Æskan - 24.12.1912, Blaðsíða 13

1912
JOLABLAÐ ÆSKUNNÁR
Xí
honum. Hann var þó helzt á því að
svo væri, því það var merkilegt, hvernig
hún gat vitað alt sem fram fór, enda
þótt hún sneri hakinu að.
Einu sinni hafði pabbi Tuma gelið
honum litla skammhyssu, sem gaf svo
ágætan smell, þegar hvellibréf var lagt
úndir lásinn. Daginn eftir stakk hann
byssunni í töskuna sína og fór með
hana í skólann. Hann ællaði svo sem
að gæta þess vel, að kenslukonan sæi
hana ekki; en smella skyldi hún vel
úti á leiksvæðinu í frí-mínútunum.
En hugur hans var all af niðri i
töskunni hans hjá skammbyssunni.
Og þegar kenslukonan var að segja
börnunum ýmislegt úr biblíusögunum
og spurði:
»Jæja, Tumi, geturðu sagt mér, að
hverju kona 'Eots varð, þegar hún á
móti skipun engilsins leit við«, þá
svaraði Tumi:
»Hún varð að saltkeri!«
Þá var nú hlegið. ()g ekki fór hetur
þegar hann átti að segja, hvað þeir
hefðu heilið, ættfeður ísraelsmanna og
hann svaraði út í bláinn:
»Adam og Eva og Jakob!«
»Eg held«, sagði kenslukonan, »að
þú hafir skotið vitið úr kollinum á þér
með nýju skammbyssunni þinni. Þú
mátt ekki hafa hana með þér á morgun«.
Hvernig í ósköpunum gat lnin vitað
að hann hafði skammbyssu i skóla-
töskunni sinni? Hún hlaut að hafa
augu í linakkanum, þvi hann vissi, að
að hún hafði snúið baki að honum,
þegar hann fór að ná blýantinum úr
töskunni og rétt allra snöggvast um
leið leit á dýrgripinn sinn.
Bak við leiksvæðið lá hlómgarður
kenslukonunnar. Það áttu flestir í
þorpinu lilla blómgai'ða við
húsin sín, en eitt var það í
garði kenslukonunnar, sem
hvergi var til annarstaðar í
þorpinu. Bað var stórt og fal-
legt perutré með ljúffenguslu
perum. Nú var skólabörnun-
um harðlega bannað að fara
inn i garðinn, og hliðið var
alt af harðlæst. Enenginngal
bannað þeim að sjá perurnar,
sem héngu á greinum trésins og voru
svo girnilegar til átu, að vatn kom í
munninn á börnunum, er þau litu á þær.
Þvi miður eru alt af í skóla, eins og
viða annarstaðar, einhverjir, sem ekki