Sólöld - 30.09.1918, Blaðsíða 5

SÓLÖLD.
3
“Nei, víst ekki!” sagði mamma hennar.
Og þegar konan hafði heyrt alla söguna um
það hvernig Brúnó bjargaði Yilla litla, var hún
þeim alveg sammála.
G. Ámason þýddi.
Sagan af gulleplinu
1 goðafræði Rómverja er sagt frá því að ein af
gyðjunum var svo ófriðsöm að hún var nefnd Sund-
rung, og Jupíter konungur guðanna rak hana í
burtu úr ríki sínu. Af þessu varð hún svo reið að
hún hugsaði sér að hefna sín.
Dýrðlegt brúðkaup fór fram á jörðunni; þar
voru allar gyðjurnar staddar nema Sundrung. Ilún
kastaði gullepli inn í veizlusalinn og þetta var ritað
á eplið. “Til hinnar fegurstu.”
Sundrung vissi að þetta hlaut að valda mikilli
afbryðissemi. Allar gyðjurnar, hver um sig héldu
því fram að þær væru fegurstar og ættu eplið.
Loksins var það ákveðið að Júnó, Minerva og
'Venus væru fegurstar, en eplið var ekki nema eitt,
og allir voru of hræddir og huglausir til þess að
ákveða hver þeirra skyldi eignast. það.
pá var það ákveðið að ungur hjarðmaður sem
París hét skyldi skera úr þrætunni. pegar þessai'
þrjár gyðjur vissu það reyndu þær allar að múta
honum til þess að dæma sér í vil. Júnó bauð lionum
konungdæmi; Minerva bauð honum sigur í stríði, og
Venus lofaði að gefa honum fallegustu stúlkuna í
veröldinni fyrir konu.
París dæmdi þannig að Venus væri fegurst;
sögðu sumir að það vri vegna þess að hún ætti bélti
sem su náttúra fylgdi að sá sem það hefði um sig
sýndist óviðjafnanlega fagur. Aðrir sögðu að það
væri vegna þess að Venus lofaði að gefa París fall-
egustu stúlkuna í veröldinni fyrir konu.
París var sonur lconungsins og drotningarinnar
í Trójuborg; þau höfðu rekið hann í burt þegar liann
var barn en kölluðu hann nú heim aftur. París
gleymdi aldrei loforði Venusar. ])egar liann var
orðinn duglegur hermaður heyrði hann sagt frá
fjarska fallegri konu sem hét Helena, og' liann hugs-
aði með sér að það hlyti að vera konan sem Venus
hafði lofað honum.
París fékk sér því skip og menn og sigldi þang-
að sem Ilelena átti heima. Iíann fann hana heima
og- rændi henni og fór með hana lieim með sér til
Tróju. Menelás hét maður Helenar. Hann var
ekki heima, en þegar hann kom og frétti hvað skeð
hafði fór hann að leita, hætti ekki fyr en liann kom
til Tróju, barðist við París og vann sigur á honum
og fór lteim með Helenu aftur.
(pýtt úr Book of Knowledge).
TIPPERARY
Eftir Jack Judge og Harry Williams.
petta kvæði var mikið sungið á fyrstu árum
stríðsins. pað liefir verið þýtt á 12 tungumál:
Inn í London Iri kom;
það alheims mest er borg;
þar gulli-lögð er gata hver,
þar getur enga sorg.
Menn og' konur sungi; söngva,
sungu um “Strönd” og liöll
unz Irann þreytir þeirra raus
og þrumar: “ ITeyrið öll!
Tafsöm leið er til Tipperary,
tefur gangandi fót;
Ilvað sem tefur, til Tipperary
töfrar mig þó fegurst snót.
Far vel, fagra “Strönd” mín,
far vel aðalshöll.
Hvað sem tefur mig, til Tipperary
töfrast sál mín öll.”
“Önnu sinni Irinn reit
um ást á rauðleitt blað,
og hana bað að herma sér
ef hún ei fengi það:
“Elskan, mín ef öfugt stafað
eitthvað hlægir þig,”
hann sagði, “pennann sjáðu þar
í sök, en ekki mig.”
Tafsöm leið er til Tipperary,
tefur gangandi fót.
Ilvað sem tefur, til Tipperary,
töfrar mig þó fegurst snót.
Far vel, fagra “Strönd” mín,
far vel, aðals höll.
Ilvað sem tefur mig, til Tipperary
töfrast sál mín öll.”
Fagurritað fagnaðs svar
hann fékk á þessa leið:
“Mangi vill ég verði sín
og vinni konu eið.
Ég verð kannske, ef kemurðu ekki;
k'ona annars sveins.
Af ást er ég að verða vitlaus,
vona að þú sért eins.”
Tafsöm leið er til Tipperary,
tefur gangandi fót.
Hvað sem tefur, til Tipperary
töfrar mig þó fegurst snót.
Far vel, fagra “Strönd” mín,
far vel, aðals höll.
Ilvað sem tefur mig, til Tipperary
töfrast sál mín öll.
Sig, Júl. Jóhannesson.