Æskan - 24.12.1912, Blaðsíða 6

IV
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
1912
kendi okkur að biðja Guð; hún kendi
okkur líka mörg falleg vers og kvæði.
Við sátum oft í hóp í kringum hana,
þegar hún var að sauma, og þá sagði
hún okkur fallegar sögur. Þó það
væri fátæklegt inni í litlu stofunni
okkar, þá var hún sannkallað friðar-
heimkynni.
Mamma hafði alt af mest að gera
fyrir jólin, því þá þurftu svo margir
að fá ný föt. Og hún sá oft og einatt
ekki fram úr öllum þeim saumum,
sem þá bárust að henni.
Ég var nú kominn á tiunda árið og
farinn ögn að hjálpa mömmu til, þvi
ég var elztur. Ég hitaði ketilinn fyrir
hana og bjó til kaffið, smurði brauð
handa systkinum mínum og gaf þeim
að borða; svo þvoði ég þeim á kvöldin
og svæfði þau, til þess að mamma
þyrfti ekki að tefjast við það. Stundum
settist ég svo hjá mömmu og hjálpaði
henni til að taka þræðingar úr saum-
um hennar, þegar ég var búinn að
læra lexíurnar mínar fyrir næsta dag.
Við áttum heima í kaupstað og ég
gekk í barnaskólann. Þar var fjöldi af
börnum; sum þeirra voru rík og sum
fátæk, mörg föðurlaus eins og ég. En
ég hugsaði þá oft um það, og ég held
það enn í dag, að ekkert barnið í skól-
anum hafi átt eins góða móður og ég,
en það hugsa líklega flest börn, sem
elska mæður sínar.
Þegar leið að jólunum, ræddu skóla-
börnin oft um jólagjafir sínar og sitt-
hvað er jólunum kom við.
»Hvað heldurðu að þú fáir í jóla-
gjöf?« spurði Bjarni sýslumannsins mig
einhverju sinni skömmu fyrir jólin.
»Ég er ekkert að hugsa um jólagjafir«,
svaraði ég. Mér þótti spurningin ó-
þörf, því Bjarni vissi það fullvel, að
móðir mín var fátæk ekkja, sem haíði
ekki ráð til þess að kaupa jólagjafir.
»Eitthvað færðu í jólagjöfcr, sagði
Bjarni. »Alt af fæ ég jólagjöf, bæði
hjá pabba og mömmu. í fyrra fékk
ég hvílt skip með seglum og flöggum,
og ég fékk hest og marga hermenn
úr tini, byssur og margt lleira«.
»Skelfing áttirðu gott«, gall Þórður
litli sessunautur minn við. »Ekki fæ
ég svona mikið. Eg fékk bara ný stíg-
vél og húfu, og svo »gott« i poka«.
»Það var lítið«, sagði Bjarni hlæjandi.
»Minna fá þeir sem ekkert fá«, svar-
aði Þórður drjúgur. »Hann Nonni
þarna, ekkert fékk hann, ekki einu
sinni títuprjón, hvað þá meira. Var
það, Nonni?«
Drengirnir fóru að hlægja og litu á
mig. »Er þetta satt, Nonni?« spurði
Bjarni. »Tímir hún mamma þin ekki
að gefa þér neitt í.jólagjöf?«
Það kom eitthvað óþægilegt í háls-
inn á mér, og ég svaraði engu orði.
Það var satt, að ég haíði enga gjöf
fengið á jólunum í fyrra. Mamma
hafði verið svo ósköp lasin fyrir jólin,
og orðið að neita talsverðri vinnu; við
fórum því margs á mis þau jól. Hún
fékk dálítið lán í einni búðinni, til þess
að kaupa helztu nauðsynjarnar handa
okkur. En við vorum þó öll glöð og
ánægð þau jól eins og endrarnær. —
Mamma bað Guð að blessa okkur bit-