Kirkjuritið - 01.12.1962, Blaðsíða 20

Gunnar Arnason:
Pistlar
Vonarnótt mannkynsins
„Draumur vetrarrjúpunnar“ Iieitir ógleymanleg mynd eftir
Kjarval. Rjúpa nötrar í hvítum, köldum snjónum, en við fæt-
ur hennar er hreiður með eggjum, falið lyngi. Gleði hennar, ást
og friður. Það, sem liún þráir mest og ann heitast.
Jólin eru hin mikla draumanótt mannkynsins og aldrei frek-
ar en nú.
Vér eruin að vonum gleðiþyrst kynslóð. Alin í skugga styrj-
aldanna með biksvartan bakka ógna og eyðilegginga beint við
augum. Gleðisalirnir eru fullir kvöld eftir kvöld og lítt horft í
kostnaðinn. Börnin tönnlast á því að þau vilji ekkert læra né
gera annað en það sem sé skemmtilegt. Óhugnanlega margir
krjúpa jafnvel við eiturlindir, ærðir af þorsta.
Lærisveinar Jesú Krists, flestir fátækir menn og gleðisnauðir
gáfu boðskap lians nafnið: fagnaðarerindi. Margt kom til, en
það mest, að hann gróf til þeirrar gleðilindar, sem allir þrá.
Lindar, sem hvorki þrýtur í sumarhitum né frýs í vetrarliörkum
og er svo tær, að hún speglar liimininn.
Gleði lijartans, sem logar í auga iðjumannsins, endurspeglast
í svip barnsins í sólskininu og tindrar í tárum þess, sem hugg-
ast við fótskör Guðs.
Hvers vegna er svona hamast við að sá fræjum liatursins um
allar jarðir? Getur oss aldrei ofboðið það?
Vér vitum þó að það er ekki vígbúnaðarkapphlaupið, sein
velferð veraldarinnar veltur mest á, heldur góðvildin.
Sultur milljónanna er miklu þyngra og mikilvægara áhyggju-
efni en fullkomnun drápstækjanna. Meðan börn farast í hrönu-