Vikan - 16.09.1976, Blaðsíða 20

TRABANT UMBOÐIÐ o
INGVAR HELGASÖN
Vonorlondi V'Soqovgq — Simor 84510 8451 1
„Mér er mikift ánægjuefni aft staftfesta aft
Trabant Station 1976 er ég keypti hefur kom-
ift mér þægilega á óvart meft hagkvæmni í
rekstri. Bfllinn fer vel á vegi og er sérlega
snarpur i akstri.
Trabantinn fer meö benzln fyrir kr. 1.470 til 1.540 á 418 km
vegalengd, sem ég ekoft, en þurfti áöur — meöan ég átti nýj-
an lúxusbfl — aö greiöa kr. 10.500 d sömu vegalengd. Aö lok-
um: Stillingar og önnur þjónusta fyrirtækisins Ingvar Helga-
sonh.f. hefur reynztmér bæöilipur og örugg. "
Leifur Núpdal Karlsson
Starhólma 2, Kópavogi (Y-1419).
Vorum að fá sendingu
af Trabani-bifreiðum
Þetta er hæsti tindurinn, herra minn. Fimmhundruö metra há
hrúga af bílhræum.
„Þaö liggja aðeins fyrir óbeinar
sannanir, en þær eru töluvert
sannfærandi. Tveir austurríkis-
menn, sem voru að koma af vakt
við landamærastöðina, hjóluðu
eftir veginum þar sem billinn
beið eftir Irinu. Þeir voru í nokk-
urri fjarlægð, en þeir sáu mann
og konu standa hjá bílnum og tvo
menn ræðast við handan yfir
gaddavírinn. Því næst heyrðu
þeir hleypt af skoti og maðurinn
Tékkóslóvakiumegin við landa-
mærin féll aftur fyrir sig.“
„Aftur fyrir sig?“
Krieger kinkaði kolli. „Bíllinn
ók á brott. Austurríkismennirnir
fóru að gaddavírnum og sáu að
hann hafði verið klipptur í
sundur. Maðurinn virtist látinn,
en annar austurríkismaðurinn fór
að vírnum. Þó að þeir hafi ekki
getið þess i skýrslu sinni, þá er
það grunur minn, að hann hafi
brotið reglurnar og farið yfir til
þess að vita hvort enn væri lífs-
mark með manninum. 1 fram-
burði sínum sagðist hann hafa séð
mann, sem hafði verið skotinn í
brjóstið af einhverjum, sem stóð
beint fyrir framan hann. Sárið
var þannig að það hlaut að hafa
verið skotið á hann af mjög stuttu
færi, púðuragnir bentu til þess.
Þá heyrðu austurríkismennirnir
að jeppabifreið nálgaðist og fóru
þess vegna að veginum aftur,
sóttu reiðhjólin sin og fóru heim.
Þeir gáfu venjulega skýrslu um
málið, en höfðu ekki frekari af-
skipti af þvi. Síðan birti Rude
Pravo sína útgáfu af atburðinum
og þar með fengu austurríkis-
menn áhuga á málinu."
Krieger sótti nú pípu sina og
tóbakspung. Ilann ygldi sig um
leið og hann tróð í pípuna. „Það
er því full ástæða til þess að taka
Ludvik alvarlega. í spjaldskrá
austurríkismanna er hans ekki
getið sem tékknesks njósnara,
heldur flóttamanns eins og Alois
Pokorny. Hann er því hreint eng-
inn auli. Hann virðist svo pott-
þéttur, að hann hlýtur að vera
mikilvægur, áreiðanlega einn af
augasteinum Jiri Hrádek.“-
Krieger kveikti í pípunni sinni og
tottaöi hana, þangað til hún var
farin að trekkja vel. „En menn-
irnir tveir, sem fóru upp í íbúð
Alois, þeir eru álitnir njósnarar.
Eg þekkti þá af myndum, sem
mér voru sýndar í dag. Ég fékk að
láta taka eftir þeim, svona smá
Quid pro quo fyrir veittan
greiða." Hann lét tóbakspunginn í
vasa sinn og.tók upp tvær myndir,
sem liann rétti David. „Þú ættir
að liafa auga með þessum þorpur-
um.“
David skoðaði myndirnar.
Önnur þeirra hafði verið tekin
f.vrir utan bjórkrá, en hin á ein-
hverju götuhorni. A báðum mátti
vel greina andlitin og axlirnar.
„Hversu háir eru þeir?"
„Sá dökkhærði er á hæð við þig
svona fimm fet og tíu þuntlungar.
Hinn er sex fet. Sterklega
byggður. Sá dökki er mjósleginn
og með brún augu. Hinn er með
skollitað hár og kringluleitur, en
augun eru mött. Þeir eru ein-
kennandi fyrir tvenns konar
tékkneskar manngerðir. Annar er
ættaður úr austurhéruðum lands-
ins. en hinn úr vesturhéruðunum.
Eitt er víst, þeir eru hundr-
tryggir, ekki með neinar vanga-
veltur eða óþarfa spurningar.“
„Og hvað heita þeir?“
„Sá dökkhærði héitir Milan, en
hinn Jan. Nei-nei,“ sagði Krieger,
þegar David ætlaði að fá honum
myndirnar aftur. „Þær eru
ætlaðar þér. Eg sjálfur þekki þá
örugglega aftur. Auk þess ættirðu
að sýna Irinu þær. Hún getur
kannski sagt þér eitthvað um þá.“
„Hvað á ég að segja henni
mikið?“
„Eins mikið og þú heldur að
hún þoli. Þvi meira, þeim mun
betra. Jæja, erum við ekki búnir
að sjá nóg af þessum garði? Við
skulum fara upp á háhæðina. Ég
er með bil þar. Hvernig gengur
annars með Chryslerinn?"
„Ilann er vel geymdur í bíl-
skúrnum hjá hótelinu."
„Hvaða hóteli?"
„Grand.“
Krieger kinkaði kolli án þess að
gefa neitt út á það. Sennilega
hefði hann sjálfur valið hótel,
sem var minna miösvæðis. „A
morgun farið þið til Lienz. En
hvert svo?"
„Mér datt í hug að taka sveig
um Norður-ttalíu í gegnum Dolo-
mites og þaðan til Suður-Tyrol.
Mér list vel á að stansa í Melano.
Þaðan er aðeins steinsnar yfir
fjöllin og inn í Sviss að vestan-
verðu.“
„Já, þeir eiga sennilega ekki
von á að þú farir þessa leið." sagði
Krieger. „En þú kemur þá inn í
Sviss á dálítið afskekktum stað.
En...“ Hann kinkaði kolli og virt-
ist nú ánægður. „Kannski getum
við kontið okkur saman um eitt-
h\tað, þegar þar að kemur. Ertu
búinn aö hringja til Genfar í
Hugli McCulloch?"
Þessi vingjarnlega áminning
fékk David til þess að brosa.
„Égeetla að gera það í kvöld. En er
þetta ekki meira formsatriði?"
„Segðu honum bara að þú hafir
haft samband við mig og að ég
ntuni skýra honum frá framvindu
mála í kvöld. Hann vill fá að fylgj-
ast með öllu. Það er lögfræðingur-
inn i honum sem veldur því.
Hefur Itann ekki sagt þér að við
stunduöum lögfræðinám saman?
Eftir það lenti ég í skrifborðs-
vinnu, átti að kanna livort verð-
bréf, sem var verið að setja á
markaðinn, stönguðust á við hin
ýmsu fylkislög. Mér líkaði ekki
starfið, svo að ég skipti yfir I
almenn viðskipti. Þannig fékk ég
tækifæri til þess að ferðast."
Þetta þægilega skraf hans,
hugsaði David, er eingöngu til
þess að koma mér i jafnvægi.
Hann hlýtur að hafa tekið eftir
því, hvernig ég stirðnaði, þegar
hann var að segja frá dauöa Alois.
David reyndi að virðast glaðlegur
í bragði. „Og hitta aftur gamla
vini. Eru þeir kannski fleiri hér
um slóðir?"
„Nei, ekki fyrr en við komum
til Sviss. Þangað til verðum við að
bjarga okkur upp á eigin spýtur.
Við getum ekki vænst neinnar
aðstoðar, nema lögreglan hafi upp
á Ludvik. Þeir kysu gjarnan að
leggja fyrir hann nokkrar vel
valdar spurningar." Krieger
stansaði þegar þeir voru komnir
upp á háhæðina, snéri sér við og
horfði á rústirnar fyrir neðan.
„Blóðþorsti mannskepnunnar,“
sagöi hann meira eins og við sjálf-
20 VIKAN 38. TBL.