Æskan - 01.07.1930, Page 2

50
Æ S Ií A N

ALÞINGISHÁTÍÐARLJÓÐ
19 30
@
®
Úr Ijóðum Daviðs Stefánssonar:
Þú mikli, eilífi andi,
sem í öllu og alstaðar býrð,
þinn er mátturinn, þilt er valdið,
þin er öll heimsins dýrð.
Þú riktir frá upphafi alda,
ert allra skapari og skjól,
horfir um heima alla
hulinn af myrkri og sól.
Frá því hin fyrsta móðir
fæddi sinn fyrsta son,
varst þú í meðvitund manna
mannkynsins lif og von.
Allt lifandi lofsyngur þig,
hvert barn, hvert blóm,
þó enginn skynji né skilji
þinn skapandi leyndardóm.
Við altari kristinnar kirkju,
við blótstall hins heiðna hofs
er elskað, óskað og sungið
þér einum til lofs,
þvi dýpst í djúpi sálar
er hugsunin helguð þér.
Þú gefur veikum vilja
og vit til að óska sér.
Hver bæn er bergmál af einni
tilfinningu og trú.
Allt lofsyngur lifið,
og lífið ert þú,
mikli, eilifi andi,
sem í öllu og alsfaðar býrð.
Þinn er mátturinn, þitt er ríkið,
þin er öll heimsins dýrð.
Sjá liðnar aldir liða hjá
og ljóma slá
á vellina við Öxará,
á hamraþil,
á gjár og gil.
Hér hefur steinninn mannamál
og moldin sál.
Hér hafa árin rúnir rist
og spekingar
og spámenn gist.
Hér háði þjóðin
þing sitt fyrst.
Sjá, dagar koma, ár og aldir líða
og enginn stöðvar tímans þunga nið.
í djúpi andans duldir kraftar bíða.
Hin dýpsta speki boðar lif og frið.
1 þúsund ár bjó þjóð við nyrztu voga.
Mót þrautum sínum gekk hún djörf og sterk.
1 hennar kirkju helgar stjörnur loga,
og hennar lif er eilift kraftaverk.
Brennið þið, vitart Hetjur styrkar standa
við stýrisvöl, en nótt til beggja handa.
Brennið þið, vitarl Út við svarta sanda
særótið þylur dauðra manna nöfn.
Brennið þið, vitarl Lýsið hverjum landa,
sem leitar heim — og þráir höfn.
Úr Ijóðum Einars Benediktssonar:
Tignuru Alþing tíu alda,
tjaldborg íslands fornu valda.
Véin Úlfljóts veggjahá
verndar æðri stjórn og geymir.
Meðan Öxarmóðan streymir,
menn og ættir líða hjá,
ljóst og hátt, með létta brá
landið nýja tima dreymir.
Fyrir innri áheyrn lætur
eins og traðki þúsund fætur.
Örlög ráðast yfir jörð.
Ætlland vort er frjálst að málum.
Tíminn hafnar hefndarbálum,
heimur býður friðargjörð.
Rikið yzta á sinn vörð.
Aldrei skal hér brugðið stálum.
Saga vors ættlands er ung,
en eldfornum vaxin af stofni.