Fálkinn - 10.04.1959, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
BLÚNDUKJÓLL. — Þessi kjóll skreytir sig sjálfur. Hann er sléttur og
einfaldur, enda óþarfi að klippa marga sauma og útflúr á þetta fallega
blúnduefni. Bolurinn er sléttur en pilsið hringskorið og beltið er aðeins
að framan, eins og myndin sýnir. Það er úr sama efni og undirkjóllinn.
LITLA SAGAN.
RUZICKA:
Skyggni maðurinn
Það iskraði í hemlunum.
Of seint!
Svo heyrðist bang-pang! rúðurnar
molnuðu í smátt og litli einkabillinn
hékk eins og kiessa á stóra vörubiln-
um. Á svipstundu hópaðist fólkið að
og þarna varð mikill söfnuður, búðar-
slúlkurnar létu gestina bíða og
strunsuðu á vettvanginn, allir sendi-
sveinar borgarinnar voru komnir
]iarna í einn lióp eftir nokkur augna-
blik, og allir gluggar i næstu húsum
voru glenntir upp á gátt og fólkið
staflaði sér hver ofan á annan i
gluggakisturnar.
Maður brölti hægt og varlega út úr
litla bílnum. Það er að segja, þetta
var eiginlega ekki neinn bíll lengur
heldur aðeins undið og skælt járna-
rusl, til einskis nýlt nema að fleygja
þvi.
Maðurinn þuklaði varlega á sjálfum
sér, hátt og lágt.
„Ég hefi svei mér verið heppinn,“
tautaði hann.
Svo kom hann auga á vörubíl-
stjórann.
„Manneskja!“ hrópaði hann. „Mann-
eskja! Hvernig datt yður ...
„Mér. Hvað meinið þér? Ég?“ tók
hinn fram í, digurbarkalega. „Þetta
var yður að kenna, bölvaður þöngul-
hausinn ...“
Nautið trompaði yfir.
„Déskotans apakálfurinn."
Nú kom lögreglan. „Gerið þið svo
vel og hafið ykkur hæga!“ hrópaði
einn af þeim bláklæddu með gyltíi
hnappana og skar niður frekari nátt-
úrulýsingar úr dýrafræðinni.
Hinir herskáu bílstjórar undu sér
nú að lögreglumönnunum.
„Það var honum að kenna,“ hrópaði
annar.
„Það cr lygi,“ hrópaði hinn. „Ég
fór samkvæmt umferðareglunum.“
„Rólegir, lierrar minir, rólegir!"
sagði lögreglumaðurinn aftur. „Við
athugum nú málið.“
Og nú var annar lögreglumaður
farinn að mæla lijólsporin. Fyrri lög-
reglumaðurinn tók upp minnisbók-
ina og fór að skrifa.
„Nöfn, aldur og heimili, þökk!“
Báðri réttu fram ökuskirteinin.
„Staða?“
„Ég er vörubílstjóri,“ sagði maður-
inn á vörubílnum.
„Og þér eruð . .. ?“ sagði lögreglu-
maðurinn og sneri sér að hinUm.
„Ég er skyggn . ..“
„Hvað segið þér?“
Áhorfendurnir hlógu.
„Skyggn!" endurtók maðurinn æst-
ur. „Er ]>að nokkuð hlægilegt Það
er starf ekki síður en annað ...“
„En úr þvi að þér ernð skyggn
hljótið þér að hafa séð vörubilinn
áður en hann kom fyrir hornið . . .“
„Það má kannske til sanns vegar
færa. En ég er í fríi eins og stend-
ur . . .“
FER YÐUR VEL RAUTT? — Ef svo
er þá athugið þennan frá Balmain.
Hann er úr hárauðu duehesse. Kvöld-
frakkinn er fóðraður með panter en
annars úr sama efni og kjóllinn.
KjóIIinn er fallegur án frakkans.
SÍÐUR SAMKVÆMISKJÁLL. — Fínt
samkvæmi, siður kjóll. Þessi kjóll er
frá Dior. Bolurinn er úr hvítu satin,
alveg sléttur en pilsið úr bróderuðu
blúnduefni. Mittið er hátt og slaufa
bundin að framan.
Vítið þér...?
að franskir bakarar nýta mélið
betur en aðrir?
Fyrir nokkrum árum kepptu tveir
franskir hakarar við tvo cnska. Hvor-
ir um sig fengu mélsekk til að baka
úr, og fengu Englendingarnir 90
brauð, samtals 180 kíló úr mélinu. En
frönsku bakararnir fengu 134, sam-
tals 200 kiló úr jafn miklu méli.
hvers vegna flauelsbangsar eru
kallaðir „teddy-birnir“?
Ameríski forsetinn Theodore
(Teddy) Roosevelt (1858—1919) var
mikill veiðimaður, en eigi að siður
kom það tvisvar fyrir hann, að hann
missti marks af birni. — Út af þessu
datt leikfangagerðarmanni einum i
hug að búa til birni úr flaueli, og
hað forsetann um lcyfi til að kalla
þá teddy-birni. Forsetinn amaðist
ekki við því, en spáði að þessi vara
mundi ekki seljast. Það fór á aðra
leið. Þessi eini leikfangamaður seldi
15 milljón stykki og um allan heim
fóru leikfangagerðir að búa til teddy-
birni — og gera enn.
að þurrð er á kennurum um allan
heim?
Rannsókn hefir sýnt, að jafnvel i
kaupháum löridum fá kennarar ekki
svo góð laun, að það lokki ungt fólk
að kennaranámi. — Þess vegna er nú
víða verið að hækka laun kennara
þannig að þau verði eigi lakari en
við önnur störf, sem krefjast álíka
langrar undirbúningsmenntunar.