Fálkinn - 12.12.1962, Qupperneq 25

mkmJI •• v j
'
Teikning: Hreinn Friðfimisson.
stórræðum þá geturðu komið með það,
þvi ég kann alls ekki við að fólk gangi
á milli góðbúanna og segi, að þessi
þarna, Lárus Marteinsson sé ekki ann-
að en letimagi. Þú hefur meiri og betri
hæfileika en svo, og ég — ég — er
meiri vinur þinn en svo, að ég láti mér
það vel líka. Þarna hefirðu það! —
Marta verður skjálfrödduð og lítur
undan.
— Til svars handa þér, Marta, og líka
handa þér, Einar, segir Lási, — ætla
ég að leyfa mér að vitna í okkar gamla
vin og kunningja, stríðsljónið Churc-
hill — þið munið kannski eftir honum,
enska forsætisráðherranum? Hinn
löngu dauði, viðbjóðslegi gortari, Hitler,
hafði í einni af „stóru“ ræðunum sínum
sakað stjórnmálaandstæðinga sína um
að þeir væru stjórnmálalega ólæsir —
en það væri eitthvað annað með hann
og hans menn! Um Churchill sagði hann
til dæmis: — Þessi maður, þetta fylli-
svín, sem angar af tóbaki og brenni-
víni!
Þessi litla lýsing barst, þó undarlegt
megi virðast, Churchill til eyrna, og
alhr í neðri málstofunni munu líka hafa
heyrt hana og séð hana á prenti.
Churchill endurtók lýsinguna í ræðu
í neðri málstofunni, og bætti við:
„Hitler kallar mig fyllisvín, en ég ætla
að fullvissa „den Fuhrer“ um, að það
rennur af mér á milli!“
Lási tekur sér málhvíld, mátulega
langa til þess að súpa á aftur. —
Það er hérna, sem ég kem til sögunnar,
ég gæti hugsað mér að nota SEima svar-
ið við ykkur, — að kannski renni
af mér á milli — og svo tel ég þessa
stælu á enda. Þá gætum við kannski
fengið notalega stund aftur.
Og í rauninni var stælunni nú lokið,
og það fór að verða gaman hjá þeim.
Marta reif af sér gullkornin, og Lási
var ekki beinlínis þegjandi heldur.
Svo að allt var í háa lofti og allt lék
í lyndi — þangað til Reiðar kom. Reið-
ar Ellefsen er bezti vinur Lása, nokkr-
um sentimetrum hærri en ekki eins
ljóshærður. Hinsvegar eru kjálkarnir
talsvert sterklegri og upphandleggurinn
á honum minnir talsvert á nautslæri
— stórt nautslæri. Af verðlaunagrið-
ungi.
— Gaman þú skyldir koma, segir
Lási, — reglulega gaman, því hér hef
ég staðið einn uppi á móti tveimur
stríðshetjum.....
Hann lítur á Mörtu, sem lætur augun
skjóta neistum, fallegum neistum
finnst Lása. — Hann getur aldrei reiðst
Mörtu, því að hún er með því skemmti-
legasta og yndislegasta sem hann veit
— það liggur við að hann gæti hugsað
sér að...... Hann er orðinn 33 ára.
Hefði það ekki verið þetta yfirlæti í
henni.....„Ég hef verið með í þessu!“
Æ, svei!
— Já, Lási flatmagaði sig á Lásabúi
uppi í Austurdal síðustu árin — þegar
verulega fór að harðna á bárunni hérna
hjá okkur .... segir Marta, lá þar og
át smjör og egg og ....
— Og rjóma, grípur Lási fram í.
— Meðan við hin, meðan Einar til
dæmis var í heræfingum af hörkukappi,
sem heimavarnarliðsmaður .... og ég,
já, ég, þó að ég segi sjálf frá. ....
— Ójá, segir Reiðar. — Hann geispar
stundum. En það er ekki oft.
— Mér finnst þetta lítilfj örlegt af
Lása. Einhleypur maðurinn og..........
Þegar hún nefndi orðið einhleypur þá
andvarpaði hún, þrátt fyrir andúðina.
Framh. á bls. 56.
FALKINN 21