Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Qupperneq 51

löUNN]
Ríkharður Jónsson.
209
Kíkharður ólst upp að sveitasið, við yfirsetur og
smalamensku. í yfirseturnar tók hann oft með sér
öiola af hinum svonefnda »tálgusteini«, er þeir bræð-
hr höfðu fundið ekki all-langt frá bænum. Skar Rík-
harður úr honum kýr, kindur og hesta, fugla og
ónnur dýr. Bárust smíðar þessar síðan ut um sveit-
Jna og þótlu einkennilega vel gerðar af svo ungum
óreng, enda mun einn þessara »steingervinga« hans
hafa orðið til þess, að Georg Georgsson, læknir á
háskrúðsfirði, sendi honum bæði skurðjárn og myndir
af dönskum alþýðuútskurði (Rom: Dansk Almuestil).
Alls fundu þeir hræður 3 tálgusteinsnáma, sinn með
hverjum lit; var ein steintegundin dökkbrún, önnur
rauðbrún og þriðja græn. Dökkbrúna steininn fundu
l’eir undir svonefndum Tobbugjótukambi, þann rauð- ♦
hrúna í Hálsfjalli, norðanvert við Hamarsfjörð, í svo-
nefndum »Hultum« (samstofna við: hvilftir), tveim
skálmynduðum hjöllum undir háum hömrum; en
§r3ena steininn fundu þeir síðast í innanverðum Bú-
landsdal. Var oft áhættusamt fyrir drengina að meitla
®leinana út úr berginu og flutningur all-eríiður innan
Ur Búlandsdal. En þeir töldu þelta ekki á sig, bræð-
Ur Rikharðar, og hann skar. Tók hann nú að skera
hfukkur og krúsir með allskonar úlílúri, en þó eink-
Utri mannlöfl, sem mjög var sózt eftir, enda ótrúlega
uhýr, einar 3 kr. fyrir 32 taílmenn útskorna frá
. virfli til ilja. Fálka skar hann og, sem voru holir
lntlan, og ýms önnur dýr.
t’ó má segja, að Ríkharður hafi fyrst hafið lista-
S°ngu sína um land alt á »íslenzku skónum«, er
lann tók að skera, eftir að hann fyrir tilstilli Páls
|hslasonar frá Kaupangi og fleiri góðra manna var
kominn til náms hjá Stefáni Eiríkssyni tréskera í
^vík árið 1905. Hjá Stefáni vann hann þrjá vetur
u8 skar þá út margan góðan grip fyrir hann, unz
ann lauk námi sínu með spegilrammanum mikla
löunn IV. 14