Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 4

242
KIRKJUHITIÐ
höfn, livort sem er liljóð þátttaka í einmana stríði eða forustu-
hlutverk, þegar hátíð er haldin, hvort sem er bæn með beygð-
um eða prédikun orðsins — alls staðar verður presturinn að
leggja sálu sína í viðbrögð sín og verk.
Þetta er ekki öllum ljóst. Það veit enginn, livað það er að
vera prestur nema sá, sem sjálfur reynir. Gleðin, sem það gef-
ur og sú raun, sem það er, livort tveggja er sameiginlegt leynd-
armál vor allra. Prestar skilja ekki ævinlega liverjir aðra i
öllu. En þetta veil hver um annan: Hann ber hið sæla ok a
herðum sér.
Nú eruni vér liér saman komnir, sumir úr einangrun, aðrir
úr erilsömu umhverfi, allir frá önnum. Enn eitt starfsárið er
liðið Iijá. Og liingað erum vér ekki kvaddir til þess að hvílast-
Hér bíður vinna. En nú hittast bræður, sem endranær erU
dreifðir. Það er dýrmætt tækifæri. Verum þakklátir fyrir það
og neytum þess.
Minnumst ekki aðeins þess, sem svo oft Iiefur verið sagh
bæði fyrr og síðar, að vér, dreifðir og þar á ofan sundraðir
stundum, stefnum að sama marki. Markið er f jarlægt og mark-
ið er hátt. Vér megum gangast við því, að markið lielga ei
ekki alltaf í liuga. Minnumst þess nú, sem er nær: Það er
bróðir í nánd, veikur eins og þú, sama vanda bundinn og þu-
Þú mælir ekki né vegur það, sem á honum hvílir, en hitt
veiztu, livers þú óskar og þarfnast sjálfur.
Vér könnumst við hendingarnar eftir bróðurinn forna,
þær eru varðveittar í hinni heilögu bók: Sjá, liversu fagurl
og yndislegt það er, þegar hræður búa saman . . . því að þal
liefur Drottinn boðið út blessun.
Þetta er minnisstæð, heilög ritning. Getur Guðs liönd skráð
liana í sína fundargerð? Getur Guðs fingur letrað liana í lu*
sögu kirkjunnar, sem nú er að gerast? Getur Guðs auga se
liana í þeim liulda heimi, þar sem hugir mætast og kenndi1
snertast? Á hún bergmál í barmi mínum og þínum?
Vér skulum gera þessar spurningar að bæn. Vér skulum biðj®
þess, að Guð megi skapa og skynja það svar lijá oss, sem gleðji
hann. Megi þeir samverudagar, sem vér eigum framundan n' >
verða Iionum tækifæri til þess að veita oss öllum nýja hja' Þ
sýni og aukinn styrk í helgri trú og starfi. Hver einn getur a*
því stutt. Jafnvel hinn veiki hjálpar þeim sterka, ef liann 3