór hann að vinna í íshúsi og
vann þar til hann varð áttræður.
„Þá klippti ég á þetta, ég gat unnið leng-
ur, en mér fannst vera komið nóg.”
/ heimsmetabókinni
Kjartans var að sjálfsögðu getið í fjöl-
miðlum í sumar, þar sem hann var elstur
þeirra þátttakenda sem tóku þátt í Lýðveld-
ishlaupinu alla 99 dagana. Hann var þó
ekki uppnæmur yftr því, enda er þetta ekki
í fyrsta skipti sem hans nafn er nefnt í frétt-
um. Það er raunar skráð í Heimsmetabók
Guinnes, þar sem hann lenti ásamt skipfé-
lögun sínum í lengstu hrakningum sem sög-
ur hafa farið af hér við land.
Það var um veturinn 1940, sem Kjartan
og fjórir skipsfélagar hans lentu í hrakning-
unum. Þeir voru á vélbát sem hét Kristján
baki þrjá kílómetra nær daglega
og höfðu þeir lagt upp í róður frá Sand-
gerði. Um fjögurleyti þennan dag stöðvað-
ist vélin vegna bilunar. í sama mund skall á
svartabylur. Bátinn rak stjórnlaust um hafið
í aftakaveðri. í 12 sólarhringa hraktist á-
höfnin við slæman aðbúnað og var fljótlega
talin af, enda hafði verið gerð að mönnun-
um mikil leit án árangurs. Skipverjar komu
meir að segja fram á fundi hjá Láru miðli
og báðu fyrir þau skilaboð til ættingja, að
þeim liði vel í himnaríki.
Þann 1. mars rak bátinn að landi. Bats-
verjar voru þrekaðir en ómeiddir. Daginn
eftir átti að fara fram minningarathöfn um
þá, en presturinn, sem átti að annast hana,
sendi þeim í staðinn heillaóskaskeyti.
Gefinn fyrir ferðalög
Kjartan hefur ferðast mikil á síðari
árum, m.a. farið til Þýskalands, Austurríkis,
Portúgal, Spánar og Englands. Hann hefur
einnig heimsótt Grænland og Færeyjar.
„Mest hafði ég gaman af að koma til
Júgóslavíu. Þar var svo gott fólk. Ég fór
þangað fjórum sinnum í röð og fannst veru-
lega gott af að vera þar. Það er einkennilegt
til þess að hugsa að það skuli allt loga í ó-
eirðum þar.”
Kjartan sagðist una hag sínum vel á
Hrafnistu. Ur glugganum sínum sjái hann
sjö kirkjur þegar skyggni sé gott.
„Sjónin er að vísu farin að daprast svo-
lítið. Ég les mikið og vel meira léttmeti nú
en áður. Ég les meir að segja ástarsögur!”
I UMFERÐI
ERU ALLIR
í SAMA Ll
UNGMENNAFELAG
ÍSLANDS
UMFERÐAR
RÁÐ
22
Skinfaxi