Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1918, Blaðsíða 44
38
Valdemar Erlendsson:
[IÐUNN
hafa haft nokkuð upp úr Páli gamla? En það varð
þá að hafa það. Einhvern tíma hlaut að því að
draga. Hún hafði ekkert að óttast annað en mót-
stöðu föðurins, og það hafði hún alt af vitað. Bezt
illu aflokið.
Þegar þeir feðgar voru komnir nær því heim að
bænum, gekk Guðmundur á móti þeim.
»Sælir veri þið, feðgar. Þakka þér fyrir samfylgd-
ina í gærkveldi, Páll minn«, sagði Guðmundur. Þeir
gengu báðir til hans og heilsuðu honum með kossi
og liandabandi.
»Þakka þér miklu fremur, Guðmundur minn«,
sagði Páll rólega.
Einar var hár maður og einarðlegur á svip. Hann
sagði glaðlega við Guðmund: »t*ið pabbi hafið verið
við öl í gærkveldi«.
»0, ekki var það nú neitt að ráði«, sagði Guð-
mundur.
»Nei, auðvitað ekki. Þið hafið náttúrlega drukkið
ykkur fulla, eins og þið eruð vanir á ferðalagi. Ann-
ars er ég svo sem ekki að ávíta ykkur. Þið hafið
þetta svo sem ekki svo oft um hönd«.
Páll var sýnilega í slæmu skapi, hann stóð þögull
og niðurlútur. Guðmundur tók eftir því og skildi
ástæðuna til þess og sagði:
»Jæja, feðgar, gerið þið svo vel að ganga í bæinn.
Ég verð víst að hressa ögn upp á sansana á þér,
Páll minn. Þú ert þunnur eftir gærkveldið«. Guð-
mundur klappaði á öxl honum um leið og þeir
gengu inn úr dyrunum. Þeir fóru svo allir inn i
frammistofu gegnt eldhúsinu, öðrum megin við göngin
inn í baðstofuna. »Fáið þið ykkur nú sæti. Eg kem
svo samstundis«, sagði Guðmundur og fór út fra
þeim. Að vörmu spori kom hann aftur með hállu
whisky-flöskuna og setti hana á borðið. Svo tók
hann þrjú staup út úr skáp, sem stóð í einu horn-