Félagsrit - 01.01.1915, Blaðsíða 38

38
eru undirstaða félagsskaparins, og alt getur farið út
um þúfur, ef brotnar eru. En þvi miður hefur mikið
brostið á, að bændum hafi nógu alment skilist þetta.
Meiri hluti búenda á félagssvæðinu, þeirra er bú-
fénað hafa og með hann verzla, mun að vísu hafa
gengið i félagið og haft þar verzlun sína að öllu eða
nokkru leyti. Þeir, sem stofnuðu félagið og síðan hafa
reynzt einlægir, tryggir og góðir félagsmenn, eru sann-
nefndir bjargvættir landbúnaðarins, og þá jnfnframt þjóð-
félagsins í heild; þeir eru sannir landvarnarmenn.
Þeim er það að þakka, sem áunnist hefur fyrir starf-
semi félagsins; þeir hafa með því ekki einungis bætt
sinn eigin hag og sveitar sinnar, heldur einnig gefið
öðrum landsmönnum, einkum svæðisbúum, stórfé, eða
alt sem þeir tilverknaðarlaust hafa grætt á tilveru fé-
lagsins.
En hinir eru ekki fáir, sem hafa haft viðskifti i
félaginu að eins i molum, hafa notað það sem vara-
skeifu, selt utan hjá því alt það, sem þeir hafa getað
komið út án þess aðstoðar, en látið það hafa hitt til
að verzla með, sem enginn hefur viljað af þeim kaupa.
Eða sumir hafa snúið sér að félaginu þau haustin, sem
engin leið var að selja fénaðinn utan þess, svo sem
haustið 1913, en síðan fallið aftur til sinna fyrri synda,
hafi tækifæri boðist til þess, eins og haustið 1914.
Sama hefur átt sér stað fyrri árin.
Sektarákvæðin í lögum félagsins koma lítt að haldi.
Óhlutvöndum mönnum og sómatilfinningarlausum veit-
ist auðvelt að smjúga fram hjá þeim. Rekstur slíkra
mála reynist erfiður, eins og réltarfarsástandi á landi
hér er háttað. Og þegar margir eru brotlegir, breiðir
hver yfir annars bresti,