Vikan - 16.09.1976, Blaðsíða 16

Þar hafa margir átt
Vikumenn í Hliðskjálf tuttugustu aldarinnar.
ég notaði tækifærið, þar sem
hann virtist ekkert óskaplega
önnum kafinn og spurði hann
spjörunum úr um skipulagningu
starfsins á næturvaktinni.
— i stórum dráttum er skipu-
lagningin þannig, að almennu lög-
gæslunni er skipt niður ( fjórar
vaktir, sem sjá um löggæslu allan
sólarhringinn. Síöan eru margs
konar undirdeildir starfandi. Vakt-
Ég skolaði síðasta bitanum af
hamborgarhryggnum niður með
dönsku öli og reykti eina pípu,
meðan ég beið þess að geta náð
tali af brúðhjónunum óáreittur. Ég
þurfti nefnilega að stinga af úr
brúðkaupsveislunni og vildi gera
það svo að sem minnst bæri á. Ég
þurfti að fara að vinna.
Þetta var á laugardagskvöldi,
og við Jim höfðum snælt okkur
mót niðri á lögreglustöð klukkan
hálf tíu. Við ætluðum að fylgjast
með lögreglumönnum á vakt,
kynnast starfi þeirra og atburðum
næturinnar séðum frá sjónarhóli
ókunnugra.
Ég kom á undan á vettvang og
beið því nokkra stund í bílnum á
bílastæðinu í portinu, en ekki leið
á löngu áður en Jim bar að garði.
Hann rak upp rokna hlátur, þegar
hann sá útganginn á mér, jakkaföt
og bindi, enda hláleg sjón við
þetta tækifæri. Ég tók hláturrok-
una ekkert nærri mér, og við
gengum saman inn í bygginguna.
Ég veit ekki, hvort Jim var eins
innanbrjósts og mér, þvi að
óneitanlega vottaði ennþá ryrir
óttablandinni virðingu fyrir löggu
stöðinni innst inni i hugskoti mínu,
leifum af gömlu tröllasögunum,
sem við krakkarnir sögðum hvert
oðm um þessa ógurlegu nienn í
kolsvörtum úniformum og dýfliss
iirnar, slímugar, rakar og morandi
a< rottum, þar sem þeir geymdu
hræðileg bófa og fulla kalla. Það
versta sem fyrir okkur ga;ti komið
væri að lenda i steininum. Smám
saman dró þó úr hræðslunni við
logguna og steininn, þegar við
eltumst og við fórum að sýnast
meiri með þvi að gera lítið úr
löggunni, kalla þá jólasveina og
mörgæsir og öðrum illum nöfn-
um. Við héldum því statt og
stöðugt fram, að ailar löggur væru
heilalaus vöðvabúnt, sem hefðu
unun af því að klekkja á fólki, og
þeir þóttust aldeilis- menn með
mönnum, sem gátu státað af því
að hafa platað lögguna.
Ég var sumsé ekki alveg laus við
gömlu fordómana þrátt fyrir allt,
þegar við Jim héldum inn í musteri
réttvísinnar. Þetta var í fyrsta sinn
sem ég kom inn í hið allra
heilagasta, ef undan eru skilin þau
skipti, þegar ég stalst til að leika
mér í stillönsunum meðan húsið
16 VIKAN 38. TBL.
Magnús Einarsson aðalvarðstjóri.
var í smíðum, og erindi hafði ég
engin átt inn til lögreglunnar
önnur en að greiða stöðumæla-
sektir og því um líkt. Ekki svo að
skilja, að það sé neitt gamanmál
að greiða stöðumælasektir, en
það hlýtur samt að vera hrein
hátíð hjá því að vera þar í afvötnun
eða einhverju enn verra.
Magnús Einarsson aðalvarð-
stjóri, átti von á okkur, og þegar
við vorum komnir upp á rétta hæö
var okkur vísað á skrifstofu hans.
Hann tók okkur tveim höndum og