Vikan - 11.09.1974, Blaðsíða 13

— Okkur datt í hug, þegar viö
komum tveim timum fyrr en viö
höföum ákveðið, að það væri
hentugra fyrir okkur að hverfa og
koma heim á réttum tima, sagði
John og stakk lyklinum i skrána.
— Það var hyggilegt, sagði
Anselm. —Þetta átti að vera
kveöjusamsæti fyrir okkur Peter,
áður en við færum til Indlands....
— Indlands! Susan saup
hveljur.
— Já, ég beið þar til hann hafði
lokið prófinu, sem hann gerði á
réttum tima.
— Já, við vissum það.
Foreldrar reyna að fylgjast með
sliku, sagði John rólega.
— Já, þiö hafið þann áhuga, en
það hafa ekki allir foreldrar, þvi
megið þið trúa. Við Peter vorum
búnir aö hugsa okkur að rölta um
Indland og sjá hvort nokkuð væri
hægt aö gera þar. Ég hefi miklar
áhygjur, og það held ég Peter hafi
lika haft, af ástandinu i
heiminum.
— Þú segir að Peter hafi haft
þessar áhyggjur. Attu við, að
hann sé hættur við að fara til
Indlands?
— Já, því miður er hann hættur
viö þaö, sagði Anselm. — Ég held
að það sé Perditu að kenna. Hún
er glæsileg stúlka og mjög
skemmtileg en hún er alveg sér-
staklega eigingjörn.
Susan létti mikið við að heyra,
að Indlandsförin var úr sögunni.
Hún leit I kringum sig. Að visu
hafði ekki verið þurrkað vel af, en
húsgögnin voru öll á sinum stað.
Það voru jafnvel rauðar rósir,
sem höfðu veriö reknar niður i
blómavasa, eins og hálmknippi.
Hún leit fram i eldhúsiö. Þar
var ekki eitt einasta ilát óhreint.
Eldhúsgólfið var tandurhreint,
að þvi undanskildu, að tvö svört
strik voru á þvi miðju, eins og
eftir skóhæl.
— þúsagðir.aðPeterhefðifarið
út. Hvert fór hann? spurði John
Anselm.
— Ég var að vona, að þið
mynduð ekki spurja mig að þvi,
andvarpaði Anselm. — Ég
skrökva aldrei, en stundum getur
verið óþægilegt að segja sann-
leikann.
— Jæja, hvar er hann? John
varð nokkuð hvassi máli og
Anselm virtist bregða við.
— Hann er hvorki dáinn né á
sjúkrahúsi, ekkert i þá veru!
sagði hann. —Hann er á lögreglu-
stöðinni.
— Það hlaut að koma aö þvi!
sagði Susan.
— Þarna sjáið þið, sagði
Anselm. —Ef ég hefði sagt ykkur,
að hann hefði farið til að hitta
Perditu, þá hefðuð þið orðið glöð.
— Hvað er hann að gera á lög-
reglustöðinni? spurði John og var
hastur i máli.
— Já, þeir komu hingað, til að
segja að nágrannarnir hefðu
kvartað yfir hávaða. Peter hélt
það væri réttast að fara með þeim
og gefa skýrslu um það, hvernig
málum væri háttað. Hann vildi
það heldur en að hafa lögregluna
hérna yfir sér, þegar þið kæmuð
heim. Hann ber mikla virðingu
fyrir ykkur.
— Það er gott að heyra, sagöi
John kuldalega.
■ — Já, það gerir hann sannar-
lega! Anselm var greinilega
mikið i mun, að þau vissu þaö.
—Hann sagöi, að það væri allt i
lagi að halda þetta party, en húsið
yrði að vera I sama ástandi og þið A
skilduð við það, þegar þið kæmuö
heim. Þetta gekk allt ljómandi Æ'M
vel, þangaö til þetta leiðindaatvik W W
37. TBL. VIKAN 13