Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 94

IÍIRKJURITIÐ
332
þangað til að megn og múttur, varð
aldeilis burt úr beinum uppþurrk-
aður, því franian úr tímunum þeirra
árásanna, cftir hvert slag og árás,
veittist mér aftur nokkurt megn og
máttur, þegar Drottinn lét slaginu
lxverju fyrir sig linna, svo ég gat
líka drcgið mig og bvíldum saman
á ferli verið. En ákafinn og ólmleik-
inn þeirra djöfullegra písla, sem
mig kvöldu, fór svo í vöxt xneir og
meir, að eflir það þingið sem fyrst
var lialdið, sem ég hef uxn skrifað,
gat ég ekki úr rúminu dregið mig,
utan mest tvisvar fyrir jóliii, en
um þau og eftir aldrei, því ég lá
þá heiluni dögum og nóttum sam-
fleytt undir djöflanna fargi, klesst-
ur og kraminn, svo sem undir ó-
bærilegum þunga, svo ég vissi ekki,
á hverjum tíma ég mundi við lífið
skiljast. En þegar jólabátíðin var
liðin, virtist mér andartök nokkra
daga á milli árásanna, stunduin
einn dag, stundum minna og meira,
þaiigað til að leið að þorramánuði.
En ekki þykist ég kuniia frá þeim
kvöluni svo að skýra sein skiljast
eða últalast inegi, því ég finn ekki
nieð' orðuni eða umskrifi það mál-
verk, sem ég þykist geta rétlilega
og eiginlega þær kvalir uppkastað,
svo að auðskilið verði, fyrir þær
orsakir, að þær voru ekki mann-
legar eða undir mannlegs skilnings
takmörkum, svo sem eðlilcgar sótt-
ir, hverjar ég hef þrált og oft á
uinliðnum aldurstíma líka reynt,
bæði ungur og eldri, og í sum-
um langt leiddur verið, því þær
virtust mér hjá þessuni svo sem
hismi og hégónii að reikna, svo
ég kýs lieldur 10 ár í þyngstu
þeirra sóltarferla að liggja lieldur
en einn dag í þcssum djöfullegu
kvölum og kremmingum, líka vel
þó ég mætti dag og nótt einjandi
ofverki þola, því ég kann ekkert
við þessar djöflapíslir að leggjt' *'
neinnar samlíkingar. Því þær kva '
ir, sem ég reyndi ,voru ekki san'a
slags eða með samri píiiuaðfeI'‘|’
heldur stórum umbreytilegar á <>' '
uni timum, og svo ég mátti sii'"
sinni sitt og hvert reyna. Stund""1
var ég svo sem undir ofurþu"í511
fargi kraminn og klesstur, svo sc"1
]>ú niaðkur er marinn eða ost"'
fergður, svo að megn máttur ví"
allur í burt tekinn, og í því fur®'
var þess á milli svo að' finna 6"'"
líkaminn væri pikkaður með bre""
andi eða glóandi smánálum, 6'
þétt um holdið svo sem til "
jafna, er menn finna til nálardof"-
Stundum fanust mér ég lagður "pP
í þá síðuna, sem ég lá á, svo sei"
með flein, sem mér fannst p'"fa
í gegnum lífið á milli rifjanna, s'
ég hugsaði ég niiindi dauða af '" .'
Stundum lá ég í báli, svo ég
andköst, svo mér funnst ekki be
en logi og báleldur léki um
all""
likamann og sérdeilis brjóstið, 0p
blossinn fannst mér fram af f*"®*
uniim líða, svo ég vissi ekki a""'1
cn að ég mundi til ösku "PP
brenna, svo mig undraði, að *'0
ið', var óskaddað. Stundiim lá
nístingskulda. Stundum var
inn í liálfum parti líkamans, s
frá rúminu horfði, en e Idbitinn
hinum partinum, sem niður l'®r
Stundum leið sá kuldinn fra
g\'0
unum upp eftir líkamaniim,
sem þegar skýfar líður á loft'
vexli og slotuin. Stundum var *'
ið utanum bcinin svo til að
*t svo
svo sem krúsandi maðkaveita*
sem vellandi og spriklandi v (
með hræðilegiim oflijóð. E"
var þetta svo sem hégómi að tei
lijá þeim innri kvölum, seni t'
sérdcilis frá fyrsta sunnudegi 1 f
ventu, hverjar langt tóku yf'r 8 ^
píslir, sem nefnast kunna, sv0