Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 85
1913 og 1914.
77
sem sjórinn er nógu saltur, en það lítur út fyrir, að
hún þrífist hvergi að ráði fyrir ofan lægsta fjöruborð,
nema þar sem sjórinn er heitastur o: við suður- og
suðvesturströndina lJó virðist nokkur undantekning
frá þessu á Raufarhöfn, hvernig sem í því liggur;
varla er loftkuldinn þar á vetrum svo mikið minni,
en t. d. á DýraGrði eða ísafirði, að það geti verið að-
alorsökin (sbr. IJ. Thoroddsen: Lýsing íslands II.
hls. 348—349). — Hér skal ekki farið að leiða fleiri
getur að því, hvernig hún hefir borist á þessa
staði, né hvort hún er yfirleitt að breiðast út, hvort
það muni vera með skipum frá útlöndum, eða laus-
um bryggjutrjám úr höfnum hér (eg hefi séð eilt
þesskonar aðkomið tré á Seyðisíirði). Hilt er meira
um vert, að hún getur þrifist alt í kringum landið, og
það verða menn að muna, ef gera á mannvirki í sjó.
Um ferð sem eg fór til Vestmannaeyja síðastlið-
ið sumar, til þess að athuga djúpmiðaaílann þar,
heíi eg gefið stutta skýrslu í »Ægi«, VII. árg., 11. tbl.
og skal því ekki fjölyrða um hana hér.
Leiðrétting: í siðustu skýrslu (Andv. 1913), um
aldursrannsóknir á laxi hefl eg af misskilningi dregið ranga
ályktun af rannsóknum Dr. Knut Dahls. Ályktun pessi er
í staflið 3, á bls. 15 og breytist hann pannig: 3) að laxinn
lirygnir óvenju ungur: pegar er liann hefir lifað 1 vetur (a:
á 2. hausti) eftir fyrstu niðurgöngu, par sem útlendur lax
gýtur fyrst að ráði á 4.-5. liausti; auk pess sést pað, að
aðeins fált (8°/0) af laxinum heflr yflrleitt gotið. Retta á sér
stað í öðrum löndum, en ekki í eins miklum mæli.
Reykjavík í febrúar 1915.