Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 180
Prestafélagsritið.
Þjóðin og kirkjan.
171
leggja alla áherzlu á hinn andlega skyldleika hans við föður-
inn himneska, — trúa á hann sem hina fullkomnustu opin-
berun Guðs hér á jörðu, sem »ímynd hins ósýnilega Guðs«
(Kól. 1,15), — sem >ljóma dýröar hans og ímynd veru hans«
(Hebr. 1,3), — nálægan lærisveinum sínum alla daga; þeir
leita í nafni hans fyrirgefningar synda sinna, þó að þeir geti
ekki aðhylst þær friðþægingarkenningar, sem til hafa orðið
innan kirkjunnar, og eiga í því sammerkt við marga, sem
teljast með eldri stefnunni; þeir vilja læra af Kristi og leita
hjá honum hjálpar til þess að elska Guð og menn, lifa í
samfélagi við Guð og gera vilja hans; þeir byggja á orðum
hans vonir sínar um fullkomnun eilífs lífs í föðurhúsunum
himnesku, og fela deyjandi Guði sálir sínar í nafni hans.
Er nú rétt af fyrnefnda flokknum að dæma þessa menn
ókristna, banna þeim að vera með sér í hópi lærisveina frels-
arans, þó að þeir geri sér aðra grein fyrir því, sem leyndar-
dómsfylst er og óskiljanlegast mannlegu viti í jarðvistarlífi
hans? Er rétt að vera með sífeld ónot í þeirra garð og fyrir-
dæmingar? Þykir okkur það fallegt, þegar sumir þeirra eru
að bera þeim sem öðruvísi hugsa á brýn vanþekkingu, þröng-
sýni og trúarhroka? Sumir þeirra segi ég; — því að í hvoru-
tveggja hópnum, bæði þeirra, sem kenna sig við nýja guð-
fræði og þeim, sem kenna sig við gamla, eru menn með
ólíku innræti, — menn, sem hafa misjafnlega mikið eignast
af lunderni Krists.
Við eigum að læra að umbera hverir aðra. Ef Kristur ætl-
ast til þess af okkur, að við umberum siðferðilegan ófullkom-
leika annara, þá ætlast hann víst ekki síður til þess, að við
umberum ófullkomleik þeirra í skoðunum og skilrtingi. Því að
engum manni dettur líklega í hug, að menn leiki sér að því,
eða geri það af illmensku, að hafa rangar og ófullkomnar
skoðanir í trúmálum, eða þær skoðanir, sem við teljum vera
það. Við skulum láta skoðun mæta skoðun, og ræða þær
með rökum, hógværlega og bróðurlega, en ekki verða óvinir
út af því, að við skiljum ekki alla hluti á sarna hátt.