Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 15

Dr. sira Jón Bjarnason.
7
myndarfomi eða dauður bókstafur, og að því mundi
naumast framar viðreisnar-von, eða að minsta kosti
ekki til langframa, nema þvi að eins að frjáls, sjálf-
stjórnandi kirkja, á þeim eina áreiðanlega grundvelli,
sem lagður er, drotni vorum Jesú Kristi, hinum kross-
fesla og upprisna, risi upp í landinu. Hins vegar
varð mér það vel ljóst þá, að þeirri byltingu yrði
ekki unt að brinda á stað nema með miklu sterkari
kristindómsboðskap en þeim, er á þeirri tíð heyrðist
í kirkju íslands«.
Ut frá þeirri hugsun reynir síra Jón að hafa á-
hrif á íslenzku heimakirlcjuna, og gjörði liann tölu-
vert að því, einkum hin fyrri ár sín í Winnipeg. Og
að svo miklu lejúi sem sú skoðun er að smáskýrast
og festast hér heima, einmitt hjá sjálfum kirkjunnar
mönnum, að yfir kirkjulega félagsskapnum muni
bezt lifna með því að hann standi alveg á eigin
fótum, þá á enginn maður jafnt upptök að því sem
sira Jón heitinn Bjarnason.
Á hinu merkilega lífsreynslu og skólaslceiði síra
Jóns í Nýja íslandi liafði hann fengið undirbúning
þessara kirkjulegu skoðana. Þau árin, og næstu á
eftir, virðast hafa verið einna þýðingarmest á æfi hans,
og því segir hann fylst og glegst af þeim í æfisögu-
yfirliti sínu, sem hér er vitnað í. Eg verð að liafa
orðin yfir. »Áramót« eru ekki í svo margra hönd-
um hér heima:
»Það sem eg, að mér finst, á mest drotni mín-
um að þakka frá skólavist minni í Nýja íslandi, er
það, að þá lærði eg að skilja miklu skýrar en áður,
hvað er aðalatriðið í kristindóminum, og hvað þar
eru auka-atriði. Sú sannfæring festist hjá mér, að
móðurkirkja vor, lúterska kirkjan, hefði hjá stórmenn-