Vikan - 19.12.1957, Blaðsíða 13

Hann heyrði ekki fótatak vegfarandans sem klappaði á öxl-
ina á honum. — Þér hafið víst ekki eld?“
Þetta var einn af þessum kampakátu rauðhærðu mönnum,
sem heiðarleikinn skín út úr. Hann hafði smeygt sér í úlpu utan
yfir skyrtima.
— Mér fannst ég sjá ljós svo ég kom, sagði hann eins og
til afsökunar.
Þeir litu ósjálfrátt upp til stjörnunnar. Jósep brosti til að
ókunni maðurinn færi ekki. Hann hafði síður en svo á móti
því að eyða svolítilli stund með honum. Var ekki líka rétti
tíminn til þess að karlmennirnir stæðu saman, þegar konurnar
þeirra héldu til móts við óáþreifanlega leyndardóma, bak við
niðurdregin gluggatjöld. Þeir soguðu sígarettureykinn.
— Gengur það ekki vel? spurði maðurinn og leit alvarlegur
í bragði í áttina til fæðingarstofunnar.
— Ekki sem verst, svaraði Jósep, en sú litla er veikbyggð.
Þér vitið hvernig það er, maður er alltaf dálítið áhyggjufullur.
— Já, mér er kunnugt um það. Ég hef gengið í gegnum
þetta sjálfur, eignaðist stóran strák, fyrirmyndar son. Og þú
mátt trúa því að maður er fljótur að jafna sig. Strákurinn heitir
Júdas og hann er farinn að hjálpa mér í búðinni.
— Þú þarft þá ekki að kvarta.
— Það segi ég líka oft við sjálfan mig. Meðan á því stend-
ur, spyr maður sjálfan sig hvort þetta sé nú rétti tíminn til
að fæða börn í þennan heim, þar sem geysa styrjaldir og ríkir
armæða og eymd. En þegar það er búið og gert, þá er maður
harðánægður. Minn drengur er góður strákur. Með hóflegum
bókarlærdómi og góðri menntun til handanna tekst mér að
gera úr honum mann.
— Helzt vildi ég að sonur minn yrði trésmiður eins og
ég, sagði Jósep. Það er göfugasta iðnin. Guð einn veit þó að
ég lifi við kröpp kjör.
— Það er kreppa núna, hún stendur ekki lengi, svaraði
ókunni maðurinn. Við verðum að vísu að láta hendur standa
fram úr ermum, en börnin okkar þurfa ekki að horfa upp á
það.
— Þann gamla söng þekkir maður nú, sagði Jósep. Fóreldrar
okkar hafa sungið hann á undan okkur. Þag liggur við að maður
sé hættur að trúa á hann.
— I þetta sinn er ég samt viss um að eitthvað gerist, svaraði
hinn. Mennirnir geta ekki beðið öllu lengur. Alls staðar verður
maður var við óþolinmæði, eitthvert niðurbælt afl sem bíður
eftir að brjótast fram. Bíddu hægur, gamli minn, ég er ekki að
tala um stjórnmál. Ég hef bara opin augun, það er allt og sumt.
Við sem rekum viðskipti verðum að halda okkur á mottunni. Þið
trésmiðirnir getið talað eins og ykkur býr í brjósti.
— Minnstu þess að ég er atvinnulaus eins og stendur. Og at-
vinnuleysið segir sína sögu. En það eru hinir. Ég á nefnilega
ekki lengur neina vini. Það er rétt eins og ég hafi verið sviptur
þeim með vilja. Ég veit eiginlega ekki hvers vegna ég er að
segja þér þetta.
— Það er léttir að því, svaraði hinn. Vertu ekki feiminn við
það. Við gætum hitzt aftur, ef þú villt. Drengirnir geta leikið
sér saman. Ert þú héðan ?
— Nei, svaraði Jósep, ég bý í Nazaret. En ég er fæddur hérna.
Ég er að koma í fyrsta sinn aftur eftir tuttugu ár og þá þarf
konan min að leggjast á sæng.
— Það er prýðilegt að sonurinn fæðist í sömu sveit og faðir-
inn. Það segir sig sjálft, sagði ókunni maðurinn hlýlega. Sam-
eiginlegir átthagar gera menn nákomnari hverjum öðrum. Sumir
vilja meira að segja láta jarða sig í sama kirkjugarðinum, ekki
satt?
Jósep leit á manninn, sem virtist meta erfiðleika hans af slíkri
sanngirni. Hann rétti honum tóbakið sitt og þorði varla að draga
andann. Hann var orðinn meir af þrá eftir að gera einhvern að
trúnaðarmanni sínum, þarna í skugganum. Þessvegna muldraði
hann:
— Ég er nefnilega ekki faðirinn.
Hinn kipptist við og hristi höfuðið, um leið og hann gaf frá
sér ofurlítið blístur. — Fyrirgefðu, sagði hann. Ég er nú meiri
bjáninn. Hérna sitjum við og spjöllum saman og svo hef ég
kannski verið að særa sig. Það er nú líka þér að kenna, þú gafst
mér ekkert í skyn.
— Það gerir ekkert til, svaraði Jósep. Ég hef gaman af því að
ímynda mér öðru hverju að ég eigi litla snáðann í raun og veru.
Og þegar öllu er á botninn hvolft, sama sem á ég hann. Stundum
geri ég engan greinarmun á því heilu dagana. Úr því þetta er
barn Maríu, þá læt ég mér það lynda . ..
Ökunni maðurinn leit á fæðingarstofnunina, eins og hann
vissi ekki hvaðan á sig stæði veðrið, en þó vottaði fyrir aðdáun
í svip lrans. Svo sneri hann sér aftur að Jósep og yppti öxlum:
— Þú er þó samt sem áður eiginmaðurinn, er það ekki ?
— Á því leikur enginn vafi. Ég er nokkurs konar „fundinn
Framhald á blaðsíðu «99.
Verzlunarsparisjóðurinn tekur á móti inn-
lánsfé í sparisjóðs- og hlaupareikning og
greiðir af því hæstu vexti, eins og þeir
eru almennt á hverjum tíma.
Sparisjóðurinn er opinn alla
virka daga kl. 10-12:30, 14-
16 og 18-19.
Laugardaga kl. 10-12:30.
*
Verzlunarsparisjóðurinn
HAFNARSTRÆTI 1. — SlMI 2 21 90
Venjulegast fyrirliggjandi
TIMBUÍEl. Carda-hverfigluggar
TNV bílskúrshurðir
INNIHURÐIR úr krossviði
INNIHURÐIR eik og maghogany
ÚTIHURÐIR úr furu og teak
LISTAR, alls konar
KROSSVIÐUR, birki og okumé
MLPLÖTUR, harðar og mjúkar
MLPLÖTUR, lakkeraðar, ýmsir litir
SAUMUR, allar stærðir.
Timburverzlunin
VÖLUNDUR h.f.
KLAPPARSTlG 1 — REYKJAVlK — SlMI 1 8ý 30
VIKAN
13