Menntamál - 01.04.1965, Blaðsíða 44

38
MENNTAMÁL
— Skólaþroskaprótin og umsagnir kennaranna voru lagð-
ar til grundvallar. Síðan var haft samband við foreldrana
og í mörgum tilfellum líka sálfræðideild til nánari ákvörð-
unar.
— Virtist þér vera samræmi milli skólaþroskaprófanna
og umsagna kennaranna um börnin?
— Já, ótrúlega gott samræmi, þegar þess cr gætt, að þctta
var í fyrsta sinn, sem margir kennaranna unnu á þessum
grundvelli.
— En hvernig tóku foreldrarnir tillögu þinni um að setja
börn þeirra í sérstakan bekk með öðru námsefni cn venju-
legt er um 7 ára börn?
— Undantekningarlaust vel. Yfirleitt höfðu foreldrarnir
gert sér grein fyrir því, að viðkomandi börn voru — eins og
þeir orðuðu það — sein til, og voru þakklát fyrir það, að
skólinn veitti börnunum athygli og léti þeim í té hjálp
og tilsögn við hæfi.
— Varstu ekki í vandræðum með að velja kennara lyrir
þennan bekk?
— Jú, mér var nokkur vandi á höndum, því að hér konni
allt aðrar vinnuaðferðir til en viðhafðar eru í venjulegum
ólæsum deiklum. Fáir eða engir kennarar hafa enn sem
komið er búið sig sérstaklega undir það, að vinna með scin-
færum eða óskólaþroska börnum eins og kallað er. En ég
var svo heppinn, að við skólann starfar kennslukona, Þóra
Kristinsdóttir, sem vön er kennslu yngri barna og hafði
auk þess kynnt sér sérstaklega söngva og leiki fyrir yngri
börn. Og síðast en ekki sízt hafði hún áhuga á þessu mál-
efni, og þá er að sjálfsögðu mikið fengið.
— Og hvernig hefur þetta gengið?
— í einu orði sagt: vel. Það hefur verið hrífandi að fylgj-
ast með því, hve starfsgleði og starfsáhugi hefur verið mik-
ill meðal barnanna.
— En hvaða áhrif hefur Jrað haft á hina bekkina í ald-
ursflokknum að taka óskólaþroska börnin svona út úr?