Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 56

Árelíus Níelsson:
Trúarvakning — hvað er það?
Tvö ár í röð hefur biskup Islands óskað þess, að prestar og
söfnuðir þjóðkirkjunnar bæðu um trúarvakningu á bænadag-
inn. En bvað um bænbeyrzlu?
En satt að segja er ég ekki viss um, að við prestarnir alhr
og því síður söfnuðirnir geri sér grein fyrir, livað átt er við
með orðinu trúarvakning. »
Margir setja þetta orð í samband við torgprédikanir, balle-
lúja-samkomur bókstafstrúarofstæki og annað ]>essu líkt.
Og ekki er mér grunlaust, að margt af því, sem nefnt ei'
vakning t. d. erlendis í trúarefnum og umræðum beri tals-
verðan blæ af slíkum hávaða, þar á meðal binar beimsfrægo
vakningarsamkomur Billy Grabams, sem auglýstar eru næstui»
eins og bítlahljómleikar í útvarpi, sjónvarpi og blöðum, þar
sem hann fer um. Enda draga þær að sér tugþúsundir manna
kvöld eftir kvöld, en ábrifin virðast livorki varanleg né stað-
bundin neins staðar.
Ekki efast ég um, að samkomur bjá mr. Graliam yrðu einn-
ig fjölsóttar á Islandi, ef liann stigi fæti á Frón. En hitt
efast ég um, að jafnvel bann mundi skapa liér þá vakningu,
sem fyrir Guði gildir.
Það er jafnvel ekki nóg til vakningar, þótt fjöldi fólks feng-
ist til að lesa Biblíuna og sækja kirkjur betur en nú er.
Það er því miður bægt að lesa Heilaga Ritningu á þann
liátt að verða bæði þröngsýnni og hrokafyllri eftir en áður.
Og það er bægt að sækja kirkjur að yfirskyni og verða ekkert
betri né vitrari.