Andvari - 01.01.1919, Blaðsíða 14

X
Síra Friðrik J. Bergmann
[Andvari.
síðir, að kirkjufélagið svifti síra Friðrik kennara-
stöðunni við Wesley-skóla sakir þeirrar misklíðar.
En stjórn skólans lét síra Friðrik halda áfram kensl-
unni og tók að sér kostnaðinn. Sýndi hún með þvi,
hve mikils hún mat starf lians við skólann.
Vér íslendingar austanhafs gerum oss fæstir mjög
títt um trúmálabrösur landa vorra vestra. Pykir oss
það óhugnæmt mál í meira lagi. Þó verður eigi
komist hjá því með öllu, þar sem það kemur svo
mjög við sögu síra Friðriks og sýnir einn höfuð-
þátt úr þroskalífi hans. Tökum vér því upp frá-
sögn Einars skálds Hjörleifssonar Kvarans, eftir þvi,
sem hann ritar um síra Friðrik látinn, í ísafold XLV.
ár, 18. tbl.:
»Síra Friðrik tók við prestskap sínum sem ihalds-
samur guðfræðingur. Það er hálfskringilegt nú að
minnast þess, að fyrsti ágreiningurinn, sem upp kom
milli lians og sira Jóns Bjarnasonar, var út af því,
að síra Friðrik fann að því, á kirkjuþingi á Garðar
1886, að »Sameiningin« væri ekki vel »lútersk«. —
Sumt af því, sem liann talaði og ritaði á fyrstu
prestskaparárum sínum, var af furðu íhaldssömum
toga spunnið. Sjálfsagt lierti það nokkuð á honum í
þá áttina, að mótspirna var nokkuð rík í bygðarlagi
hans gegn kirkjufélaginu á þeim árum — alt aðrar
hugsjónir en þær, sem kirkjufélagið var fulltrúi fyrir,
vóru þar að reyna að láta á sér bæra.
En þekkingarþorsti mannsins var óslökkvandi. —
Aðalástríða hans var sú að kynnast nýjum hugsun-
um. Það reið baggamuninn. Fað gerbreylti andlegu
lífi hans. Og þrátt fyrir íhaldssemina, sem svo mikið
varð vart við hjá lionum um þetta leyti, er enginn
vafi á því, að hugur hans var betur undir breyting-