Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 22

260
EIMREIÐIN
Og það er trúa mín, að þar á ríði gæfa íslendinga, um alla
framtíð, að svörin séu og jafnan hin sömu og svar Einars
Þveræings," sagði liann í ræðu 17. júní það ár. í sama streng
og ekki ósleitilegar tók Einar næstu árin á eflir. Ég hef lesió
það allt og sannfærzt um, að hann hefur alltaf verið sjálfuni
sér samkvæmur í því efni og á sömu skoðun og nafni hans
Þveræingur, enda sízt leiðum að líkjast. Sjá Stúdentablaðið,
Þjóðvörn og Tímarit Máls og menningar árin 1946—49.
„Mig iðrar einskis, sem ég hef skrifað um það mál,“ sagði
Einar Ólafur við mig á því herrans ári 1959. „Hitt er svo
annað, að margt hefur farið illskár en á horfðist.“
VL
Á Einar Ólaf minnir oft hið fornkveðna:
Mildir, fræknir
menn bezt lifa,
sjaldan sút ala.
Hann á það til að lofa veður, sem öðrum finnst óþolandn
t. d. úrhellisrigningu dögum saman, enda vanur ýmsu af þvl
tagi úr Mýrdalnum. Hann umber án möglunar dýrtíð og skatta,
sem annað fólk bölvar í sand og ösku. Hygg ég þó, að hano
þekki engu síður jrennan ófögnuð en hver annar.
„Nöldrið er mikill ljóður á ráði íslendinga,“ sagði Eina1
Ólafur við mig eitt sinn að gefnu tilefni. En hann sagði þa®
svo dæmalaust ljúfmannlega, að mér datt ekki í hug að þykþí'
ast fyrir hönd minnar ástkæru þjóðar. Fátt er honum ijal
skapi en nöldra, svo jrjóðlegur sem hann annars er. Aldrel
hef ég heyrt hann álasa neinum, manni né máttarvöldun1’
nema þá helzt forsjóninni fyrir að hala staðsett ReykjavA
á svo skjóllausan blett, sem hún er fyrir norðannæðingum- ÓS
ég skil það vel um mann, sem er alinn upp í Hvammi undn
Mýrdalsfjöllum.
Greiðasamari mann lief ég ekki fyrir hitt en Einar Oia •
Öllu kvabbi gegnir hann með ljúfu geði, Jregar leysa skal u^
fræðilegum vanda. Ég veit dæmi Jress, að liann hefur anza