Menntamál - 01.12.1956, Blaðsíða 22

148
MENNTAMÁL
reynd, að velheppnuð sállækning hækkar stundum greind-
arvísitölu barnsins og það svo, að miklu munar.
Um sama leyti og barnið er rannsakað, er reynt að fá
eins rækilegar upplýsingar um það og umhverfi þess hjá
foreldrunum og unnt er. Þeim er sendur spurningalisti,
sem þau eru beðin að gefa svör við. Þar eru meðal annars
spurningar sem þessar: í hverju eru vandkvæði barnsins
fólgin? Hvenær hófust þau? Hafið þér gert yður nokkrar
hugmyndir um, af hverju þau kunni að stafa? Hvernig
hafið þér reynt að ráða bót á þeim?
Síðan er móðirin kölluð til viðtals (sjaldan faðirinn),
og er það samtal mjög mikilvægt. Reynt er að fá móður-
ina til að gefa sem flestar upplýsingar um barnið. Hún
er beðin að lýsa vandkvæðum barnsins og segja allt um
þau, sem hún veit. Hún er spurð um æviferil barnsins, og
lögð er mikil áherzla á að fá sem mest að vita um fyrstu
æviár þess. Vil ég nú telja upp nokkur atriði, sem alltaf er
spurt um. Hvernig var líðan móðurinnar um meðgöngu-
tímann? Óskuðu foreldrarnir sér að eignast barn? Óskuðu
þeir sér drengs eða telpu, eða höfðu þeir engar sérstakar
óskir þar að lútandi? Hvernig gekk fæðingin? Hve stórt
og þungt var barnið? Hve lengi fékk það brjóst? Hvernig
gekk að venja það af brjósti? (Hvernig tók barnið því —
og hvernig var það vanið af brjósti?) Fékk það pela, snuð?
Hefur það sogið fingur? (Hvenær og í hve ríkum mæli?)
Hvernig hefur móðirin brugðizt við því? Hvenær varð
barnið hreint og þurrt? (Og hvernig gekk að venja það?)
Hvernig hefur heilsa barnsins verið? (Nefna sjúkdóma,
sem það hefur fengið, hvenær það fékk þá og hversu al-
varlegir þeir voru). Hefur það legið í sjúkrahúsi? Enn-
fremur er spurt um getu barnsins á ýmsum sviðum (ganga,
tala o. s. frv.) og almennt framferði þess.
Þegar móðirin hefur rætt alllengi um barnið, er hún
spurð um heimilisástæður sínar, stærð fjölskyldunnar
(systkini barnsins, ef þau eru) o. fl. Reynt er að fá hana