Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Blaðsíða 51
IÐUNN
Reiersen á „Suðurstjörnunni".
45
áfram að tala um guð. Reiersen sá eftir að hafa byrjað
á þessum kapítula, honum leiddist umræðuefnið, og
þessum gráhærða syndasel varð ógreitt um sennileg rök
fyrir því, að hann væri farinn að nálgast guð. Honum
hafði bara fundist jrað svonaeinhver veginn, sagðibann.
— Gefið Irví rúm í hjartanu, bað hún; gefið jrví
rúm í hjartanu.
Reiersen skenkir aftur í staupin og býður henni meira
hagldabrauð.
— Þær stóðu og flissuðu, stelpurnar í landi, sagði
hann. Nú getur þú sagt þeim, að það sé engin hung-
urvist hjá Reiersen.
Þau drukku bæði. En þegar hann vildi beina talinu
enn meira í veraldlega átt, grúfði hún sig bara niður
í saumana og vildi ekki út í þá sálma. Hann brast
kjark til að minna hana á gamla og glaða daga, fyrir
tutlugu árum; hann var kominn á flugstig með það,
en hætti við.
Þetta varð leiðinlegra og leiðinlegra, stundirnar liðu,
og fáninn var bættur, en Reiersen hafði ekki fengið að
heyra neinn gleðihlátur.
— Við látum þetta duga að sinni, sagði hann, þegar
hann gat ekki haldið út lengur. Hann fleygði fatadrusl-
unum ofaii' í kistur eða út í horn og lét flytja Pálínu
í land.
Ekkert hafði hann haft upp úr deginum, öll stórræðin
farið út um þúfur.
IV.
Og enn líða nokkrar vikur. Nú hallaði að hausti,
fiskurinn var orðinn þur, og sá dagur nálgaðist óðum,
er hann yrði fluttur um borð aftur. Hann valdi sér
hlýjan bjartviðrismorgun; tcinæringar og áttæringar