Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 81

S'drna Lagerlöf:
Grafskriftin
Nú
a dögum tekur víst engiu lifandi nianneskja eftir litlum
fossi sem stendur úti í einu horninu á Svartasjávarkirkju-
Sarði. Nú orðið gengur allt messufólkið lijá honum án þess
j 0 gefa honum hornauga. Enda ekki að furða, þótt enginn gefi
onuni gaum. Hann er svo lágur að smárinn og bláklukkurnar
Eygja sig upp að örmunum og sáðgresið vex upp fyrir hann.
^ngunj er lieldur neitt í mun að lesa áletrunina á honum.
'ntir bókstafirnir mega heita rigndir af, og engum virðist
°nia til hugar að leitast við að fá iit úr þeim heil orð.
En þessu hefur ekki alltaf verið svona farið. Þessi litli
°ss vakti mikla undrun og furðu á sinni tíð. Um liríð sté
ey*nn svo fæti í Svartasjávarkirkjugarð að liann gengi ekki
‘l< þessuni krossi. Og ef einhverjum af gömlu kynslóðinni
'nrður litið á liann í dag líður heil saga honum fyrir hug-
8*otssjónir.
Hann sér fyrir sér alla Svartasjávarkirkjusókn í vetrar-
a,a undir fannarfeldi, sem er Inilf önnur alin á þykkt. Því-
°g annað eins. Það er næstum ógerlegt að átta sig. Maður
■ er®Ur að fara eftir áttavita til að halda réttri leið, eins og á
inu. Enginn sér Iivar vatnið endar og landið tekur við og
akurinn er jafnsléttur þeim, þar sem liafragrasið liefur
fef s,efíið öldurn saman. Kotafólkið, sem hýrist út við mýrar-
ið r*na °£ UPP við nakta heiðaása getur gert sér í hugarlund
, Pað iiafi ráð á jafn víðum ruðningi og akurlendi og stór-
°ndinn.
uk C"lrn<r fylgja ekki lengur föstu og öruggu striki á milli
Í8aUrKerðanna lieldur rétt eins og verkast vill yfir engi og
- ~ v'aður getur meira að segja orðið ringlaður þótt komið
ast að bæjunum. Því að allt í einu kann einhver að upp-
se