Menntamál - 01.04.1965, Blaðsíða 84

78
MENNTAMÁL
irbúnings kennslunnar og geta þannig fækkað kenndum
tímum nokkuð.
!). Niðurstöðum margra þeirra, er athugað hafa gildi
sjónvarpskennslu, ber saman um, að nemendur sýni mun
meiri ábyrgðartilfinningu gagnvart náminu, heldur en ef
um venjulega bekkjarkennslu væri að ræða. Þeir læra að
treysta meira á sjálfa sig, og þeir læra að meta gildi eigin
námsstarfs og athugana. Þannig nota þeir skólabókasöfnin
mun meira en ella, svo og önnur hjálpargögn, svo sem
skuggamyndir og „kassettumyndir“ (stuttar kennslukvik-
myndir, sem koma í svonefndum „magasínum" og hægt er
að stinga fyrirvaralaust í þartilgerða sýningarvél). Þetta eru
gleðitíðindi, jregar haft er í huga, að megintilgangur með
tækjum eins og sjónvarpi, kennsluvélum, segulböndum og
ýmsum öðrum hjálpargögnum við kennslu er sá, að ná til
einstaklingsins; gefa bekkjarkennaranum aukna möguleika
á að hjálpa hverjum einstökum nemanda í samræmi við
þarfir hans og persónulegar óskir.
10. Færanleg sjónbönd, nýjasta tækið í sambandi við
sjónvarp til almenningsnota, veldur algerri byltingu við
hagnýting sjónvarps, ekki sí/.t í þágu skóla. Þessari tækni
var lýst hér að framan. Segir mér svo hugur um, að hér sé
einmitt komið það, sem okkur vantar fyrir skólakerfi vort
um dreiföar byggðir landsins. í fyrstu þyrfti aðeins eitt
studio á vegum Fræðslumálaskrifstofunnar, þar sem menn
athuga segulbönd, fella úr og bæta inn í eftir þörfum og
hafa að öðru leyti þá aðstöðu ókeypis, sem til þarf í þessu
skyni. Vinnu legðu kennarar til sjálfir í vinnutíma sínum
hjá hinu opinbera. Að sjálfsögðu ætti bæjarfélögum að vera
frjálst að koma sér upp slíkum studioum, eltir því sem efni
og ástæður leyfðu. Við íslendingar höfum ekki efni á ríkis-
einokun í menningarmálum landsfólksins. Slíkt býður að-
eins heim stöðnun og íhaldssemi og drepur niður framtak
og frjósemi í hugsun. Allt, sem skólarnir þyrftu að eiga,
v;eri sjónvarpstæki og sjónbandstæki. Þegar sjónvarpsstöð-