Skinfaxi - 01.05.2000, Blaðsíða 23

Það dreymir sjálfsagt margar
ungar stúlkur um að verða
fyrirsætur. Sumar fá ósk sína
uppfyllta en aðrar ekki, eins og
gengur og gerist. Þórey
Vilhjálmsdóttir starfaði sem
fyrirsæta í tæp fimm ár, m.a. í
Madrid en uppfyllir nú drauma
annarra stúlkna sem vilja feta í
fótspor hennar. Hún rekur
nefnilega módelskrifstofuna
Eskimó módels ásamt vinkonu
sinni og fyrrverandi fyrirsætu,
Ástu Kristjánsdóttur. Þeim hefur
gengið vel í þau fimm ár sem
skrifstofan hefur verið starfrækt
og þær hafa m.a. flutt hluta af
starfseminni út fyrir landsteinana,
til Síberíu. Skinfaxi fékk Þóreyju
til að ræða um Eskimó módels og
fyrirsætustörfin sem hafa oft á
tíðum fengið á sig neikvæðan
stimpil.
- Hvernig er þaö Pórey? Ertu alveg hætt aö
sitja fyrir sjálf?
„Já, það var ekki nokkur leið að ætla að reka
Eskimó módels og vera sjálf að standa í
fyrirsætustörfum."
H e r ó í n
útlit er úti!
- Var þaö ekki einmitt stóri kosturinn viö þetta
aö þú gast tekiö aö þér öll verkefnin sem þiö
fenguö inn á borö til ykkur hjá Eskimó módels?
„Nei, það var að sjálfsögðu ekki hægt," segir
hún hlæjandi og finnst ég sjálfsagt eitthvað
ruglaður. „Við hefðum þá líklega fengið fáar
fyrirsætur á skrá hjá okkur ef ég hefði tekið öll
verkefnin að mér, sem voru ófá. Auk þess hefði ég
átt erfitt með að vera á mörgum stöðum á sama
tíma."