Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1925, Side 26

Eimreiðin - 01.07.1925, Side 26
210 UM UPPRUNA LÍFS Á J0RÐU ElMBElplN orðið að steingervingum né eftirlátið varanleg merki ulfl sjálfar sig. — j Öðru máli er að gegna með næst elztu jarðtímabil>n’ jarðlögum frá þeim tíma finnast svo margir steingervingaf lu og lægri dýra, að fræðimenn telja að rekja megi upptök n aðalflokka nútímans bæði í dýra- og jurtaríki frá tegUnCl þeim, er þá bygðu hnött vorn. Ætlanir fræðimanna um uppruna lífs á jörðu og eðli Þe’ hafa eigi allar hallast á eina sveif. Má skifta þeim í tvo aU flokka, efnishyggju- og andhyggjuflokk. Efnishyggínnie ^ álíta, að lífið sjálft sé eðlileg og afleidd eigind af mY11^11 ýmsra lífrænna efna úr ólífrænum efnum og samruna vlS5 tegunda lífrænna efna. Verði þá fyrst lifandi efni og s'°. _ lífvera — en hún dafni og þróist samhljóða órjúfanlegu ^ máli efna þeirra, er fyrirfinnast í sjálfri henni og í umhve hennar. Skapist svo fjölbreytni jurta og dýra fyrir e^'S breytingar einar í og einkum umhverfis lífverurnar. Andhyggjumenn þar á mót ætla, að lífið sé eilíft frá uP^ hafi, sé sjálfstætt og sérstætt náttúruafl á svipaðan hátt raforka eða þyngdarafl. Taki lífsaflið á sig stundargervi e1^ hér í efnisheimi, og lúti efnið gersamlega eðli og loSn’ lífsins. Efnishyggjumenn eru í miklum meiri hluta á þessu sU1Lj og eigi er því að neita, að þeir standa enn sem komið et raunvísindalegri grundvelli en andhyggjumenn, þá er um runa jarðlífs er að ræða. Afdrif þess láta þeir enn sem k0l1V. er minna til sín taka. Andhyggjumenn virðast þar á mót æ lfl. $ snúa sér frá sjálfri ráðgátunni um uppruna lífsins og æ meir athygli sinni að framhaldi þess og afdrifum eftir dafl ann. Kenningar þessara tveggja flokka hafa jafnan verið nOfn vélræn og andræn. Hefur vélræna kenningin á hástigi sl^f leitt til þess, að álíta allar lífverur haganlegar og fjölbreV ^ vélar, sannnefnd völundarsmíði. Andræna kenningiu . Vitalismen — leiddi smám saman til þess að álíta, að al^f aðgreining væri milli lífræns og ólífræns efnis, milli b111^, lifandi og dauðu náttúru. Fór hún þar í öfgar, er féllu sjálfar sig, er reynsla fékst fyrir því, að ólífræn efni umbr eV*'
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.