Náttúrufræðingurinn - 1932, Page 9

NÁTTÚRUFR.
39
'Sáu ýmsir rostunginn, en enginn varð til þess að granda honum
og hvarf hann við svo búið. — Annað dæmið er úr Loðmundar-
íirði og heimildarmaður minn hinn sami og þegar um Brimnes-
rostunginn var að ræða, en dálítið er það merkilegt, að það skuli
ekki hafa náð til austfirsku blaðanna. Það var á Nesi í Loðmund-
arfirði í júlí 1915. Stúlka, sem var við rakstur á túni, sá ferlíkið
niðri við sjóinn, en var ekki hræddari en það, ag hún gekk að
því og stjakaði við því með hrífunni, án þess það skeytti því
nokkuð; fór hún svo sem hraðast heim og sagði frá þessu og brá
húsbóndinn, Árni Einarsson, þegar við, smíðaði sér skeyti úr báts-
róðrarþolli, stingur því í byssu sína, hraðar sér til sjávar, þar sem
dýrið liggur kyrrt, og banaði því þegar í stað. Þetta var mjög stór
rostungur, því að skinnið vóg 400 pd. og spikið 600 pd. Heimild-
armaður minn hyggur, að tennurnar hafi verið seldar til útlanda.
— Þriðja dæmið er Vindfells-rostungurinn, sem getið er um í
upphafi þessa máls.
Ekki er ósennilegt, að Austfirðir hafi fengið enn eina heim-
sókn af rostungi á þessari öld: Þess var nýlega getið hér í ein-
hverju blaði, að rostungur hafði nýlega sézt og verið unninn suð-
ur í Norðursjó. I aðaldráttum er sagan þessi:* Snemma í okt.
1926 sást rostungur við suðurodda Shetlands, 20.—27. s. m. við
Haugasund í Noregi, 11.—14. nóv. við Helder í Hollandi, 25. s.
m. og 25. jan. 1927 við NV-strönd Jótlands; þar var skotið á
hann, án þess að hann sakaði, og 9. jan. var hann unninn við
Bohjuslán í Svíþjóð. Líklegt er, að þetta hafi allt verið sama
skepnan, og siennilegt, að hann hafi farið fram hjá Austurlandi
á leiðinni norðan að, og komið þar við, til þess að hvíla sig, þótt
enginn yrði hans var, og máske við Færeyjar líka.
Á síðari tímum hefir rostunga tíðast orðið vart hér við N.-,
A.- og S.-ströndina, en sjaldnast við V.-ströndina og Vestfirði.
Vestur með S.-ströndinni hafa þeir komist alla leið til Þorláks-
hafnar (1899) og Grindavíkur (1894), og ef til vill inn á Faxa-
flóa (Knararness-rostungurinn, sem áður er getið). Er því lík-
legt, að rostungarnir komi helzt frá næsta landi, ströndunum við
Scoresbysund (Svalbarða hinum forna?), og fylgi svo ísnum og
straumnum, sem flytur hann með sér, suður undir N.-strönd ís-
lands, fyrir Langanes og Austfirði, og svo vestur með S.-strönd-
inni, eins og ísinn líka berst stundum.
* Ad. S. Jensen: Vid. Medd. fra Dansk naturkist. Forening. Bd. 84,
fels. 189—193.