Kirkjuritið - 01.06.1961, Blaðsíða 30

268
KIRKJURITIÐ
Það eru kennd kristin fræði í íslenzkum barnaskólum, en
jiað jjyrfti að kenna Jiau alla leið upp úr skólakerfinu. Ég veit
ekki annað en Jjetta sé pert eftir beztu getu. Ivirkjan uppfræðir
börnin einnig í þessum fræðum, og við eigum fjölda af góðum
og kristnum beimilum. En skyldi samt ckki vera Jjarna einbver
veikur Iilekkur í uppeldinu? A ekki varnarræöan liér að ofan
erindi til okkar í dag? Hún er líka vamaðarræða.
J li, J)að ber allt að sama brunni: Þið J)urfið að eiga eittbvað,
sem J)ið getið treyst og ekki brestur við minnsta mótlæti. Það
reynir kannski ekki mikið á J)etta á meðan J)ið eruð enn lijá
góðum foreldrum og undir bandarjaðri skólanna. En ef þið eig-
ið ekki J)essa innri öryggiskennd, J)á farið J)ið fátæk að heiman
út í lífið.
Hannes J. Mugnússon.
Einu sinni heyrði ég einn lýðpredikarann þruma þetta yfir áheyrendum
sínum: „Vér ertim vaxin upp úr öllum þessuni AsíutrúarhrögiVum, og
Hildía Hehrea skiptir oss ekki lengur neinu máli. Vér skuluin skapa nú-
túua ainerísk trúarhrögð“. Svo mörg voru þau orð: Anieu! Þetta skulum
vér hara gera — því ekki það! Þetta er svo sem ósköp hrósverður metn-
aður, þótt umræddum ræðumanni Iáðist að vísu hvers konar „nútíma trú-
arhrögð“ hann ælti við. En vér skuluni nú samt, áður en vér henduin
„Bibliu Hehrea“ og að sjálfsögðu láluni kristindóminn sigla í kjölfarið,
vera örugg um að vér eigum eitthvað hetra en það hezla í þessari fornu
hók, seni gelur þá koinið' í staðinn.
Látum oss ekki farasl eins og hundinuin í dæinisögunni, þegar hann
sleppti heininu til að glefsa eftir skugganum af því. — A. M. Iiihbann.