Andvari - 01.01.1975, Blaðsíða 53

ÁRNl GUÐMUNDSEN:
Nokkur bréf til sýslumannshjónanna
á Litla Hrauni 1872-73
Höfundur bréfa þeirra, er hér fara á eftir, var Ami Guðmundsen, sonur Þórðar
Guðmundssonar lengstum sýslumanns í Árnesþingi og konu hans, Jóhönnu Lámsdóttur
kaupmanns Knudsens í Reykjavík.
Þegar bréfin bámst að Litla Hrauni, voru þau jafnharðan skrifuð upp og sú uppskrifí
send Margréti Andreu systur Árna og sr. Páli Sigurðssyni mági hans norður að Lljaltabakka í
Húnaþingi. Hafa bréfin varðveitzt í 'þeim uppskriftum, sem nú em geymdar í Landsbóka-
safni, þangað komnar úr fómm Arna Pálssonar bókavarðar og síðar prófessors, sonar
sr. Páls og Margrétar Andreu. Árni Guðmundsen ritaði síðar og birti í Almanaki Olafs
Thorgeirssonar í Winnipeg árið 1900 þátt um Landnám Islendinga á Washington eyjunni.
Árni heimsótti Island 1919. Hann átti lengstum heima á Washingtoneyju, gegndi þar
ýmsum trúnaðarstörfum og lézt í hárri elli.
Muskegon, 31. júlí 1872
Elskulegu foreldrar mínir.
Við höfum nú um tíma staðnæmzt hér,
er þessi staður í fylkinu Michigan; höf-
um við ráfað hér og þar um að leita að
þeinr stað, sem við gætum fengið gott
erfiði, og þykjum[st] nú hafa fundiS hann
viðunanlegan fyrir það fyrsta. Ég ætla þá
að segja ykkur helztu atriði ferðasögu
okkar frá því við komum í þann nýja
heim. ViS komum þann 15. til Quebeck
og fórurn þaðan samdægurs með járn-
brautinni áleiðis; vorum við í 3 daga að
ferðast með henni gegnum Canada, það
gekk með seinna móti, því þaS var staÖið
svo víða við á Stationum til að hafa vagna-
skipti. Það er skemmtilegt að keyra með
jarnbraut í gegnum fallegt hérað, eins og
Ameríka í sannleika er, en við vorum þó
F. G.
orðnir fullleiðir af því, þar við ekki gátum
sofið á nóttunni fyrir látum og hristingi,
með því við líka vorum á hinztasta vagn-
inum, hvar maður má þakka fyrir að
hvíla sig á trébekkjum eða þá liggja á
beru gólfinu, og valdi ég hið seinasta.
Að kvöldi hins 18. fórum við yfir á
nokkra, sem aðskilur Canada frá Banda-
ríkjunum og rennur úr einu stöðuvatni í
hitt; dvöldum við um nóttina í Emigrant-
húsinu þar ásamt fjölda Norðmanna
og Dana. Nú vorum við þá komnir
inní okkar ríki; voru koffort okkar og
pakkar hér skoðaðir af tollurum eSa Told-
betjente, þar við komum úr löndum Eng-
lendinga, og skoSuðu þeir líka dót okkar
í Liverpool, þegar við komum frá íslandi.
Enginn okkar þurfti að borga toll nema
Hans, hann varð af með 2 dollars, þar