Eimreiðin - 01.04.1928, Side 42

138
HLUTVERK KIRKJUNNAR
EIMREIÐIN
sinnar tíðar. Þeir voru óbreyttir alþýðumenn, næstum alger'
lega ómentaðir, og þótt þeir væru trúir leiðtoga sínum, skildu
þeir jafnvel ekki boðskap hans til fullnustu.
Og nú er þess farið á leit við oss, að vér fáum trúarhug'
myndir vorar að láni hjá þeim, og tökum sérhvert orð þeirra
sem ímynd hins æðsta sannleika. Og ætlast er til, að ver
trúum því, að aldrei nokkurn tíma í framtíðinni bíði mann-
kynsins fyllri né gleggri skilningur í trúarefnum en þeirra
var. Vér erum varaðir við því, að hver sú hugmynd, er far'
í bág við trúarjátning þá, er menn ímynda sér að tákni skiln'
ing þeirra, sé vítaverð villutrú, sem hafi í för með sér glötun
vors andlega lífs. Samning trúarjátningarinnar er sagnfræði-
lega skiljanleg. Það er mjög mikið af losaralegri hugsun 1
heiminum, sem aldrei getur orðið grundvöllur sameiginlegrar
breytni, né komið að gagni við myndun heimsskoðunar. En
nú er það vissulega hlutverk kirkjunnar að hjálpa börnum
sínum til að mynda sér heimsskoðun. Það verður að kenna
þeim að þekkja ákveðin verðmæti, svo að þau geti greint a
milli þess, sem gildi hefur og hins, sem gagnslaust er. E>a^
má kenna mönnum þá list að skapa sjálfum sér heimsskoðuni
en aðrir geta ekki unnið það verk fyrir þá í hverju einstökn
atriði. Það væri svipað því, ef maður, sem veitti tilsögn 1
píanó-leik, hreyfði fingur lærisveinsins, í stað þess að kenna
honum helztu reglur viðvíkjandi hreyfingu fingranna. Ef sl1
aðferð væri höfð, myndi lærisveinninn áreiðanlega ekki hafa
nein not kenslunnar.
Eg spyr aftur: Er það satt, að samkvæmni í einstökum al
riðum sé nauðsynleg til þess að gera samvinnu innan kirk11
anna framkvæmanlega? Menn reka sig ekki á það annars
staðar. Það er að vísu satt, að alstaðar annarsstaðar er ger
tilraun til að þvinga menn til samkvæmni. Þeir menn eru 1 ’
sem vilja neyða aðra til þess að aðhyllast skoðanir sínar
listum, stjórmálum og vísindum, og kalla þá blinda heims
ingja, ef þeir fást ekki til að aðhyllast þær skilmálalaus^-
Mergurinn málsins er, að utan kirknanna er enginn fús a
verða við slíkri beiðni. Hinn þröngsýnasti rétttrúnaðarmaður
er hreykinn af því að vera óháður í stjórnmálaskoðunum sm
um. En hið einkennilega er, að hann er jafn hreykinn af Þu