Vikan - 11.09.1974, Blaðsíða 3

að stofna. mundi Mixa eftir þess-
um nemanda sinum.
— Það var sumarið 1949, að ég
fékk skilaboð frá dr. Mixa um að
koma sem fyrst á fund hans. Ég
fór heim til hans og þar sá ég
Björn Jónsson i fyrsta skipti. Ég
man mér varð svolitiö starsýnt á
hann, ekki sizt vegna þess að
hann var oft með rauðan vasaklút
á lofti, þvi að honum þótti svo gott
að taka i nefið. Björn horfði lika
forvitnislega á mig og ekki var
laust viö, að hann væri svolitið ef-
ins á svipinn. Ég var ekki nema
rúmlega tvitugur, þegar þetta
var, og sjálfsagt mjög unglings-
legur að sjá. Seinna frétti ég lika,
að Birni leizt ekki meira en svo á
að fara að ráða þennan strák til
að stjórna Lúðrasveitinni. Ég var
Ég bað þá að lag-
færa þetta, mjög
kurteislega, þvi að
ég vildi engan
móðga, en þá átti
túlkurinn til að
segja: „Hann segir
ykkur að spila ekki
svona andskoti
sterkt!”
lika gerólikur fyrirrennara min-
um Albert Klahn. Hann var
Prússi og stór og stæöilegur á
velli. Það var þvi ekkert undar-
legt, þó að Birni flygi i hug, að
strákurinn myndi ekki ráöa við
Lúðrasveitina. Þó samdist um, aö
ég færi hingað i ár til reynslu, og
siöan hef ég starfaö hér.
— Og hefur likaö sæmilega?
— Já, ég hef átt ánægjulegt
samstarf við islenzka tónlistar-
menn. 1 fyrstu voru helztu vand-
kvæðin þau, að ég kunni ekki mál-
ið, en þaö bjargaðist ágætlega,
þvi að einn hljóðfæraleikari
Lúörasveitarinnar talaði ágæta
þýzku og túlkaöi fyrir mig. Þegar
ég fór að skilja svolitið I málinu,
hrökk ég stundum við aö heyra,
hvernig hann túlkaði kurteislegar
Páll Pampichler ásamt konu
sinni Astrlði Eyjólfsdóttur og son-
um þeirra, Páli 18 ára og Stefáni 7
ára. Ijótturina Helene vantar á
myndina, en hún hefur stofnaö
eigið heimili og bætt einum ættlið
við Pampiclerættina.
»
37. TBL. VIKAN 3